,,Man, wat heb ik slecht geslapen vannacht”. Annemarie pakt haar kop koffie en neemt een slok. Mijn collega Els gaapt stiekem achter haar hand en zucht eens diep. Wat een rare sfeer hangt er op het werk. Ik zit bij Welzin op de Drentsestraat. Het is de day after. De dag nadat iedereen te horen heeft gekregen of hij of zij mag blijven of boventallig is. Dat klinkt alsof er duidelijkheid is, maar voor veel collega’s is de toekomst nog onbekend. Hun contract stopt, maar ze kunnen nog solliciteren op een andere baan binnen het bedrijf. Ze kunnen nog terecht bij de nieuwe organisatie InDeBuurt033.
Ook ik heb te horen gekregen wat mijn status is; “boventallig” ben ik. Dat had ik wel verwacht en ik vind het ook niet zo’n probleem want eigenlijk was ik al tijden toe aan een nieuwe baan. Toch was het raar toen mijn leidinggevende daadwerkelijk uitsluitsel gaf en ik het hardop hoorde zeggen; je bent boventallig. Het voelde toch als een diskwalificatie, alsof ik de afgelopen jaren niet goed genoeg was voor mijn cliënten. Tegelijkertijd weet ik dat dat onzin is. Boventallig….ik laat de woorden nog eens door mijn hoofd gaan. Zeven jaar heb ik gewerkt bij Welzin. Ik ben thuisbegeleidster en probeer mensen een duwtje in de rug te geven. Tja…dat is over een paar weken over.
Wat een onrust in Amersfoort. Wat een onrust mede door de aanbesteding voor het Welzijnswerk in onze stad. Nu weet ik hoe het voelt voor de betaalde krachten van Ravelijn. Nu weet ik hoe het voelt voor een deel van de mensen van Stadsring 51. Nu weet ik hoe het voelt voor een deel van mijn collega’s en voor mijzelf. Onzekerheid.
De dag na bijltjesdag drink ik samen met mijn collega’s koffie. Ik bekijk ze stuk voor stuk. Potverdorie, wat ga ik ze missen. Binnenkort krijg ik informatie en een afspraak met de HR-afdeling. Dan moet ik naar het UWV om een uitkering aan te vragen. Binnenkort weten ook mijn andere collega’s of ze blijven bij Welzin, doorgaan naar InDeBuurt033 of net als ik op zoek moeten naar een nieuwe baan. Volgens mij duurt het nog wel even tot het stof is neergedaald.
enzofoort 
Lieve Nienke, wat k…! Nu moet jij erdoorheen.. herken het gevoel. Dat weet je, en ook dat het over gaat en er iets mooiers voor in de plaats komt. Geen loze kletspraat want ik mag mezelf wel ervaringsdeskundige noemen 😉
Maar nu even niet, laat het maar over je heenkomen dan gaat het sneller voorbij.
Lieve groet,
Reina
Wat ontzettend vervelend voor je! Maar misschien liggen er nu wel hele mooie nieuwe kansen op je te wachten. Wanneer de ene deur dicht gaat opent er een nieuwe deur. Hold your head up high en kijk om je heen. Sterkte!