Dromen

 

Vroeger wilde ik het jeugdjournaal presenteren, musicalster worden of kinderboekenschrijfster zijn. Het jeugdjournaal is niet gelukt, maar ik kwam bij de radio terecht en presenteerde daar ondermeer “Dubbeluur”. En mijn grootste musicalrol was die van Baloe de Beer in het Jungleboek. Die musical speelden we met een amateurgezelschap in de blauwe zaal van de Stadsschouwburg in Utrecht, dat dan weer wel. En nu? Nu zijn mijn dromen ingehaald door mijn realiteitszin en mijn gebrek aan zelfvertrouwen.

Om mij heen zie ik de één na de ander zijn droom volgen en uitvoeren. Vriendinnen zijn bezig met het schrijven van een roman. Kennissen hebben al boeken geschreven die je in de winkel kunt kopen en ik? Ik droom nog steeds over een kinderboek dat opvalt tussen al die andere titels in de bibliotheek.

Maar doe ik er wat aan? Niet echt. Het leven gaat daarvoor te snel. Ik werk, breng tijd door met vriendinnen, voed samen met mijn lief mijn kinderen op, sport af en toe en ben blij wanneer ik dagelijks dit weblog heb geschreven.

Misschien is het wel de angst om te beginnen. Dan zal immers blijken of ik het wel kan. Zolang je droomt, kun je zelf de uitkomst min of meer bepalen, maar als het realiteit wordt kan ik mijn neus stoten. Dan kan ik te maken krijgen met afwijzingen, zie ik dat er zoveel mensen zijn die kinderboeken schrijven. En hoe haal ik het in mijn hoofd om te denken dat mijn naam ooit op de voorkant van een kinderboek zal staan? Waar moet het over gaan. Voor welke leeftijd wil ik schrijven. Kortom; ik ben er nog niet over uit. Misschien moet ik gewoon beginnen? Ik hou jullie op de hoogte….