,,Nienke, er staat iemand voor de deur die wil iets wil weten over de rommelroute!” Meneer Enzofoort komt de keuken binnen. Ik ruim net de boodschappen op. Bij de deur staat een onbekende vrouw. Ze wijst naar het papier dat op het raam hangt.,,Ik heb nog niet zo’n poster,” zegt ze ,,maar ik wil ook meedoen”. Meneer Enzofoort hoort dit en zegt dat hij wel even een kopie maakt. Op de poster staat ‘Rommelroute. Ik doe mee, u ook?’.
De vrouw blijkt op de Scheltussingel te wonen en doet al voor de derde keer mee. ,,Het ruimt zo lekker op”, zegt ze enthousiast. Wanneer ik vertel dat ik nog maar één doos met spullen bij elkaar heb gezocht zegt ze; ,,gewoon je schuur in lopen en kijken wat je niet meer gebruikt.” Meneer Enzofoort komt met het kopietje en mijn wijkgenote vertrekt met de poster in haar hand.
Dit is precies de reden waarom ik het zo leuk vind om mee te doen; een spontane ontmoeting met mensen uit de buurt. Hopelijk ontmoet ik vandaag nog veel meer mensen want Kruiskamp rommelt met wel 65 huishoudens in 15 straten. Aan de oranje vlaggetjes kun je zien wie er mee doen en dit jaar hangen ze dus ook bij ons.
Het gaat me niet om het geld dat ik er mee kan verdienen, ik hoop vooral op een gezellige sfeer en blije gezichten. Wie weet kan ik iemand gelukkig maken met iets dat ik zelf niet meer nodig heb.
Net zoals een buurman een paar jaar geleden zoon Teun gelukkig heeft gemaakt met een telescoop. De sterrenkijker werkte als een magneet op de toen 10-jarige Teun. Mijn buurman zag dat en zei ,,neem hem maar mee, die krijg je van mij”. De gelukzalige blik in de ogen van Teun vergeet ik nooit meer. Heerlijk toch wanneer je rommel weer een goed plekje krijgt bij iemand anders? Ik heb gisteravond trouwens nog in de schuur rondgekeken en wat rommel voor de verkoop apart gezet. Nu alleen nog even aan Teun vragen of hij al afstand wil doen van de telescoop.
enzofoort 