Echte helden!

,,Beste Nienke, zou jij er wat voor voelen om je een dag op te laten sluiten voor het Toon Hermans Huis? Doel is om geld op te halen voor het huis want ze hebben geen reserves meer en zijn totaal afhankelijk van giften en donaties”. Toen ik dit mailtje kreeg was mijn eerste reactie; ja natuurlijk! Het Toon Hermanshuis is een plek voor mensen met kanker en hun naasten en het is belangrijk dat dit inloophuis blijft bestaan.

Maar toen ik mij realiseerde dat ik niet alleen opgesloten zou worden, maar dat ik op die dag ook allerlei mensen zou moeten bellen om geld te vragen voor dit goede doel kreeg ik het Spaans benauwd. Veel van mijn vrienden en kennissen hebben het zelf al moeilijk door de corona crisis en anderen om geld vragen is niet echt mijn ding. Toen heb ik -heel schijterig- toch maar afgebeld.

Gelukkig zijn er  Amersfoorters die wel ja hebben gezegd en die gisteren en vandaag het telefoonverkeer in Amersfoort plat leggen met hun belletjes naar bedrijven,  instanties en vrienden om maar zoveel mogelijk geld bij elkaar te kletsen. Dat gaat ze goed af want het bedrag groeit gestaag.

Wat me nou opvalt;  het zijn vaak juist Amersfoorters die zelf flink getroffen zijn door de coronacrisis die zich nu inzetten. Neem Coen Molenveld wiens KAdEcafe al maanden dicht is of directeur Harold Warmelink van Flint die alleen kiezers langs zag komen in zijn theater.  En wat te denken van cultureel duizendpoot Bernard van Gellekom en muzikant DiggyDex. Juist Amersfoorters die zelf al maanden lopen te sappelen om iets van inkomen te krijgen en die volop geraakt worden door de maatregelen zetten zich in. Ik vind het stuk voor stuk helden.

Vandaar mijn oproep: stort vandaag geld voor het Toon Hermans Huis, maar bestel straks ook een paasbrunch  bij het KAdECafé. Ga zodra het kan naar een voorstelling in Flint en regel vast kaarten voor een concert van Diggy Dex. Steun ook deze lokale helden, zodat ook zij financieel overleven.

Coen Molenveld, altijd in actie!

Wachten of je gekozen wordt…

Er hing zo’n typische gymzaal geur. Op de grond verschillende kleuren lijnen. Hoge ramen en dikke touwen die naar de zijkant van de zaal waren getrokken. Aan het eind drie grote klimrekken. Ondanks dat ik nog kind was, was het bankje waar we op zaten ook voor mij net iets te laag.

De twee sportiefste jongens werden naar voren gehaald. Er werd een gulden omhoog gegooid en een van de twee mocht beginnen met kiezen. Als eerste werden de sportiefste jongens gekozen. Daarna de meiden die goed waren in gym. Dan kwamen de kinderen aan de beurt die best wel populair waren en tenslotte was het de beurt aan de klasgenoten die qua spierkracht en souplesse wat te wensen over lieten. Daar was ik er een van. Van mijn motoriek moet ik het niet hebben, zeg maar.

Hoe zouden de verschillende partijleden zich hebben gevoeld toen er gestemd was? Sommige sportieve lijsttrekkers waren ineens niet meer zo populair als gedacht. Andere schreeuwlelijkerds kregen juist meer stemmen door hun populistische gedrag. Er waren een paar nieuwelingen in de klas die positief verrast werden en anderen werden weer veroordeeld tot de zijlijn. Maar dat is ook de plek waar zij het liefst staan. 

Voor de Amersfoortse kandidaten ziet het er niet al te best uit. Gert-Jan Segers van de Christen Unie zal waarschijnlijk genoegen moeten nemen met een plaats op de reservebank. En hoewel het VVD-team van Wethouder Kees Kraanen goede punten heeft gescoord, is het nog maar de vraag of Kees zelf mee mag doen aan het spel. Hij toonde zich in ieder geval strijdbaar en probeerde  met voorkeursstemmen omhoog te klimmen. Of zijn eindsprint iets oplevert weten we nog niet. 

Ik denk dat meneer Kraanen net als ik vaak als laatste gekozen werd tijdens de gymles. Misschien is hij wel niet zo soepel in zijn lijf; aan doorzettingsvermogen ontbreekt het hem zeker niet.  Toch verwacht ik niet dat hij in het team komt dat een topprestatie moet gaan leveren….

• 

• 

• 

Dictatuur? Donder op….

