COLUMNS SAAR MAGAZINE

Ze zijn persoonlijker dan de columns in het AD-Amersfoortse Courant en daardoor vind ik het spannend om de linkjes te delen. Toch doe ik het, tenslotte wil ik ook graag dat de stukken die ik voor Saar-Magazine digitaal schrijf gelezen worden. Daarom een paar linkjes naar columns die ik eerder heb geschreven voor dit platform voor 50+ vrouwen. Ik noem mijn zoon en dochter in de stukken Teun en Pien. Dat doe ik ivm hun privacy. Natuurlijk zijn ze op de hoogte van het feit dat mijn teksten soms ook over hen gaan. Druk op de blauwgedrukte woorden om de link te openen.

Cyste op eierstok

Een tijd geleden bleek er een cyste te zitten op mijn eierstok. Ik schrok me rot. Het hield me flink bezig. Hier lees je hoe dat ging.

Zoon heeft rijbewijs

Leuk hoor, dat hij zijn rijbewijs heeft, maar ik vind het toch flink spannend wanneer hij de auto pakt en onderweg is. Ben altijd weer blij wanneer de auto weer voor de deur staat.

Heb ik zo’n slechte conditie?

Volgens mijn Garmin Smartwatch heb ik de conditie van een 79-jarige. Het moet niet gekker worden. Ik doe echt mijn best om wat fitter te worden, maar het lijkt maar niet te lukken.

Dochter is dol op regenboogvlaggen

Het was best wel een dingetje voor mijn dochter. Eigenlijk vond ze het ook gek; uit de kast komen. Maar het lucht ook op.

Auditie bij Muziek Theater Amersfoort!

Al lange tijd wilde ik me aansluiten bij een musicalvereniging. Ik trok de stoute schoenen aan en deed auditie. Dat viel niet mee!

Slapend rijk worden

Onze zoon wilde graag op een makkelijke manier geld verdienen. Echt makkelijk was het niet maar voor hem was het een prima week waarmee hij zo’n duizend euro verdiende.

Recalcitrant na te hoog cholesterol

Ze deed echt haar best, de praktijkondersteuner. Maar op de een of andere manier stond ik niet open voor haar tips. Natuurlijk weet ik wel wat het beste is voor mijn gezondheid. Maar het daadwerkelijk doen….

Hadden we maar….

Hadden we maar een huisje gehuurd, net als we eind februari 2020 hebben gedaan. Dat was de week voordat corona Nederland overviel. We zaten in een huisje in Epen, in het prachtige Geuldal in Limburg. Wat hebben we genoten! We wisten toen nog niets van PCR-tests, vaccinaties, donkerrode gebieden en in quarantaine moeten. Dat is nu bijna niet meer voor te stellen.

Maar we hebben geen huisje gehuurd. Door alle onzekerheden deze zomer, zowel wat corona betreft als de plannen van onze kinderen, hebben mijn man en ik niets gepland. Dochter Pien wil het Pieterpad lopen en zoon Teun begint in september een studie in Zweden. En wij? Wij proberen flexibele ouders te zijn die de kinderen op weg helpen en ondertussen zelf ook nog proberen wat vakantie mee te pikken. Flexibiliteit. Ik dacht dat ik dat wel had, maar de rek is er inmiddels wel uit. En ik zal wel niet de enige zijn die lichtelijk gestrest de zomervakantie in gaat.

Je zult maar met je gezin naar het buitenland willen. Wat een gepuzzel. Sommige gezinsleden zijn wel gevaccineerd, anderen niet. Moet je een PCR-test doen of is dat niet nodig? Krijg je de uitslag wel op tijd en haal je het vliegtuig nog?  En hoe zit het met in quarantaine moeten? Wat een onzekerheden. Op vakantie gaan is niet meer lekker relaxen, maar een puzzel waar de spelregels ook nog eens per dag kunnen veranderen.

Ik had me al neergelegd bij een week of twee kamperen in Nederland maar nu ik de weersvooruitzichten zie twijfel ik. Heb ik wel zin in regenbuien op de camping? Ach, laat ik niet zeuren. De eigenaren van het huisje dat we in het Geuldal huurden zijn waarschijnlijk nog bezig met het verwijderen van de modder op de muren na de overstromingen twee weken geleden. En ik mag al helemaal  blij zijn dat we daar toen niet op een camping stonden. Dat relativeert de boel ook wel weer. Ik verlang nu al naar een lange hete zomer volgend jaar. Zonder PCR-tests,  quarantaines en wolkbreuken…