Rood, wit, blauw en Oranje Boven!

,,..En dan geef ik de helft van de opbrengst aan Stichting Haarwensen!”. Pien pakt een DVD van K3 uit de kast en stopt hem in een doos. Het is een jaarlijks terugkerend ritueel; handelswaar verzamelen voor Koningsdag. Ik moet trouwens nog steeds wennen aan het woord ‘Koningsdag’. Tegen de tijd dat ik het makkelijk uit mijn strot krijg neemt Amalia de haar vaders werk over en wordt het toch weer Koninginnedag. Maar goed; Pien is er de afgelopen week druk mee bezig geweest en ze heeft weer een plekje gereserveerd op de Bloemendalsestraat.

In gedachten ga ik terug naar voorgaande jaren. Wat hebben wij plezier gehad. De sfeer in dit straatje is altijd heel bijzonder, de organisatie “Stichting Gerbera” groots. Vóór negen uur ‘s ochtends is het nog heel erg stil en pas om negen uur worden de plekken verdeeld dus je hoeft niet voor dag en dauw op. Elk jaar zie je hetzelfde speelgoed liggen op de kleedjes, alleen wordt het telkens weer verkocht door een andere eigenaar. Er zijn optredens en ook worden er originele spelletjes bedacht. Mijn buuf Cyrille liet een paar jaar geleden mensen vissen naar complimentjes. Met een magneet kon je papieren visjes met daaraan een paperclip opvissen en op elk visje stond een leuke tekst. Zo origineel en het bracht zoveel vrolijkheid!

Meneer Enzofoort, gekleed in een oranje blouse en tulpenpak vindt het altijd weer een uitdaging om onverkoopbare zaken toch te verkopen. Hij spreekt mensen persoonlijk aan en geeft er een leuke draai aan. Zo heeft hij een keer een oud boek over de sterrenkunde verkocht aan wetenschapsjournalist Govert Schilling. En dan dat jongetje. Ik zie hem nog voor me. Hij had nog tien cent en keek verlangend naar een prachtige grote speelgoed-dinosaurus die van Teun was geweest. ,,Dat is toevallig!” zei ik; ,,Dat is precies genoeg voor de Dino”. Zijn stralende gezicht was onbetaalbaar en het hoogtepunt van mijn dag.

Hoe zal het dit jaar zijn? Hopelijk blijft het droog en schijnt de zon. Dan sluiten we de dag vast weer af met een biertje en een hamburger. Als we dan thuiskomen schrikken we van de zooi die onze kinderen hebben gekocht. Dat is meteen een goed begin voor volgend jaar.

Opvoeden is Topsport

,,Ik zou mijn kinderen nooit Ritalin geven”, zei een vriendin jaren geleden nadat we na veel wikken en wegen hadden besloten om onze kinderen dit medicijn te laten proberen. Teun en Pien hadden beiden de diagnose ADD gekregen en we hoopten dat deze medicatie zou zorgen voor rust in hun hoofd. Ze zijn beiden slim, maar door gebrek aan concentratie en een overdaad aan gedachten kwam dat er niet uit en dat frustreerde hen. Meneer Enzofoort en ik hadden er uitgebreid over nagedacht en het met de kinderen besproken. De opmerking van mijn vriendin sneed dan ook door mijn ziel. Het raakte me enorm want we waren niet over één nacht ijs gegaan en wilden het beste voor onze kinderen. Wat komen opmerkingen over je manier van opvoeden hard aan.

Als ouder doe je je best en ik vind het de grootste uitdaging van mijn leven; zorgen dat we de kinderen laten opgroeien tot fijne volwassenen. Teun en Pien zijn inmiddels aardig op weg. Beiden in de puberteit, met alle gevolgen van dien. Meneer Enzofoort weet goed hoe hij Teun moet benaderen en ik kan juist Pien goed helpen deze ingewikkelde jaren door te komen. Wel vraag ik me vaak af of we het goed doen. Straf geven we eigenlijk nooit. We zijn wel eens boos, maar er zitten geen echte consequenties aan vast. Meneer Enzofoort en ik gaan er van uit dat we meer bereiken door het gesprek aan te gaan met onze kinderen dan door hen te straffen. Maar of we daar goed aan doen? Verder vraag ik me af of ik niet te beschermend ben. Geven we Teun en Pien genoeg ruimte om zich te ontwikkelen? Stimuleren we ze voldoende? En laat ik ze voldoende los… In gesprek blijven met elkaar, dat vinden meneer Enzofoort en ik wel het allerbelangrijkste.

