Er hing zo’n typische gymzaal geur. Op de grond verschillende kleuren lijnen. Hoge ramen en dikke touwen die naar de zijkant van de zaal waren getrokken. Aan het eind drie grote klimrekken. Ondanks dat ik nog kind was, was het bankje waar we op zaten ook voor mij net iets te laag.
De twee sportiefste jongens werden naar voren gehaald. Er werd een gulden omhoog gegooid en een van de twee mocht beginnen met kiezen. Als eerste werden de sportiefste jongens gekozen. Daarna de meiden die goed waren in gym. Dan kwamen de kinderen aan de beurt die best wel populair waren en tenslotte was het de beurt aan de klasgenoten die qua spierkracht en souplesse wat te wensen over lieten. Daar was ik er een van. Van mijn motoriek moet ik het niet hebben, zeg maar.
Hoe zouden de verschillende partijleden zich hebben gevoeld toen er gestemd was? Sommige sportieve lijsttrekkers waren ineens niet meer zo populair als gedacht. Andere schreeuwlelijkerds kregen juist meer stemmen door hun populistische gedrag. Er waren een paar nieuwelingen in de klas die positief verrast werden en anderen werden weer veroordeeld tot de zijlijn. Maar dat is ook de plek waar zij het liefst staan.
Voor de Amersfoortse kandidaten ziet het er niet al te best uit. Gert-Jan Segers van de Christen Unie zal waarschijnlijk genoegen moeten nemen met een plaats op de reservebank. En hoewel het VVD-team van Wethouder Kees Kraanen goede punten heeft gescoord, is het nog maar de vraag of Kees zelf mee mag doen aan het spel. Hij toonde zich in ieder geval strijdbaar en probeerde met voorkeursstemmen omhoog te klimmen. Of zijn eindsprint iets oplevert weten we nog niet.
Ik denk dat meneer Kraanen net als ik vaak als laatste gekozen werd tijdens de gymles. Misschien is hij wel niet zo soepel in zijn lijf; aan doorzettingsvermogen ontbreekt het hem zeker niet. Toch verwacht ik niet dat hij in het team komt dat een topprestatie moet gaan leveren….
enzofoort 