Een van de leukste kinderboeken vind ik nog altijd die van de mol die zich afvraagt wie er op zijn kop heeft gepoept. Ik las het jaren geleden aan de kinderen voor en ze lagen dan vaak in een deuk. Soms ging de poep van ‘plokkeplok’ en dan stuiterden een heleboel kandijkleurige klontjes in het gras. Maar het ging ook wel van ‘Flatsss’ en dan kledderde een grote bruingroene koeienvla naast de kleine mol. Het verhaal zorgde voor veel plezier in huize Hopstaken. Vooral de koeienvlaai deed het goed.
Vandaag moest ik weer aan het boek denken. Ik fietste naar huis en voelde ineens een flinke klodder op mijn hoofd. Ik bracht mijn hand naar mijn hoofd en jawel, een flinke klodder vogelpoep, waarschijnlijk van een meeuw. Hoe bestaat het. Dat nou net zo’n klodder recht op mijn kruin valt. Het was bijna een lot uit de loterij. De kans dat de poep mij niet zou raken was veel groter dan de kans dat het precies op mijn hoofd terecht kwam. Alleen de bijbehorende prijs stond mij niet zo aan. Thuisgekomen ben ik meteen onder de douche gestapt en heb mijn haren gewassen. Gelukkig was het geen koe.
AANVULLING: Ik kreeg een brief binnen over de 14e trekking van de postcodeloterij en kon het niet laten; ik doe nu toch mee. Een paar weken geleden kreeg ik dezelfde brief en die heb ik weggegooid. Nu maar duimen dat de vogelpoep zijn of haar werk doet.
Het brengt geluk als een vogel op je poept!
Jippie! Ik voel het nu al 😉