Privacy

Help. Ik word overspoeld. Van alle kanten komt de mededeling op mij af dat vanaf vandaag een nieuwe wetgeving geldt. Mijn mailbox loopt vol en ook op mijn werk word ik erop gewezen; de nieuwe privacywet AVG is een feit!

Privacy. Een leuk woord hoor, maar bestaat er niet een Nederlands woord voor? Ik kwam via de Van Dale uit op; persoonlijke levenssfeer, privésfeer of eigenruimte. Dat vind ik wel een mooie; eigenruimte. Ergens waar je alleen kunt zijn, waar je ongehinderd kunt toeven, waar je je af kunt zonderen.

Inmiddels is wel duidelijk dat het een enorme klus is om je echt te kunnen afzonderen.  Zelfs als ik mij afzonder door een eind te gaan wandelen en ik de app Runkeeper inschakel om bij te houden hoever ik heb gelopen en in welke tijd, worden die gegevens opgeslagen en gebruikt. Dat realiseerde ik mij omdat ik ook van Runkeeper een mail kreeg. Ze schreven dat ze in heldere taal uitleggen welke gegevens ze verzamelen, hoe ze dat doen, wat ze ermee doen, hoelang ze die bewaren en hoe ze deze delen. Ik werd nieuwsgierig en klikte door. Mijn enthousiasme stopte meteen toen ik paginalange Engelse teksten zag. Niet om door te komen. Ook van andere organisaties kreeg ik zulke uitgebreide mails. Zou er echt iemand zijn die al die teksten leest? Is er iemand die zich hierin verdiept en de consequenties scherp heeft?

Onze privacy is inmiddels ver te zoeken, ik heb me daar al bij neergelegd. Zolang de gegevens van mijn doktersbezoek goed opgeslagen zijn en mijn bankzaken niet open en bloot op tafel liggen maak ik me maar niet zo druk. Je kunt anders wel paranoïde worden. De geest is uit de fles en ik geef toe; ik doe er zelf ook aan mee. Ik blijf mijn apps gebruiken, ontvang nieuwsbrieven en accepteer alle cookies. Ik deel verhalen en foto’s op facebook, twitter en ik schrijf stukjes in de krant.

Terwijl ik dit schrijf komt er wéér een mail binnen. Deze keer van onze bank. Ik denk dat ik hem niet eens meer open. Of toch? Het gaat tenslotte om onze bankzaken. Over onze financiële eigenruimte. Hmm… dilemma!

Teleurstelling

Ik kon slecht in slaap komen. Rond middernacht lag ik nog te twitteren en probeerde ik alle argumenten voor en tegen te doorgronden. Het duurde lang voordat mijn hartslag normaal was en ik in slaap viel.

Voor de mensen die de Amersfoortse politiek niet helemaal hebben gevolgd; GroenLinks stemde tegen een motie van de SP om geld vrij te maken voor nieuw onderzoek naar de nut en noodzaak van de Westelijke Rondweg. Een rondweg waar miljoenen ingestoken gaat worden terwijl het volgens verschillende partijen niet helemaal helder is of de weg wel echt nodig is.

Mij lijkt zo’n onderzoek prima voor zowel voor- als tegenstanders van de weg. Als er twijfel is over de cijfers waarop het besluit gebaseerd is dan lijkt het mij niet zo raar om toch nog een keer alles te laten doorberekenen. Maar goed, ik ga daar niet over, daarvoor hebben we volksvertegenwoordigers gekozen. En daar ging het mis.

Ik ging er namelijk op 21 maart van uit dat GroenLinks alles zou doen om de aanleg van deze weg te voorkomen. Ik zie Astrid Janssen nog voor me staan bij het Valentijnsdebat in het KAdE-Café. Iemand uit het publiek poneerde de stelling: “De plannen zoals die er nu liggen voor de Westelijke ontsluiting moeten worden heroverwogen”. Astrid Janssen was het hiermee eens en hield daarom een groen hart boven haar hoofd.

Volgens mij was afgelopen dinsdag de laatste kans om die heroverweging te realiseren, en die kans liet ze lopen. GroenLinks stemde tegen het plan van de SP, ‘want er was toch al een meerderheid voor de rondweg en ze wilden mensen geen valse hoop geven.’  Auw. Dat raakt mij in mijn hart. Ik voel me bedonderd. Het lijkt niet meer te gaan om de principes maar om de positie in de raadzaal. Om het mee mogen doen in de coalitie. Wat krijgt GroenLinks hiervoor terug? Windmolens? Luchtkastelen?

GroenLinks heeft proberen uit te leggen waarom ze deze keuze heeft gemaakt maar ik als kiezer heb daar geen boodschap aan. Ik begrijp het allemaal met mijn hoofd, maar mijn hart heeft een knauw gekregen. Politiek wordt een soort wiskundige berekening. En wiskunde heeft mij nooit gelegen. Dan haak ik af.

