Draken verslaan

Mijn overbuurman stond een paar jaar geleden voor onze deur. Ik zie nog zijn bleke gezicht voor me. ,,Nienke”, zei hij ,, Ik ben me rot geschrokken, Teun zat net op het dak.” Ik keek hem verbaasd aan. ,,Hij klom zomaar uit het dakraam” vervolgde mijn buurman ,, en zat op de nok met een zwaard te zwaaien.” Even was ik sprakeloos. Zoon Teun was destijds een jaar of tien en had inderdaad een houten zwaard waarmee hij onzichtbare draken versloeg. Maar dat hij dat deed vanaf de nok van ons dak daarvan daarvan was ik niet op de hoogte.

Ik moest er aan denken toen ik woensdag op Twitter een filmpje zag van een man op een dak van een appartementencomplex in de Koppel. Op het filmpje was te zien dat de man soepel stond te dansen, maar hij had ook al stenen naar beneden gegooid. Ik hoorde gelach. De omstanders vonden het kennelijk grappig. De reacties op het filmpje op Twitter waren hard. Iemand vroeg zich af of er geen scherpschutter in de buurt was. ‘eraf schieten, klaar’ schreef hij. Zou hij dat ook echt menen?

De man op het dak trok een paar uur lang de aandacht. Omwonenden werden zonder het te willen geconfronteerd met de capriolen van de man, maar er waren ook mensen die speciaal langs kwamen en bleven kijken. Ergens misschien wel hopend dat de man zou springen. Dat werd in ieder geval geopperd in een van de filmpjes die ik via social media zag

Het lijntje tussen gezond zijn en in psychische problemen komen is heel erg dun. Een paar flinke tegenslagen in je leven en je kunt depressief raken. Een trauma opdoen en je kan angststoornissen krijgen. Het kan iedereen overkomen. En dan kun je lachen om zo’n ‘gekkie’, maar het is wel iemands zoon. Het kan zomaar je eigen broer zijn die daar op het dak staat, of je beste vriend. Dan is dit echt geen grap meer. Ik mag hopen dat deze man goede hulp krijgt en dat hij in alle rust aan zijn problemen kan werken. Dat hij, zonder dat er mensen meekijken, zijn eigen draken kan verslaan.

Theater Terras niet divers genoeg?

Het waren de krenten in de zomerse pap, de juweeltjes in de maanden juli en augustus. Veertig jaar hebben we kunnen genieten van de voorstellingen van het Amersfoorts Theater Terras. Van een slapstickachtige voorstelling bij de Witte Vlinder in Kruiskamp, tot ontroerende dans op een bouwterrein aan de Havenweg. Van een hilarische voorstelling in een waterbassin in Vathorst, tot een ritmische voorstelling door mannen met bijlen op het Van Ostadeplein .

Maar de voortgang staat op losse schroeven want de organisatie krijgt geen subsidie meer van de gemeente; het publiek zou te weinig divers zijn. En dat valt niet te ontkennen; het publiek is voornamelijk wit. Twee jaar geleden was er een voorstelling midden in de woonwijk de Koppel.  Ondanks de publiciteit  kwamen er weinig kleurrijke omwonenden op de bankjes zitten. Wel gingen veel deuren open en keken nieuwsgierige bewoners op de balustrade mee.

Het blijkt gewoon heel moeilijk om verschillende bevolkingsgroepen bij dit soort culturele evenementen aan te laten haken. Maar is dat erg? Zelf ga ik ook niet naar een festival als Dias Latinos of een avond met Nederlandstalige muziek op de Hof. Dat is gewoon niet zo mijn ding. Net zoals Theater Terras ook niet bij alle Amersfoorters past.  Maar iedereen die wil is welkom en kan gratis naar een voorstelling.  Als je niet van acrobatiek houdt, kies je voor dans. Diversiteit genoeg!

Het is wel spijtig dat de subsidie stopt bij deze club die geheel uit vrijwilligers bestaat. En ook wel bijzonder dat juist deze vrijwilligers het voor elkaar hebben gekregen deze zomer toch nog twee voorstellingen te organiseren in het Openlucht Theater. Geheel coronaproof.  Bestel meteen een gratis kaartje zodat je van een plek verzekerd bent en word dan ook meteen vriend.  Wie weet valt het tij te keren en kan het Amersfoorts Theater Terras toch blijven doen waar het goed in is: Prachtige locatie-voorstellingen organiseren. Voor iedereen die wil!