De lente is begonnen. Buiten schijnt de zon. De tuindeuren staan open. Ik hoor getimmer, een zaagmachine, kinderen die spelen in de tuin. Normaal gesproken lees ik uitgebreid de krant, ruim het huis op en doe ik de was op zaterdag. En als het een beetje lukt drink ik ergens in de stad koffie met vriendin Elsa.
Omdat ik mijn leven zoveel mogelijk intact wil laten heb ik vandaag laten lijken op een normale zaterdag. Ik las de krant uitgebreid, heb rustig aan gedoucht en heb koffie gedronken met Elsa. Niet in de stad maar allebei thuis terwijl we aan het face-timen waren. Voor het eerst en ik denk niet dat het voor het laatst zal zijn. Wel fijn om elkaar op deze manier te kunnen zien en te spreken.
Op de tafel staat naast de koffie de vaas met tulpen die vorige week zijn gekocht op de markt. Bijna uitgebloeid. Maar ik wil ze nog niet wegdoen want misschien zijn dit voorlopig wel de laatste verse bloemen op mijn tafel. Naar de markt ga ik niet meer en ik heb geen idee hoe lang ze te koop blijven in de supermarkt. En ach, als we daar zijn hebben we toch andere prioriteiten.
Terwijl Marcoen buiten een deur aan het schuren was, Pim boven op zolder zat te gamen en Puck in haar kamer filmpjes keek begon ik aan de huiskamer. En ik nam alle tijd. In mijn achterhoofd heb ik namelijk het idee dat ik de komende weken zeeën van tijd heb. In de praktijk zal dat vast tegen vallen want ik blijf natuurlijk ook gewoon 3,5 dag werken. De kamer is weer stofvrij en opgeruimd. Ik heb zelfs de radiator staan poetsen. En met resultaat!
Voorlopig heb ik genoeg klussen in mijn hoofd voor de komende weken. Het houdt me ook op de been om een beetje de normale structuur aan te houden. Zo zullen Marcoen en ik morgen vast een wandeling maken door Hoogland West, gaan we daarna met de kinderen brunchen en doen we morgenmiddag een spelletje. Ga ik maandag wel weer aan de was of de badkamer beginnen. Alles om maar net te doen alsof het leven gewoon doorgaat.
enzofoort 