“Waar gaan jullie heen?”, mijn collega kijkt me met een mengeling van verbazing en verwarring aan. “Hoppop”, antwoord ik, en ik vertel dat we jaarlijks met de familie van mijn man een familieweekend hebben. Altijd tijdens Pinksteren en in plaats van Pinkpop hebben wij Hoppop. Het gaat tenslotte om de familie Hopstaken.
Vorig jaar hadden we prachtig weer en gingen we met de vouwwagen, maar dit jaar waren de vooruitzichten zo slecht dat we het aanbod van mijn schoonouders om bij hen in de stacaravan te komen dankbaar aannamen. De kinderen hebben we amper gezien, die vermaakten zich met neefjes en nichtjes. Puck en Pim hebben het zwembad nog even uitgeprobeerd, maar het was toch echt te koud. Niet alleen de temperatuur boven water, ook de temperatuur van het water zelf was veel te laag.
Pim heeft zich verder vermaakt met stokken, pijlen, een zakmes en zijn neven. Gewoon een beetje chillen boven op een betonblok.
Op de terugweg vertelde Pim dat hij het weekend had ervaren als veel langer dan twee dagen. Hij vond het jammer dat het over was en dat het weer een jaar duurt voordat we weer naar Hoppop gaan. Puck was het met het laatste eens, maar zij vond de dagen juist supersnel omgegaan. Grappig, hoe ieder dat weer op een andere manier ervaart. Hoppop zit er op. Volgend jaar weer, maar dan hopelijk met meer familie en mooier weer!
enzofoort 
Daad bij woord, geweldige foto’s weer. Ook wij kijken uit naar volgend jaar.
Prachtige foto van Puck!