Nog even een paar dagen er tussen uit. Ik had geen cliënten ingepland en Marcoen had nog geen klussen en…. het zou mooi weer worden. Daarom gingen we vrijdag richting “Landgoed Vilsteren”, een camping waar ik 35 jaar geleden ook al kwam. Gelegen tussen Ommen en Dalfsen, zonder electriciteit of afgebakende plaatsen, met een meertje. Eerst ging er een vriendinnetje van Puck mee, later kwam er een vriendje van Pim.
Waar ik zo van genoot; de geschiedenis herhaalt zich. Pim kwam vol verhalen terug na een tocht over de camping; hij had een kikker begraven en hij en zijn vrienden waren naar de ‘heilige boom’ geweest. Ook wij begroeven vroeger alle dode beesten die we tegenkwamen en ook wij speelden bij de boom. Als kind had ik het gevoel dat het meertje enorm groot was maar toen ik het een paar jaar geleden na een lange tijd weer zag kon ik me niet voorstellen dat het meer echt niet kleiner was geworden.
Mijn moeder kwam ook een dagje langs, voor haar ook een dag vol herinneringen. We liepen even naar het kerkje in het dorp, vijfendertig jaar geleden gingen we daar op zondag nog wel eens naar toe. We liepen langs de boerderij waar de familie Lotstra hun hond Arko vandaan hadden gehaald. Door het bos liepen we terug naar de vouwwagen. Ondertussen haalden we herinneringen op; mijn moeder vertelde me over de rijlessen die ze van mijn vader had gehad. Zij reed rondjes terwijl wij langs het zandpad stonden om haar aan te moedigen. Ik kan het me nog herinneren….
De afgelopen vier avonden stookten we in de BBQ een vuurtje met hout dat de kinderen overdag bijelkaar hadden gesprokkeld. Mijn vader had ons moeten zien, hij zou genoten hebben. Ik hoop dat mijn kinderen later zich deze vakanties ook kunnen herinneren. Wie weet gaan zij over dertig jaar wel met hun kinderen naar dit prachtige gebied, en kom ik Oma Nienke samen met Opa Marcoen een dagje op visite……
enzofoort 
leuk dat jullie nog zijn weggeweest, het was ook heerlijk weer!