Het ei is gelegd

,,Ik weet het, maar ik zeg het pas als we op de fiets naar huis zitten.” Pien kijkt ons samenzweerderig aan. We zijn op de open avond van ‘t Hooghe Landt, Pien zit nu in groep acht en moet een keuze maken. Waar wil ze de komende jaren naar toe? Het valt niet mee om te kiezen.

Zelf zat ik op een middelbare school in Bolsward en ik heb er de tijd van mijn leven gehad. Het was kleinschalig, iedereen kende elkaar en ik was vooral druk met de schoolkrant en het jaarlijkse cabaret. Dat er examens gehaald moesten worden kwam bij mij niet op de eerste plaats. Nu moet onze jongste kiezen en ik krijg er echt buikpijn van. Het is zo belangrijk dat een school bij je past. Het zijn toch de jaren waarin je de basis legt voor je verdere leven.

De eerste school die we bekeken was het Farel College. Tweetalig Onderwijs leek Pien wel wat en de excursies naar het buitenland die daarbij hoorden ook. Ik vond het allemaal prima klinken, maar had niet echt een héél goed gevoel bij deze school. Het sprankelde niet. Wat het was? Ik kon er mijn vinger niet op leggen. Vorige week was ‘Het Nieuwe Eemland’ aan de beurt. Een prachtige school bij de Stichtse Rotonde. Je zou denken dat Pien zo’n ‘Zweinsteinachtig’ gebouw helemaal het einde zou vinden, maar nee. Ze vond het te groot en te onsamenhangend. Dit werd hem niet. En nu ‘t Hooghe Landt.

Al bij binnenkomst heb ik een goed gevoel. Vrolijke leerlingen, een leuke indeling en er hangt een fijne sfeer. Maar goed, ík hoef niet te kiezen; dat moet Pien zelf doen. Wat vindt zij belangrijk? Gaat ze voor het tweetalige onderwijs en een -in mijn ogen-wat rustigere school, of kiest ze voor deze school waar cultuur hoog in het vaandel staat en waar ze volgens mij een heel gezellige tijd kan hebben?

Pas als we op de fiets zitten zegt ze stralend; ,,Ik weet het zeker; het wordt ‘t Hooghe Landt. Toen we naar binnen liepen wist ik het meteen; dit is het! ”. Zo moeder, zo dochter. Ik haal opgelucht adem. Onze Pien gaat naar de middelbare school. Een nieuwe fase.