Terwijl ik een gebakje voor mijn neus heb en een kopje koffie drink komt mijn cliëntes zoontje met een envelop en een doos Leonidas bonbons. “Omdat je altijd zo lief voor ons bent”, zegt het jochie. Ik smelt. De bonbons afslaan kan en wil ik niet. Dit is hun manier om te laten merken dat ze mijn hulp gewaardeerd hebben. En ik ga nu –na vijf maanden- mijn wekelijkse bezoekjes afsluiten. Deels omdat de eigen bijdrage teveel wordt, deels omdat ik ook minder nodig ben in het gezin. De kaart hang ik boven mijn bureau en de chocolaatjes eet ik de komende weken langzaam en mindful op. Ik ga er enorm van genieten! Jammie….
enzofoort 