Nieuwe Ronde

Ik begrijp er helemaal niets van. Ik vind het te zot voor woorden, maar als ik de krant moet geloven sta ik daar helemaal alleen in. Sportwethouder Hans Buijtelaar vindt het ‘prachtig’, collega columnist Jeroen Stomphorst reageert ‘opgetogen’ en Dennis Sille van Citymarketing Amersfoort verwacht dat het ‘één groot feest’ wordt. Zelfs meneer Enzofoort reageert blij en verheugd. En ik? Ik begrijp niet waarom een ronde van Spanje via Amersfoort verloopt. Werkelijk waar niet.

Nou heb ik sowieso weinig met wielrennen. De enige keer dat ik met spanning in mijn lijf naar wielrennen keek was in 1980. Als 11-jarige stond ik uren te wachten op de Tour de France. Wat ik me nog herinner? Het oranje petje op mijn hoofd. De hitte. En de uiteindelijke teleurstelling. Toen de reclamekaravaan langs reed dacht ik dat dat nog maar een opmaat was voor de rest van de middag. Die reclameauto’s scheurden flink hard voorbij maar ik kon ze nog gewoon zien. Maar waar het eigenlijk om ging, de wielrenners, die waren in een oogwenk voorbij. Ik kon nog net ‘Joop’ roepen en ze waren al uit het zicht verdwenen. Als ik ‘Zoetemelk’ had gegild was de aanmoediging voor niets geweest.

Ik dacht destijds dat een tour de France alleen door Frankrijk ging, maar de tour begon dat jaar in het Duitse Frankfurt en ging via Luik richting het Franse landschap. Maar daar ging het nog om een rechtstreekse route over de weg en niet zo’n ‘losse flodder’ zoals het stuk door onze regio. Amersfoort in een Ronde van Spanje. Het is net zoiets als De Marathon van Rotterdam in Amsterdam laten beginnen. Of de klassieker Luik-Bastenaken-Luik langs Breda laten gaan. Of een Eurovisiesongfestival houden en daar Australië aan mee laten doen. Oh, wacht, slecht voorbeeld. Ik vind het prima om een nieuwe Ronde te verzinnen die andere gebieden van Europa aandoet want daar worden veel mensen blij van maar noem het dan niet meer de Ronde van Spanje!

Voorlopig duurt het nog anderhalf jaar voor het zover is. Ik denk dat ik die dag afreis naar Friesland. Lekker met mijn moeder een stukje Elfstedentocht fietsen. Van Bolsward naar Harlingen bijvoorbeeld. Als de route tenminste niet ineens verlegd is.

Hangjongeren

Ik ben de hoek nog niet om of de wietlucht komt me al tegemoet. Nog voordat ik de jongeren zie, weet ik dat ze er staan. Het is donker en heeft net geregend. In de schemering zie ik zo’n vijf jongeren. Best intimiderend. Degene die het dichtstbij staat is minstens een kop groter dan ik ben.

Ik probeer soepel slalommend door het fietshekje te gaan en twijfel een kort moment. ,,Zo, hier ruikt het lekker ”, hoor ik mezelf zeggen. En ik meen het nog ook. Een paar jongens lachen wat en beamen het. Bijna wil ik weer vaart maken om naar mijn eigen schuurdeur te fietsen maar iets houdt me tegen. ,,Jongens, gezellig dat jullie hier staan maar zouden jullie de zooi straks gewoon weg willen gooien?” Ik weet niet wat me bezielt. Wat denk ik nou? Ik zie een sigaret oplichten. ,,Mevrouw….u heeft helemaal gelijk”, zegt een van de jongens. ,,We zullen er aan denken.” ,,Fijn” is mijn antwoord. ,,Prettige avond nog!” roep ik terwijl ik al een paar meter verder fiets. Ik ergerde me al tijden aan de zooi rondom de hangplek maar had er vooral thuis over gemopperd. Dat ik de jongeren rechtstreeks zou durven aanspreken had ik niet gedacht.

De volgende dag rijd ik langs hetzelfde fietshekje, maar de zooi ligt er nog steeds. Ik baal. Wat had ik nou eigenlijk verwacht?  Als er twee dagen later nog niets is veranderd besluit ik er zelf wat aan te doen. Ik pak een vuilniszak en loop door de poort. Ik schrik van de grote hoeveelheid rommel. Minstens tien wietzakjes, enorm veel plastic flesjes, lege koekverpakkingen, een kapotte mok en ander zwerfafval. Wanneer ik klaar ben hang ik een leeg vuilniszakje aan de horizontale stang van het fietshekje. Het verzamelde afval gooi ik in mijn container.

Twee dagen later weet ik niet wat ik zie; het vuilniszakje bij de hangplek zit vol. De grond eromheen is schoon.  Dat had ik niet verwacht. Ik neem de vuilniszak mee en wil hem in de kliko gooien maar ik ben te nieuwsgierig. Ik bekijk de inhoud. Ach gossie. Lege flesjes ice tea, wat sinasblikjes en… een leeg melkpak. Mijn moederhart stroomt over.

