Mijmering

Het ronde spiegeltje in de badkamer vangt mijn blik. Ik kijk eens goed. Krijg ik nu een oude kop, of lijkt het maar zo? Ik vergis me niet; mijn wangen gaan wat hangen en mijn nek is ook niet helemaal strak meer. Met de kam in mijn handen ga ik door mijn natte haren. Vroeger was ik blond. Nu ben ik donkerblond en heb een heleboel grijze haren die zich vooral op een bepaalde plek op mijn hoofd concentreren. In de kam blijven haren achter. Mijn haar wordt dunner, dit in tegenstelling tot de rest van mijn lichaam. Ik kan er niet meer om heen. Op de televisie zie ik ook steeds een reclame langskomen voor een bepaald soort shampoo voor vrouwen boven de 40. Mijn hormonen beginnen blijkbaar te veranderen en zorgen ondermeer voor het uitvallen van mijn haren. Zou die shampoo nou helpen of is het gewoon een slimme marketingtruc? Ik moet zeggen dat ik overweeg om de shampoo aan te schaffen, want ik wil graag wat haren overhouden. Nog twee maanden en ik ben 45 jaar. Vroeger vond ik mensen van die leeftijd al best oud, nu ik zelf die leeftijd heb begrijp ik daar niets meer van. Ik voel me ongeveer 36. Kan dat? Dat je jezelf een andere leeftijd voelt? Hoewel… 36…. Als ik ‘s ochtends wakker word voelt het soms alsof ik 70 ben. Tenminste… dat denk ik. Mijn spieren moeten echt enorm op gang komen ‘s ochtends en voordat ik gedoucht heb is mijn lichaam nog niet klaar voor de dag. 

Ik pak de elektrische tandenborstel. Gelukkig heb ik mijn eigen tanden nog, ze staan mooi recht en voorlopig blijven die nog wel even zitten. Misschien moet ik wat vaker mijn tanden bloot lachen. In de spiegel probeer ik het uit; een stralende lach. Mijn ogen gaan glimmen en als ik objectief probeer te kijken zie ik een gewone vrouw van bijna 45. Niets mis mee! Dat is het dus; ik moet gewoon meer lachen!