Hoop doet leven

Het lijkt me een nachtmerrie voor elke moeder: je kind te zien afglijden. Zien dat hij de vernieling in gaat en daar niets tegen kunnen doen. Een zoon hebben die zijn school niet afmaakt, geen woonruimte heeft, aan de drugs verslaafd raakt en uiteindelijk in de criminaliteit terecht komt. Hopelijk is en blijft het een ver-van-mijn-bed-show, maar toch zijn er in Amersfoort veel moeders die zo’n zoon -of dochter-  hebben.

Vorig jaar zwierven er vijfentachtig kwetsbare jongeren door de Amersfoortse straten omdat er onvoldoende opvangplekken voor hen waren. Kwintes luidde al een half jaar geleden de noodklok. De wachttijden voor opvangplekken beschermd- en begeleid wonen zijn lang. Veel te lang.

Veel kwetsbare jongeren zitten daardoor noodgedwongen tussen de volwassen daklozen waardoor hun situatie verslechtert.. Zonder dak boven je hoofd kun je vaak geen uitkering krijgen en wordt het moeilijk om je leven weer op orde te krijgen. Voor je het weet beland je in een neerwaartse spiraal en zie daar maar eens uit te komen.

Het geluid van die noodklok heeft nu ook de gemeenteraad bereikt. Youssef el Messaoudi van de PvdA heeft een motie ingediend bij het college van burgemeester & wethouders. “Hoop doet leven” is de titel. El Messaoudi wil een diepgaand onderzoek naar de aanpak van zwerfjongeren in Amersfoort en naar de noodzaak van het openen van een jongerenpension.

Help. Een diepgaand onderzoek. Ik zie het al helemaal voor me. Er wordt een extern bureau ingehuurd en die begint met het inventariseren van het probleem. Daarna gaan de medewerkers in gesprek met verschillende organisaties in de stad, zoeken ze de kwetsbare jongeren zelf op en na maanden van diepgaand onderzoek concluderen ze dat er een tekort is aan opvang- en behandelplekken in Amersfoort. Dat wisten we dus al.

Laat dus dat diepgaande onderzoek maar zitten gemeente Amersfoort en onderneem actie. En luister deze keer wel naar El Messaoudi want drie jaar geleden heeft hij dit probleem ook al aan de orde gesteld en toen is er niets mee gedaan. Had maar meteen naar hem geluisterd, dan liepen er nu niet zoveel kwetsbare jongeren door de stad. En ik denk dat tientallen moeders beter zouden slapen.

Ontsluiting

Ik kan er niets aan doen. Elke keer wanneer ik iets over de Westelijke Ontsluiting lees of hoor denk ik aan een bevalling. Letterlijk en figuurlijk. Een zware! Wat een gedoe om zo’n rondweg. Ik begrijp niet hoe iets dat jaren geleden bedacht is koste wat het kost -en dat is nogal wat- aangelegd moet worden terwijl het idee al lang achterhaald is.

Jaren geleden werd er bedacht dat het in de toekomst wel eens heel druk zou kunnen worden op de weg door Birkhoven en het Bergkwartier en dat een rondweg dé oplossing was. Er werden plannen gesmeed en er werd veel tijd en geld in geïnvesteerd. Inmiddels is die toekomst aangebroken en nu blijkt er van verkeersopstoppingen geen sprake te zijn.

Ik vergelijk het met een vrouw die denkt dat ze zwanger is. Er zijn plannen voor een extra verdieping op het huis en de eerste spulletjes worden gekocht om de baby te laten voelen dat het welkom is. Terwijl de architect bezig is met het ontwerpen van de extra verdieping blijkt dat er toch geen kindje op komst is en er ook geen kinderen meer zullen komen. Het zaadje kon het eitje niet bereiken want de man blijkt ‘geknipt’ voor zijn vrouw. Het echtpaar weet dat, maar laat toch een extra verdieping aanleggen. Ze hadden immers al behang gekocht.