 

Koekeloeren

Ik kan er zo van genieten. Ongegeneerd de foto’s bekijken op Funda.nl. Gewoon bij buurtgenoten die hun huis te koop hebben gezet naar binnen gluren. Even kijken hoe hun slaapkamer er uit ziet. Het toilet, de keuken, de tuin. Wat ik altijd wel jammer vind is dat er zo weinig persoonlijks op de foto’s staat. Geen familie in lijstjes op het dressoir, geen rommel op het aanrecht en al helemaal geen shampoo in de badkamer.

Morgen is ook zo’n dag waarop je ongegeneerd kunt koekeloeren bij buurtgenoten. Niet via het internet maar live. Het is tijd voor de elfde editie van “Gluren bij de buren”. In 132 huiskamers zijn acts te zien en te horen van amateur-stadgenoten. Bij ons thuis komen onze buren Coen, Maartje en hun zoon Tijn nummers spelen van De Dijk. We hebben al een eerste en tevens generale repetitie gehouden en inmiddels zijn we druk bezig met de laatste voorbereidingen. Koffie en thee staan klaar, de stoelen zijn geregeld en als ik nog tijd heb lap ik de ramen.

Gluren is ons niet vreemd. We hebben ons huis eerder opengesteld voor artiesten, zijn zelf wel eens op pad gegaan om in andere woonkamers te kijken en hebben al een aantal keer zelf muziek gemaakt. Meneer Enzofoort achter de piano terwijl ik liedjes zong. Ons eerste optreden ging niet van een leien dakje. Ik krijg het nog benauwd wanneer ik daaraan terugdenk. Laat ik het zo zeggen; er moest flink worden geïmproviseerd. Maar dit jaar zetten we onze deur zelf dus weer eens open.

Voor onze muzikale buren. We wonen in een straat met enthousiaste mensen want er doen wel drie huiskamers mee op de Kruiskamp, dus als bij ons de deur dicht gaat omdat er niemand meer bij kan kun je makkelijk uitwijken. Lukt het wel dan kun je tijdens het luisteren naar Coen, Maartje en zoon Tijn ongegeneerd kijken naar de spullen die we in huis hebben. Foto’s van Pien en Teun toen ze nog klein waren, het servies van mijn oudtante in de kast en ons rood-geel gekleurde toilet als je hoge nood hebt. Maar kom op tijd want vol is vol. Ik denk dat ik nu toch eerst even de ramen lap.

Timing

“Koningsdag 2019 in Amersfoort moet de boeken ingaan als de ‘meest duurzame Koningsdag ever.” Die oproep deed GroenLinks deze week. Eigenlijk is Koningsdag al jarenlang duurzaam. Half Nederland probeert zijn oude meuk te verkopen en een groot deel van de spullen die op de kleedjes ligt wisselt jaarlijks van eigenaar. Maar goed. De Koninklijke familie komt naar Amersfoort en dat moet dus duurzamer.

Ik denk meteen aan het verbieden van ballonnen en aan het gebruik van papieren vlaggetjes waarmee de Koninklijke familie kan worden toegewuifd. Maar mijn fantasie gaat verder. Ik zie Koning Willem-Alexander voor me die met zijn pinpas vijf statiegeldbekers koopt voor zijn gezin, zodat ze daar hun drankjes in kunnen halen tijdens hun bezoek. En ik bedenk me hoe Koningin Maxima voor haar kledingkast zal staan en denkt: ,,weet je wat, ik doe eens gek. Ik draag gewoon een van mijn jurken nog een keer. Dan doe ik tenminste mee aan het duurzamer maken van Koningsdag in Amersfoort.”

Natuurlijk komt het gezin met de trein naar onze stad. Burgemeester Bolsius begeleidt hen, samen met wat wethouders. Kees Kraanen houdt vlak voor aankomst een enthousiast verhaal over duurzaamheid zodat het gezin het laatste deel van de reis niet naar buiten hoeft te kijken.De trein zit trouwens stampvol omdat bezoekers alleen met het OV naar Amersfoort mogen komen. Voor auto’s is de stad hermetisch afgesloten.

Bij aankomst krijgt Maxima een boeket in haar handen geduwd waar seizoensbloemen inzitten die in de buurt zijn geteeld en de chocolaatjes die Harry Mercuur aanbiedt zijn gemaakt van fairtrade cacao. Natuurlijk wordt de veganistische lunch aangeboden op biologisch afbreekbaar Palmblad met dito bestek. En als cadeautje van de stad krijgt de Koninklijke familie de Slim&Simpel-maaltijdbox van Willem en Drees, vol met producten uit de omgeving.

Ik ben voor duurzaamheid, maar denk daarbij niet meteen aan een evenement van één dag zoals Koningsdag. Ik denk eerder aan grote, langdurige projecten. Ook vind ik het moment waarop dit geopperd is in de raad een beetje ongelukkig gekozen. Maar daar denkt GroenLinks anders over. Volgens hen is dit het juiste moment; ‘de voorbereiding van Koningsdag is op dit moment immers in volle gang’. Net zoals de gemeente zich ook voorbereidt op de bomenkap voor de rondweg. Over duurzaamheid gesproken!