Herinneringen

Onderin de doos vind ik een stapel foto’s, ik wist niet eens meer dat ik ze had. Foto’s van Marcoen toen hij nog bij BNN werkte, schoolfoto’s van de kinderen, een foto van mij gemaakt bij Radio Gelderland, foto’s gemaakt op Terschelling en… een foto van mijn vader met de kinderen. 

Ik kijk eens goed naar de foto. Wat een prachtmoment! Puck zit bij Pake op schoot en Pim staat naast zijn stoel, ze hebben duidelijk ‘een onderonsje’. Pim schatert het uit en mijn vader grijnst. Tenminste….daar ga ik van uit want echt goed kun je het niet zien. Wanneer zal het zijn geweest? Ik denk dat Puck daar ongeveer een jaar was, dus de foto is waarschijnlijk gemaakt in de zomer van 2004. De lokatie weet ik nog precies; Vilsteren. Op de camping, waar wij met onze kinderen, en vroeger onze ouders met ons, graag komen. 

De foto’s liggen verspreid op de tafel. Uiteindelijk vind ik nog drie foto’s waar mijn vader op staat. Eentje is op dezelfde middag gemaakt als bovenstaande foto, een andere tijdens ons huwelijk in 2001. Verder is er nog een foto waarop mijn vader te zien is met een zuurstofslang in zijn neus. Ik kan me het moment niet herinneren en herken de lokatie ook niet. Wat jammer dat ik niet zoveel foto’s meer heb waar mijn vader op staat. Ik geloof dat Marcoen nog wel een paar op zijn computer heeft staan, maar die is nu niet thuis en op dit moment wil ik gewoon foto’s in mijn handen voelen. Ze oppakken, dichtbij mijn ogen brengen, ze bestuderen.

Ineens rollen de tranen over mijn wangen. Ik denk terug aan vandaag precies 7 jaar geleden; de dag dat mijn vader overleed. Ik denk aan de verschrikkelijke strijd de nacht ervoor. Ik voel nog zijn hand in mijn hand, terwijl ik zachtjes in zijn oor fluisterde; ‘ga maar Pa, het is goed zo’, maar hij kon ons die nacht nog niet loslaten. Ik denk aan zijn wijsvinger die hij vlak voor zijn overlijden nog in de lucht stak en ik hoor de stilte weer, nadat zijn zuurstofapparaat uit was gezet. Die oorverdovende stilte. Al zeven jaar…..