Zo lijkt de gemeenteraad ook wel met deze weg om te gaan. De rondweg is niet nodig want de toename van het verkeer is niet zo groot als ze jaren geleden hadden ingeschat. Toch willen ze die weg er doorheen drukken. Toegeven dat ze de situatie verkeerd hadden ingeschat doen, kunnen of willen ze niet. Ze blijven bij hun standpunt.

De weeën zijn inmiddels wel begonnen en die doen flink pijn. Duizenden bomen zullen worden gekapt. Natuurliefhebbers hebben het tij proberen te keren, maar das mislukt Bijna zeventig miljoen euro wordt geïnvesteerd en de tijdwinst voor automobilisten is nihil. De bevalling is in aantocht. Ik heb nu al medelijden met de gemeenteraad, want die verrekte persweeën kunnen flink venijnig zijn.

Ik zou zeggen: puffen geblazen. Lukt het niet op de natuurlijke manier dan staat op 11 oktober een keizersnede gepland. Of er van volledige ontsluiting sprake zal zijn is nog niet bekend.

Onder de indruk

,,Je maakt toch geen foto van me hè? Ik sla je hele camera verrot.” Een vrouw van een jaar of veertig loopt dreigend op mij af. Het duurt even voor ik door heb wat ze eigenlijk zegt. Totaal overdonderd ben ik. Wat een agressie. Voor het fotoproject ‘033 Outside In’ loop ik al weken met mijn camera door de verschillende wijken. Het is een warme zomeravond en omdat het avondlicht zo mooi is hoop ik op de Grote Koppel een paar bijzondere foto’s te maken.Ik liep net richting de Kwekersbrug en had die samen met de brandweerkazerne op de foto gezet toen de vrouw naar mij toe kwam. ,,Nee hoor, ik heb geen foto van jou gemaakt”, antwoord ik. ,,Wel waar”, zegt ze dreigend. ,,Ik zag dat je flitste dus dan sta ik op de foto.” Ze is woest.

Dat ik de dame in kwestie op de foto had genomen was me volledig ontgaan. ,,Als je nog één foto van me maakt sla ik je in elkaar”, voegt ze er aan toe. Ik loop stevig door en hoop dat de vrouw me niet achterna komt.Het blijkt nog een linke hobby; fotograferen. Gelukkig waren de andere ontmoetingen die ik had tijdens het project een stuk prettiger. Ik heb gekletst met de jongeren die aan het voetballen waren op de Meridiaan en sprak uitgebreid met één van de bewoners van de ‘Vuurtorenflat’. Het maakte het project extra waardevol.

‘033 Outside In’ is één van de vele onderdelen van 033Fotostad, het fotofestival van Amersfoort.  Zo’n zestig fotografen hebben zich in het zweet gewerkt en zijn de afgelopen weken druk geweest met het afdrukken, inlijsten en ophangen van hun foto’s. Heel Amersfoort ademt twee maanden lang fotografie. Van de Sint Aegtenkapel tot het Eemhuis, van Grand Café Halewijn tot Scheepshotel Vita Nova. Toen ik thuis kwam die avond nadat ik verbaal was aangevallen zag ik op mijn computer dat ik de dame wel degelijk op de foto had staan. Dat zag ik pas toen ik de opname flink vergrootte. Deze foto heeft het niet gered tijdens de selectie en is niet te zien tijdens het fotofestival. Mevrouwtje chagrijn kan dus opgelucht adem halen.

Wie is de Mol?

Wat kan onze gemeente Amersfoort toch enorm blunderen. Ik sta er elke keer weer versteld van. Is het niet een datalek, dan is het wel het kappen van teveel bomen. Staat de gemeente niet onder curatele door wanbeleid dan krijgen ze ‘onverwacht’ te weinig geld via de precariobelasting. De gemeente heeft flinke steken laten vallen. Het hele breiwerk dat gemeentelijk bestuur heet, lijkt wel een broddellap te worden.

Het laatste debacle is de fout die gemaakt is tijdens de aanbesteding van het plaatselijk welzijnswerk. Hoe krijg je het voor elkaar om bij zo’n procedure, waarbij het gaat om miljoenen en om de banen van vele Amersfoorters, zo’n belachelijke fout te maken? Wie heeft er zitten slapen? Was er misschien opzet in het spel en wie is daar dan verantwoordelijk voor? Daar ben ik wel nieuwsgierig naar.

