Halfstok hing hij gisteren. Vanmorgen hing ik opnieuw uit het raam van mijn slaapkamer om de vlag in de houder te steken, maar nu in een feestelijkere stand. Ik kijk naar de wapperende vlag en denk aan de reden om de vlag uit te hangen. Ik vier de vrijheid die ik heb. De vrijheid om te denken wat ik wil. De vrijheid om te schrijven wat ik wil en de vrijheid om te doen wat ik wil. ‘Geef vrijheid door’ is de slogan die het Nationaal Comité 4 en 5 mei gebruikt. En toch wringt het daar wat mij betreft. Zijn we echt vrij om te denken wat we willen? En geven we de vrijheid echt door?
Gisteravond herdachten de meeste Nederlanders de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Maar er waren ook mensen die hun aandacht wilden richten op de duizenden vluchtelingen die zijn verdronken terwijl ze de oversteek maakten naar Europa. Die vluchtelingen waren op zoek naar vrijheid. De vrijheid waar wij zoveel waarde aan hechten. De organisatie van deze herdenking kreeg te horen dat dat niet de bedoeling was want 4 mei moet het gaan om de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Hoe vrij zijn we wanneer iemand anders ons vertelt wie we moeten herdenken?
Ik dacht gisteravond om acht uur aan mijn vader. Tijdens de bevrijding was hij vijftien, net zo oud als mijn zoon Teun nu is. En ik dacht aan mijn moeder. Hoe zij als vijfjarige in het begin van de oorlog de bommen naar beneden zag komen in Rotterdam. Zoals vandaag misschien een vijfjarige bommen ziet neerkomen in Aleppo.
We hoorden de afgelopen week emotionele verhalen van mensen die onderduikers binnen lieten, maar we vergeten zelf de deur open te houden voor vluchtelingen uit andere delen van de wereld. Nu er een deal is met Turkije (over vrijheid gesproken) is het rustig geworden wat de vluchtelingenstroom naar Nederland betreft. Het COA sluit vele opvangcentra en de rust lijkt weer wedergekeerd. Lijkt. Want ondertussen is het oorlog in andere delen van de wereld en zijn er nog steeds mensen zoals jij en ik die vrezen voor hun leven. “Geef vrijheid door”. Laten we ervoor waken dat het geen loze kreet wordt.
enzofoort 