Je lijkt wel een prinses! Zeg ik. Mijn vijfjarige buurmeisje kijkt me stralend aan. Ze draagt een roze jurkje en op haar hoofd draagt ze een plastic diadeem. Ze huppelt op haar lakschoentjes naar haar vriendinnetje die verderop in de straat woont. Een prinses zijn. Wat een aantrekkingskracht heeft dit op meisjes van die leeftijd. En ach, als ik eerlijk ben wilde ik dat vroeger zelf ook. Ik had weinig met prins Willem Alexander maar zag Constantijn wel als potentiele partner, hij had iets olijks, iets ondeugends. Wanneer ik zijn vriendinnetje zou worden zou ik wel mijn naam veranderen in Regina, één van mijn doopnamen. Nienke klonk natuurlijk veel te gewoon. Net als de naam Petra, dat was de roepnaam van Prinses Laurentien voordat ze zich aansloot bij de koninklijke familie. Uiteindelijk ging zij er met mijn prins vandoor.
Inmiddels kijk ik anders naar het koninklijk huis en heb ik ook mijn bedenkingen, maar vandaag vier ik toch met veel plezier Koningsdag. Koningsdag. Ik kan nog steeds niet aan die naam wennen. We vieren het al sinds 2014 maar voor mij blijft het Koninginnedag. Daarbij hoort een rondje over de Bloemendalsestraat, vandaag de leukste straat van Amersfoort. Met kleedjesmarkt, een kinderpodium en een DJ, alles georganiseerd door Stichting Gerbera. Aan het eind van de middag eet ik traditiegetrouw een hamburger, drink ik een biertje en proost ik op Willem Alexander, onze koning.
Hoe lang zal het nog duren voordat er weer een officiële Koninginnedag komt? Zou Willem Alexander doorgaan tot zijn vijfenzeventigste, net als zijn moeder? Tegen die tijd is Amalia tegen de veertig. En zou het dan uiteindelijk misschien KoninginneNdag worden?
Want wat zou het leuk zijn wanneer prinses Amalia later trouwt met een lieve vriendin. Dan heb je in eerste instantie twee prinsessen. Ik vraag me dan wel af of, wanneer Amalia haar vader opvolgt, haar vriendin automatisch ook koningin wordt. Of krijg je dan een koningin en een prinses? Zeker is dat het een sprookjeshuwelijk wordt met veel aandacht vanuit de hele wereld. Ik mijmer nog even door. In gedachten zie ik ze al samen huppelen naar het altaar. Amalia met een fonkelende tiara. Haar toekomstige vrouw in roze jurk, met lakschoentjes.
enzofoort 