Het brengt me op het volgende programma-idee voor KeiTV of mediagroep EVA: een eigen Wie is de Mol van Amersfoort. Dat wordt een prachtig programma vol intriges. Ik zie het al voor me; een fietsende wethouder Hans Buijtelaar die de aandacht van de precariobelasting probeert af te leiden door een camera op zijn fiets te plaatsen en daar de aandacht op te vestigen.Of wethouder Fleur Imming die probeert zo onzichtbaar mogelijk te blijven zodat het rumoer omtrent het datalek en de mislukte aanbesteding wat naar de achtergrond verdwijnt.

Hans van Wegen van BPA heeft het hoogste woord en vertelt zoveel onzin dat hij de mol juist niet kàn zijn.Maar tijdens het programma is ook te zien hoe Jacques Happe enthousiast vertelt dat hij vindt dat het geruzie tussen #InDeBuurt en U Centraal over moet zijn. Hij stelt voor om deze partijen in één ruimte te zetten net zolang tot er één gemeenschappelijk resultaat is bereikt. Dat is een originele oplossing! Je blundert als gemeente en legt dan het ontstane probleem neer bij de gedupeerden: typisch een mollenstreek

Presentator van het programma is natuurlijk burgemeester Bolsius. Aan het eind van de serie zullen we zien wie De Mol van Amersfoort is. Wie de winnaar wordt moeten we nog afwachten maar maar de verliezer is al bekend; dat zijn wij. De inwoners van Amersfoort.

Verfrissend!

,,Wegwezen! Ze komen er aan.” Binnen een halve minuut hebben de jongeren hun badhanddoek gepakt, zitten ze op hun fiets of brommer en rijden ze nog nat van het water richting Soest. De fietsbrug bij de Malesluis ligt er weer rustig bij en de politie heeft het nakijken. Ergens snap ik die jongeren wel. Hoe gaaf is het om op een mooie zomerse dag met je vriendengroep de Eem te gebruiken als ultieme badplaats. Hoe stoer is het om met ware doodsverachting van de brug af te springen en hoe spannend is het om met zijn allen te vluchten voor de politie? Daar scoor je meisjes mee lijkt mij.

Maar het komt ook voor dat de politie niet komt opdagen en dan ligt het scheepvaartverkeer stil omdat het te gevaarlijk is de brug te openen. Een brugwachter die vanuit Weesp op afstand de brug bij de Malesluis moet bedienen helpt dan ook niet mee. De jongeren blijven doorgaan met duiken en de bootjes die er wel onderdoor kunnen durven niet te passeren omdat de jongeren van alle kanten naar beneden komen. Natuurlijk begrijp ik ook wel dat het vreselijk irritant is voor bijvoorbeeld de fietsboot wanneer je een uur voor de brug moet dobberen omdat de jongeren de brug hebben ingenomen. En natuurlijk is het gevaarlijk wanneer de waaghalzen zonder te kijken in het water springen of duiken. Je wilt toch niet meemaken dat er eentje ondersteboven op je roeiboot terecht komt of erger nog; bovenop je eigen hoofd. Toch… de politie erop afsturen zorgt volgens mij vooral voor een extra spanningselement.

De betrokken gemeenten, de provincie Utrecht, de politie en de brugwachters in Weesp houden topoverleg maar waar zijn de jongeren in dit verhaal? Ga in gesprek met de jongeren in plaats van dat je op hen jaagt. Stuur brugwachter Joop de Keijzer uit Amersfoort er op af en laat hem de jeugd op humoristische wijze vertellen waarom het zo link en vervelend is. Organiseer een wedstrijd “bommetje springen” van de brug. Verzin een creatieve oplossing! Natuurlijk staan de beste stuurlui aan wal maar If you can’t beat them, join them lijkt me hier toch wel op zijn plaats.

(PS. deze foto is niet van de brug waar wordt afgesprongen, maar het plezier van deze jongens tijdens Hoppop, komt wel overeen met de lol die de jongeren hebben die van de brug afspringen)