Het maakt me razend. Niet het feit dat mensen demonstreren, maar sommige teksten die ze met zich meedragen. Natuurlijk het mag, het is vrijheid van meningsuiting maar toch… Tijdens een optocht door Amersfoort woensdag door Virus Waarheid  werd een spandoek meegedragen met daarop de tekst: ; ‘Nederland geen democratie maar dictatuur!’. En dan ‘dictatuur’ in hoofdletters. 

Het is bijna lachwekkend. Als Nederland een dictatuur zou zijn zou je niet eens de kans krijgen om met zo’n spandoek rond te lopen. Kijk eens naar landen als Noord-Korea, China of Rusland. Daar mag je niet eens anders dènken of je belandt al in een cel. Hier in Nederland mag je gewoon zeggen wat je vindt.

Een dictatuur betekent dat alle macht bij een persoon of een kleine groep mensen ligt. Misschien mag ik Virus Waarheid eraan herinneren dat we aanstaande woensdag kunnen stemmen. Niet op één partij maar we kunnen kiezen uit maart liefst 33 (!) partijen die allemaal mogen zeggen wat ze willen. Nederland behoort tot de tien meest democratische landen van de wereld. Dus donder op met je spandoek met Nederland is een dictatuur.

Om eerlijk te zijn denk ik dat deze demonstranten, met Bianca Wagt voorop, het liefst hadden gewild dat ze met waterkanonnen en groot vertoon van de ME van het Onze Lieve Vrouweplein zouden zijn geveegd zodat hun spandoek nog iets van zeggingskracht had gehad. Gek ook dat diezelfde groep het virus-sculptuur op de Hof, gemaakt door Wolhar, wilde laten verwijderen door de gemeente. Ja, ja…vrijheid van meningsuiting, behalve wanneer je het niet eens bent met de inhoud 

Nogmaals. Ik vind het prima dat deze groep demonstreert. Van mij mogen ze elkaar in de armen vliegen en knuffelen tot ze erbij neervallen.  Spandoeken met “Blok de avondklok” en “Demonstreren is een grondrecht” snap ik helemaal. maar die ene schoot bij mij in het verkeerde keelgat. ‘Nederland geen democratie maar dictatuur’. Ammehoela!

• 

Cultuurtempel of eigen sfeertje?

Ik heb bewondering voor mensen die durven te dromen. Die grootste plannen hebben en kijken naar de mogelijkheden in plaats van naar onmogelijkheden. Harold Warmelink, directeur van theater Flint is zo iemand.

Hij droomt over een cultuurtempel op de plek waar nu nog het stadhuis staat. Zijn droom wordt gevoed door het feit dat voor 2030 gebouwen die in het bezit zijn van de gemeente duurzamer moeten zijn en dat verduurzamen brengt veel kosten met zich mee. Dat geldt dus ook voor De Lieve Vrouw en Fluor. Regeren is vooruitkijken, dacht Warmelink, dus waarom niet de handen ineenslaan en er iets moois van maken?

Een culturele verzamelplaats, ik zag het al helemaal voor me. Een prachtig nieuw gebouw met een grote concertzaal. Maar ook met een creatieve broedplaats voor jong talent en ruimte voor bands en beeldend kunstenaars. Van de naam die Warmelink had verzonnen was ik minder gecharmeerd.  ‘Podium033′ dekt wel de lading maar is mij niet spannend genoeg.

Ik mijmerde verder. Is het echt wel zo’n goed idee? Nu vind je verspreid door de stad verschillende culturele instellingen. Met elk zijn eigen uitstraling en sfeertje en daardoor ook zijn eigen unieke publiek.  

De Lieve Vrouw is misschien niet zo’n handig gebouw qua indeling, maar het heeft wel charme. Ik geniet van de wachtrij voor de grote zaal waardoor de hele bar geblokkeerd wordt. De vierkante tafeltjes waar ik met vriendinnen na afloop van een film na zit te praten. De smalle trappen naar de verschillende kleine zaaltjes.  En zo geldt dat ook voor het gevoel dat Fluor oproept; dat gebouw brengt me terug naar mijn jeugd. Flint is wat dat betreft meer inwisselbaar.  

Hoe dan ook. Dromen is fijn, want als niemand droomt gebeurt er ook niets. En over de investering? Geen zorgen. Ik weet nog wel een projectontwikkelaar die nog wat te goed heeft van de gemeente. Kunnen we meteen zijn standbeeld voor het nieuwe gebouw zetten. Of we noemen de concertzaal naar hem.