Volgens mij heb ik er mijn hele leven al last van; ik ben geen spelletjesmens. Vroeger op vakantie deden we ’s avonds dikwijls een potje Rummikub, dat ging nog wel, maar lange middagen vol Risk, Worldlife of Barricade waren aan mij niet besteed.
Toch moest ik er vandaag aan geloven. Vorige week heb ik man en kinderen meegesleept naar het bos, dus vandaag vond ik dat ik zonder morren mee moest doen met een gezelschaps-spel. Het gezelschap bestond vandaag uit twee volwassenen, twee eigen kids, en twee logees. Het spel was Monopoly. Niet de ‘normale’ maar de ‘Amersfoortse’. En zal ik eens wat zeggen; stiekem vond ik het leuk. Al gauw had ik “Discover” en “Admium” te pakken en waren de “Grote Koppel”, “Barchman Wuytierslaan” en het “Havik” van mij. Mijn zoon verdiende geld aan Wanda Dijkstra-Scherpschrijver omdat hij een folder door haar had laten schrijven en zelf kreeg ik 25 Euro voor het coachen van jongeren waardoor de overlast in de wijk daalde. Dat laatste vond ik extra grappig, gezien mijn mening over diezelfde jongeren. Kortom; een leerzaam en gezellig uurtje. We hebben het spel niet helemaal uitgespeeld, maar een paar uur later liep ik -geïnspireerd door het Amersfoortse monopoly-spel- over het Havik, richting de stad. Hier alvast een foto.
enzofoort 