Inmiddels is gebleken dat Teun door het slikken van Ritalin goed door de lagere schoolperiode is gekomen. Hij veranderde van een kwetsbare jongen in een fijne puber. Voor Pien wogen de bijwerkingen vaak niet op tegen de voordelen. Nu kiezen ze voor medicijnen als ze het zelf nodig vinden. Opvoeden is topsport; het kan altijd nog beter maar meer dan je best kun je niet doen.

Vals & Verkeerd

,,We moeten echt bewindvoering voor meneer gaan regelen, voordat hij in de problemen komt.” Mijn collega van het wijkteam kijkt me aan en ik knik. ,,Ja, dat lijkt me wel handig, want nu gaat alles nog goed, maar ik heb totaal geen zicht op zijn inkomsten en de betalingen die hij moet doen”, antwoord ik. We hebben een overleg over een meneer die aan het dementeren is. Het gaat steeds slechter met hem en ik bemerk echt achteruitgang. Hij wast zichzelf amper meer en ook wordt hij steeds magerder. Eten doet hij volgens mij mondjesmaat, al zegt hij zelf dat hij prima eet. Meneer heeft weinig tot geen contact met zijn kinderen, maar gelukkig letten de buren nog wel een beetje op hem. Hij is koppig en wil niet naar een verpleeghuis. Ik ben benieuwd hoe lang hij het thuis nog kan volhouden.

Ik ben als thuisbegeleidster bij hem binnen gekomen om te kijken hoe het gaat en om hem te ondersteunen. Zo lees ik elke week zijn post en bespreek ik met hem welke afspraken hij die week heeft. In januari kwam ik tussen zijn post een brief tegen van Het zilveren Kruis-Achmea én Delta Loydd. Het leek even alsof hij twee zorg-verzekeringen had lopen en omdat ik er niet achter kon komen hoe het zat -meneer had zelf geen idee- heb ik Delta Loydd gebeld. De mevrouw aan de telefoon vertelde me dat zij de klanten hadden overgenomen van het Zilveren Kruis en dat er dus geen twee verzekeringen tegelijkertijd waren. Dat was goed nieuws. Ik kletste nog even met deze aardige medewerkster en toen vroeg ze me; ik zie dat meneer een uitgebreide tandartsverzekering heeft. Heeft hij zijn eigen tanden nog of heeft hij een gebit. ,,Meneer Pieters”, vroeg ik ,,heeft u uw eigen tanden nog?”. Hij keek me met olijke ogen aan en duwde met zijn tong zijn bovengebit naar voren. Tja, dat was wel duidelijk. Meneer heeft een gebit. Ik vertelde dit aan de mevrouw van Delta Loydd en ze adviseerde me toen om de extra tandartsverzekering te laten vervallen, want die was bij een gebit totaal overbodig. Ik vroeg meneer Jansen of hij dat goed vond en hij knikte. ,,Dat scheelt toch bijna 400 euro op jaarbasis”, zei de mevrouw aan de telefoon. Wauw, binnen vijf minuten had ik toch flink wat geld uitgespaard voor meneer Pieters.

Ik ben benieuwd hoe het bij andere ouderen zit. Ik vrees met grote vreze dat er vaak flink betaald wordt voor een extra tandartsverzekering terwijl een groot deel van de ouderen een prothese heeft. Valse tanden, verkeerde verzekering. Gelukkig komt er binnenkort een bewindvoerder voor meneer Pieters, zodat dit soort fouten tot het verleden behoort.

Een nieuwe lente, een nieuw geluid

Zou het mijn leeftijd zijn, heeft het te maken met mijn hormoonspiegel of heb ik meer zon nodig? Het ontbreekt me momenteel aan optimisme en ik weet niet precies waar het door komt. Misschien door het wereldnieuws van de laatste weken; 147 studenten die door Al-Shabaab worden afgeslacht in Kenia. Een co-piloot die het leven niet meer ziet zitten en wil dat heel de wereld zijn naam zal kennen. Syrische, Palestijnse en andere vluchtelingen die geen veilige plek kunnen vinden. De onderste steen die na bijna negen maanden nog steeds niet boven water is wat betreft de MH17.Ik vind dat er maar weinig lichtpuntjes te vinden zijn in de krant.

