Met de handrem erop!

Het voelt momenteel alsof ik leef met de handrem er op. Bij alles wat ik plan vraag ik me af of het wel door kan gaan. Afspreken doe ik het liefst op korte termijn, want je weet niet hoe het gaat lopen met het corona-virus hijgend in je nek. 

Afgelopen weekend zijn we met het  gezin naar mijn moeder in Friesland gegaan. Uitstellen leek me niet handig.  Dat was maar goed ook want maandag werd Pien snotterig. Dat gebeurt bijna altijd als haar stage op de basisschool weer begint. Het duurde drie dagen voordat ze de test kon doen en ze wacht nu nog op de uitslag. Pien is alweer een week thuis. Geen stage of school, geen bijbaantje en geen bezoek aan oma’s. Je zou er toch chagrijnig van worden! En dan is de herfst nog niet eens echt begonnen!

Ik verwacht geen corona bij mijn dochter, maar het aantal besmettingen ligt best hoog in onze stad dus nemen we het zekere voor het onzekere. Hoewel Amersfoort nog niet behoort tot de steden waar het gierend uit de hand loopt, ben ik toch nieuwsgierig naar de persconferentie vanavond. Welke maatregelen komen er aan en gelden die dan ook voor Amersfoort?

Gaan alle activiteiten de komende tijd nog wel door? Morgen WorldCleanUpDay, zondag de Obstaclerun, volgende week Burendag en het Zomerwijkfeest in Zielhorst. De organisatoren zullen vast ook met pijn in hun buik de persconferentie afwachten. 

Misschien denkt een grote groep mensen dat het allemaal wel niet zo’n vaart zal lopen. Er zijn toch weinig ziekenhuisopnames?  Maar dan doen we hetzelfde als begin maart. Wat hebben we gegrinnikt toen Rutte toch een hand gaf aan Jaap van Dissel van het RIVM. Het lachen is ons toen al vrij snel vergaan. 

We zullen de komende tijd nog moeten dealen met teleurstellingen. Accepteren dat we geen gas kunnen geven, maar pas op de plaats moeten maken.  Ik kijk echt uit naar het moment waarop de handrem er weer af kan en we weer volledig en vol energie vooruit kunnen. Zonder voorbehoud. Klote-corona!