Je hebt liedjes waarbij herinneringen opborrelen zodra je het nummer hoort. Dat heb ik bijvoorbeeld met het nummer “Dromendief” van Van Dikhout, een nummer dat een bijzondere betekenis voor me had aan het begin van mijn relatie met Marcoen.
Nummers van de Dijk doen het ook altijd goed, ze vertegenwoordigen bepaalde gevoelens tijdens verschillende momenten in mijn leven. Soms krijg ik kippevel omdat ik bijvoorbeeld “What a wonderfull world” hoor, een nummer dat ook op de uitvaart van een oom te horen was. Andere nummers kan ik weer koppelen aan Bolsward, waar ik als kind heb gewoond. Ze roepen dan weer het gevoel van toen op. Hoor ik het nummer “To much love can kill you” dan ben ik zo weer terug op het strand aan de Oostkust van Australië.
Zo gaat het soms ook met gedichten. Jarenlang hadden we het gedicht “Kunst” van Martin Bril op ons keukenraam hangen. Een prachtig gedicht met als boodschap dat je niet altijd maar moet zoeken, maar dat het je –als je loslaat- vanzelf overkomt.
Een ander gedicht dat bij mij en mijn man past is een gedicht van Hans Andreus. We hebben het gebruikt tijdens ons huwelijk bijna twaalf jaar geleden en gisteren kreeg ik van Marcoen een kussensloop met het gedicht er op. Prachtig! Waarom? Dat moet je zelf maar lezen:
enzofoort 
Jaaaaaaaa, mooi
Deze hangt bij ons op de slaapkamer. Goed om mezelf af en toe op te wijzen… 😉