Ook dichterbij gebeuren er dingen die ik niet kan begrijpen: Hoe komt het toch dat er conducteurs in elkaar worden geslagen en we dat geweld niet kunnen stoppen? Waarom worden PGB’s nog steeds niet uitbetaald aan de hulpverleners die er hard voor gewerkt hebben? En hoe kunnen wij droge ogen houden terwijl er in Nederland duizenden mensen afhankelijk zijn van de voedselbank en in de schuldsanering zitten? En die 19 miljoen euro die Amersfoort nog moet bezuinigen zorgen ook voor een grauwsluier boven onze mooie stad. Weg krenten uit de pap.

Als ik dan ook nog hoor dat een bekende van mij na dertig jaar boventallig is verklaard en ik merk dat ik minder contact heb met dierbaren om mij heen dan ik zou willen, dan heb ik moeite om positief te blijven. Hoe rot het ook is; dat reageer ik natuurlijk af op de mensen die het dichtste bij me staan. Meneer Enzofoort heeft gelukkig een zonnig karakter en laat zich niet zo snel van de wijs brengen, maar voor Teun en Pien is het niet altijd grappig.

Gelukkig is het dit weekend lekker weer en staan de blaadjes op het punt om uit hun knoppen te knappen. Ik geniet van de prachtige roze bloesem en probeer zoveel mogelijk in de zon te zitten. Straks loop ik naar de markt voor een bos gemengde tulpen en morgen ga ik na ons rondje Hoogland een workshop Oliepastel volgen. Een schop onder mijn kont moet ik hebben. Kortom; tijd voor een nieuwe lente en hopelijk ook een positiever geluid.

Linksom of rechtsom

Alsof ik weer in de schoolbanken zit. Dat gevoel krijg ik. Voor in de klas staat de populairste leraar van de school; streng doch rechtvaardig. Hij zorgt dat de les niet uitmondt in totale chaos en benadert zijn leerlingen op een positieve manier. Natuurlijk is er ook weer die irritante leerling die altijd zo lang van stof is. Als hij begint te praten zie je anderen met elkaar smoezen of ze sturen verveeld een twitterbericht de wereld in. Eén van de leerlingen heeft moeite met stilzitten en loopt een beetje rond. Een ander heeft duidelijk feitenkennis maar vertelt zijn verhaal nogal saai.

Grappig wel; zo’n raadsvergadering van de Gemeente Amersfoort. Het is best amusant. Eerst gedoe met stemmen. Moet je nou voor of tegen stemmen wanneer er een ontkennende vraag gesteld wordt? Burgemeester Bolsius helpt de raadsleden op weg en improviseert wanneer de stemmachine weigert te tellen. Dan de onderlinge verhoudingen; Kennedy van de Christen Unie geeft een sneer aan Van Wegen van de BPA. Veel raadsleden lachen besmuikt; ze vinden het wel een goede zet van Kennedy. Even later zorgt Van Wegen voor irritatie door een lang betoog waar geen touw aan vast te knopen is, ook probeert hij Paffen van het CDA uit haar tent te lokken. En Bolsius? Die probeert alles, met een beetje humor, in goede banen te leiden.

Ik kwam vooral voor het antwoord op de vraag waarom de Westelijke Rondweg niet bij de voorstellen tot bezuinigingen staat. Hoewel ik echt heb zitten opletten begreep ik weinig van de uitleg van wethouder Buijtelaar van de VVD. Ik geloof dat ik niet de enige was. Na een schorsing bleek dat de meerderheid van de gemeenteraad nu toch wil laten onderzoeken of er een goedkopere variant kan komen. En ze willen dat ook duidelijk uit kunnen leggen aan ons, de inwoners van Amersfoort. Chapeau! Ik vraag me af hoe Buijtelaar thuis is gekomen. Zou hij zijn aktetas in een hoek hebben gegooid en hebben zitten mokken tegen zijn vrouw omdat hij toch min of meer is teruggefloten? Als ik het goed begrepen heb komt die Westelijke Rondweg er uiteindelijk toch wel; links- of rechtsom. Maar ik geniet er van dat het niet zonder slag of stoot gaat.