Eens moet de eerste keer zijn….

“Eens even kijken. Hoogte 3, leeftijd 45, programma 2, 8 minuten, en dan moet je hier tussen de 70 en 80 blijven”. Menno wijst op het schermpje aan waar ik moet kijken. “Zit je goed?” vraagt hij nog. Ik knik en begin te fietsen. Acht minuten fietsen dat moet geen probleem zijn. Fietsen doe ik dagelijks. Ik fiets van cliënt naar cliënt en dat komt zonder al te veel inspanning op zo’n 70 kilometer per week. Op zondag wandelen Marcoen en ik dikwijls een rondje door Hoogland West, maar verder sport ik bar weinig.

Ik zie wat blokjes oplichten, en ik merk dat ik onder de 70 schiet. Dat is natuurlijk niet de bedoeling… Het is allemaal nieuw voor mij. Het is voor de eerste keer in 45 jaar dat ik naar een sportschool ga voor zo’n soort training. Is het eigenlijk wel een sportschool? Het heet Fysio Sport & Training en er wordt gesport, maar bij een sportschool verwacht ik allemaal snelle jongens en hippe meisjes in strakke pakjes. Hier lopen vooral mensen rond vanaf middelbare leeftijd. De strakke, jonge fitte mensen die ik zie blijken medewerkers.  In ieder geval kun je hier cardio-training doen en is er de mogelijkheid om je spieren te versterken en dat laatste is -naast conditie opbouwen- vooral de bedoeling. Ik heb net al buikspieroefeningen gedaan en op een plankje gestaan waarbij ik mijn balans moest oefenen.

Twee jaar geleden liep ik nog hard, maar dat ging steeds zwaarder en moeilijker. Ik heb mijn spieren overbelast en zelfs een klein stukje rennen kostte me steeds meer moeite. Een arts constateerde dat ik enorm hypermobiel ben en verbaasde zich over mijn enkels; het leek wel of ik helemaal geen steun had daar. Tijdens het hardlopen was ik dus vooral bezig was om mijn balans te houden. Nu hoop ik dat ik in tien weken mijn spieren weer zo aansterk dat ik misschien wel voorzichtig weer kan gaan rennen. En als die stap te groot is hoop ik dat ik mij in ieder geval weer wat fitter voel. Zover is het nog lang niet. Ik kijk op het klokje; 6 minuut 42. Het gaat lekker, ik ben nog niet moe. De volgende keer mag het wel een tandje zwaarder. Tenminste dat denk ik nu. Eerst maar even afwachten of ik morgen makkelijk uit mijn bed kan komen en hoe soepel ik daarna de trap af loop. 

Afbeelding

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s