“Wat heb je gedaan? Hoppoppen? Wat is dat nou weer”. Mensen die mij al jaren kennen weten het inmiddels, maar nieuwe collega’s trekken hun wenkbrauwen nog altijd op als ze het horen. En steevast leg ik uit: We hebben jaarlijks tijdens Pinksteren een familieweekend met de Hopstakens. Mijn man zijn familie heet zo en omdat er ook al jaren het Pinkpop-festival is tijdens dat weekend noemen wij het al jaren Hoppop. Snap je het nog?
Dit jaar waren we voor het eerst op een camping vlak bij Oosterhesselen. Een dorp dat ik nog ken vanuit mijn jeugd. Wij waren als gezin als enige met onze vouwwagen. De andere familieleden zaten in verschillende ‘chalets’ oftewel stacaravans. En op de velden tussen die ‘chalets’ brachten we uren door in het zonnetje. Het is leuk om elkaar in ieder geval 1x per jaar te ontmoeten en te zien hoe alle kinderen steeds groter, langer en slungeliger worden. Het is fijn om ’s avonds met een glaasje wijn bij te kletsen en eens over andere dingen te praten dan koetjes en kalfjes. Het is zwaar om ’s ochtendsvroeg wakker te worden van het gekwetter van de Hopstakens die niet alleen laat naar bed, maar ook vroeg eruit gaan. Dat was voor mij het enige minpuntje, want ook tijdens Hoppop heb ik last van mijn ochtendhumeur. Verder was het dit jaar prachtig weer en genoten we volop. Een paar van mijn neven waren samen met mijn zoon actief op een plas achter de camping. Wat mij en mijn gezin betreft; Volgend jaar weer. 
op
enzofoort 