Bammetje Boterjus

Biefstuk bammetje boterjus, spicy green curry of een passie-mangosorbet met Ananas.  Twaalf deelnemers, zo’n vijftig hapjes en ontelbaar veel soorten wijn; de keuzestress is enorm tijdens Proef Amersfoort. Al meer dan twintig jaar bestaat dit eet- en drinkfestijn en na een onderbreking van een jaar heeft event-ondernemer Timo Braeke het stokje overgenomen en staat Proef Amersfoort op een nieuwe locatie; Het Oliemolenkwartier.Ik vind het een prima locatie voor dit evenement; lekker veel ruimte en overzichtelijk.

Ook in de wijk kruiskamp wilden we een evenement waarbij we elkaar ontmoeten, plezier maken en ondertussen genieten van lekkere hapjes. Daarom is vijf jaar geleden voor de eerste keer Proef Kruiskamp georganiseerd bij de Witte Vlinder aan de Van Galenstraat. Maar om in september het 5-jarig jubileum te kunnen vieren moet het organisatie-stokje worden overgenomen.

Bij Proef Kruiskamp is er ook enige keuzestress. Worden het de Libanese hapjes, ga je voor Surinaamse Roti of kies je toch de pittige saté uit Indonesië? Want dat is zo leuk; de koks komen uit alle windstreken. En wat ik de charme vind van Proef Kruiskamp; dat het voor iedereen te betalen is want een hapje kost 1 euro 50. Bijkomend voordeel is dat de porties vaak groter zijn dan die bij Proef Amersfoort.

Wat ook gaaf is; de hele wijk wordt erbij betrokken. Bewoners komen zelf met geluidsapparatuur, winkeliers van onder meer het Neptunusplein sponseren proef Kruiskamp en vrijwilligers zorgen ervoor dat de tafels en stoelen er komen en dat na afloop de boel weer opgeruimd wordt. Een buurtbewoner die in het dagelijks leven kok is leent zijn apparatuur uit en kinderen van de ABC-scholen geven een voorstelling. Het zorgt voor ontmoeting, gezelligheid en meer begrip naar elkaar. Kortom; het zorgt voor verbinding in de wijk.

Ik gun proef Kruiskamp net zo’n kartrekker als proef Amersfoort heeft. Iemand die durft, die aanpakt en die met leuke ideeën komt. De koks zijn er al. De vrijwilligers om te helpen ook. Locatie is ook geen probleem en datum moet nog worden geprikt. Wie o wie zorgt ervoor dat er in september weer een Proef Kruiskamp staat om je vingers bij af te likken? En komt er dan ook iemand een Biefstuk Bammetje Boterjus maken?

 

Hieronder een van de afleveringen van Proef Kruiskamp. Foto door Jethro Bakker.

Uniform

Zoon Teun scheurt de envelop open en leest; ,,Met deze brief informeer ik je dat je bent ingeschreven voor de militaire dienstplicht”. Hij vervolgt; ,,Dit betekent niet dat je in dienst moet. Je bent geen dienstplichtige, je bent alleen geregistreerd”. Ik kijk hem aan en zie toch enige opluchting op zijn gezicht. Zelf slaak ik toch ook een zucht van verlichting. Zo. Die brief kwam onverwachts. Ik dacht dat die hele dienstplicht allang afgelast was en had me niet gerealiseerd dat er dan toch een soort registratienummer nodig is.

Terwijl Teun de bijgevoegde folder over ‘werken bij Defensie’ leest kijk ik naar hem. Ik moet er niet aan denken dat hij nu al het leger in zou moeten. Veel te jong en te onbevangen. Ik stel me voor hoe hij eruit zou zien in uniform en op de een of andere manier denk ik daardoor aan mijn vader. Aan een foto van hem in uniform. Teun heeft nu dezelfde leeftijd als mijn vader had toen de oorlog net afgelopen was. Gek idee wel.

De folder die bij de brief zit is gelikt. “Kom jij op voor vrede en veiligheid” staat er. Op de website staan aantrekkelijke filmpjes. Het is wel duidelijk; iedereen kan zijn talent inzetten in het leger. Je kunt er veel leren. Volgens mij wil defensie vooral reclame maken voor een baan in het leger en is die registratie bijzaak.

Voorlopig geen stormbaan voor Teun, maar baantje in de horeca. Het uniform dat hij daar draagt staat hem goed. Ook in het restaurant waar hij werkt zijn rangen en standen, heerst discipline en leert hij veel. Ik ben benieuwd of Teun en zijn collega’s vanavond om 8 uur ook de discipline hebben om letterlijk stil te staan. Zodat de gasten ook de gelegenheid krijgen om te herdenken. Misschien denkt Teun wel aan de berg afwas die hij nog weg moet werken. Prima, zolang hij een ander de ruimte maar geeft. Gelukkig zijn we de baas van onze eigen gedachten. Mijn gedachte zal waarschijnlijk zijn; laat het nooit meer oorlog worden in Nederland. Ik krijg pijn in mijn buik bij het idee dat Teun zijn registratie dan zal worden omgezet in een actieve dienstplicht.