“Nienke, ben je nog niet wakker?”. Marcoen wekt me middenin een droom. “Shit….”. Ik kijk meteen op mijn wekker; 7.15, terwijl ik de wekker op 7 uur had gezet. Maar de radio is niet aangegaan en ook heb ik geen gepiep gehoord. Raar. Ik gun mezelf de tijd niet om uit te zoeken hoe dat kan. Twee minuten later sta ik slaapdronken bij het bed van mijn zoon die ook nog slaapt en even later loop ik Puck haar kamer binnen. Zij ligt al wakker te worden met een lampje aan.
Het is weer even wennen, zo’n eerste schooldag na de vakantie. Geen krant omdat de ene opgezegd is, maar de andere nog niet is bezorgd. Wel koffie, gelukkig. Ik heb een gevoel dat ik me moet haasten, maar dat valt nog best mee.
Er worden boterhammen gesmeerd, tanden gepoetst en tassen ingepakt. Om kwart over acht vertrekken we naar school. De juf van Puck wenst iedereen persoonlijk een gelukkig 2013. Wat attent! In de klas naast die van Puck zit Abel, zoon van onze vrienden. Dit weekend is hij vier geworden en hoewel hij eerder al ‘geoefend’ heeft is het vandaag zijn eerste officiële schooldag. Hij stuitert van de spanning. Zijn vader en moeder kijken met trots naar hun jongste.
Het doet me denken aan ruim 7 jaar geleden, toen Pim voor het eerst naar school ging. Zo’n klein mannetje met een bleek koppie, tussen al die andere kinderen. Hij ging in de kring zitten en stak meteen zijn vingers in zijn mond, stilletjes wachtend op wat er komen ging. En nu zit Pim in groep 8. Moeten we gaan kijken welke vervolgopleiding hij gaat kiezen. Ik loop nog even zijn klas binnen. Hij moet een krantenartikel bespreken. Ik zie hetzelfde bleke koppie, maar zijn houding straalt nu zelfvertrouwen uit.
enzofoort 