“Nog één biertje en dan ga ik naar huis”, zeg ik tegen Marcoen terwijl ik het broodje hamburger zonder morsen probeer op te eten. Dat is nog best een klus want het is een flinke hamburger en naast de hamburger is het broodje ook belegd met sla, ui, kaas en verschillende soorten sauzen. Mijn biertje heb ik maar even op de vensterbank van een huis gezet, zodat ik beide handen vrij heb voor het broodje.
Terwijl we staan te genieten van deze Koningsdag-snack kijken we naar een meisje bij een hek. Een kwartiertje geleden stonden er nog twee stevige stoere dames met felgele jasjes met ‘security’ er op. Deze tengere jongedame heeft gewone kleding aan.
De bedoeling is dat ze voorbijgangers op de fiets tegenhoudt en terugstuurt, want de straat staat afgeladen vol met allemaal mensen die aan het eind van deze zonnige dag nog aan het borrelen zijn.
Ineens zie ik dat ik toch heb gemorst en terwijl ik met een servet de mayonaise van mijn shirt probeer te halen zien we dat de dame staat te bellen en niet ziet dat een man met zijn fiets langs de hekken gaat. “Wat zou ze gaan doen?” vraagt Marcoen zich hardop af.
Ze draait zich plotseling om, ziet de man en loopt hem achterna. Ze spreekt hem aan. Aan zijn lichaamshouding en zijn gebaren maken we op dat hij het niet eens is met het feit dat hij niet met zijn fiets verder mag. Het meisje kijkt met een vriendelijk gezicht naar hem op. Zij klein en tenger, de man groot en breed. De man wijst de straat in. Zelfs van achteren kunnen we zien dat hij enorm geïrriteerd is.
De jonge vrouw draait haar hoofd naar haar schouder. Daar zit iets van een walkie-talkie op denk ik. Ze knikt en zegt iets tegen de man met de fiets. Ik heb bewondering voor haar, ze lijkt niet onder de indruk van de man. Uiteindelijk loopt ze met de man mee, door de menigte.
Ik drink een slok van mijn bier. De dame komt terug lopen. “Was hij erg vervelend?”, vraag ik haar. “Nou, hij was flink pissig”, antwoordt ze. Ze vertrouwt ons toe dat ze eventjes bij het hek stond omdat de dames die er de hele dag al stonden pauze hadden. “Ik loop stage bij een andere afdeling. De hele dag is er niets gebeurd, nu sta ik hier en dan krijg ik dit”. Ze zucht en kijkt op haar horloge. “Nog een kwartiertje, dan mogen de hekken open”. Ze klinkt bijna opgelucht en gaat weer naast het hek staan.
Ik kijk Marcoen aan; “Nog één biertje?”. “Nog één biertje…” is zijn antwoord. “Het is tenslotte Koningsdag”.
enzofoort 