,,Hoor jij dat ook”, vraag ik aan meneer Enzofoort. Terwijl ik het zeg zet ik het geluid van de televisie zachter. Het 8 uur journaal is net afgelopen. Terwijl meneer Enzofoort naar de voordeur loopt om te kijken waar het lawaai op straat vandaan komt, dringt het ineens tot me door. ,,Het is vast die man van de brommobiel” zeg ik en meneer Enzofoort beaamt het. ,,Hij slaat de ruiten van zijn auto compleet in elkaar”, zegt hij. Ik pak mijn telefoon en bel 112. Dat advies had ik gekregen van Elbert Spek, onze wijkagent.Nadat ik adres en situatie heb doorgegeven loop ik naar buiten. Aan de overkant staat de brommobiel. Volkomen vernield. De ene na de andere buur komt naar buiten. De veroorzaker is verdwenen.
Het was rond Kerst toen ik het voor het eerst zag. Het leek wel alsof er ‘s avonds laat iemand in het wagentje lag. Eerst dacht ik nog dat het alleen een slaapzak was, maar toen de blauwe slaapzak bewoog bleek dat er echt iemand lag te slapen. ,,Die zal wel even geen slaapgelegenheid hebben”, dacht ik toen nog. Een paar nachten werden weken en ik werd er zelf licht depressief van. Elke keer wanneer ik naar bed ging deed ik het gordijn even opzij en dan zag ik hem liggen. Of eigenlijk zitten. Languit in zo’n klein autootje ging niet echt. De man, een jaar of dertig, bleek last te hebben van schizofrenie. Met medicijnen een prima vent, zo hoorde we van een bekende van hem, maar nu weigerde hij medicatie en had hij geen woonruimte meer. Zijn brommobiel was zijn enige bezit. Buurtgenoten boden hem een extra deken aan, maar dat aanbod sloeg hij af.
Toen er na twee weken nog niets was veranderd heb ik contact gezocht met de de wijkagent. Hij vertelde me dat de man geen hulp wilde en dat hij niets kon doen zolang de man geen gevaar vormde voor zichzelf of zijn omgeving. Mocht dat wel het geval zijn dan moest ik 112 bellen.
Nu is het dus zover. Terwijl de politie op zoek gaat naar de man, veegt meneer Enzofoort het glas van de straat. De schrik is groot. Zo gaat het dus. Wanneer is iemand een gevaar? Wanneer grijp je in? Hoe gaat het nu verder? Ik hoop van harte dat de man opgenomen wordt en gewoon weer in een bed slaapt de komende weken. Maar om eerlijk te zijn houd ik mijn hart vast…
Een triest verhaal. En best wel spannend zo in je straat het komt dan wel erg dichtbij.