Youp

Hoe oud zou ik geweest zijn? Ik denk zo’n jaar of 16. Ik zat op de middelbare school in Bolsward en samen met wat klasgenoten ging ik naar Youp van het Hek in de Amacitia in Sneek. Omdat een vriend van mij, Hein, na een grap iets harder lachte dan de rest werd hij het pispaaltje van Youp. Hein kreeg telkens wat opmerkingen naar zijn hoofd geslingerd waardoor bijna de hele zaal in een deuk lag.  Na afloop kreeg hij wel een hand van meneer Van ’t Hek, dat dan weer wel. Ik ben het nooit vergeten.

Gisteravond ging mijn man naar Youp. Het was een voorstelling in de Flint, dus hier om de hoek. Hij kon nog een kaartje krijgen en vroeg me of ik mee ging. Nee dus, ik had Youp al gezien en ik heb niet het idee dat hij in die jaren nou heel iets anders is gaan doen. Tuurlijk, nog steeds scherpe grappen en ontroerende momenten die je aan het denken zetten, maar waarschijnlijk ook weer dat treiterige. En ja hoor, ook gisteravond zocht hij weer een persoon uit het publiek die het moest ontgelden. Kortom; niets nieuws onder de zon. Youp staat al minstens veertig jaar op de planken met eenzelfde soort voorstelling

Ergens heb ik bewondering voor mensen die hun hele leven hetzelfde kunstje kunnen doen en zelf nooit uitgekeken raken. Mensen die gewoon weten dat ze tot hun pensioen hetzelfde werk blijven doen. Mensen die daar hun geld mee verdienen en tevreden zijn.  Ik kan het in ieder geval niet en heb toch echt afwisseling en uitdaging nodig. Youp kan het wel. Knap hoor!