Saai plein nu vol avontuur!

,,Wauw, wat een geweldig schoolplein wordt het en wat jammer dat Teun en Pien dit niet hebben meegemaakt”,  dacht ik toen ik laatst over de Schimmelpenninckkade liep. Het oersaaie schoolplein van basisschool Sint Joris heeft namelijk een metamorfose ondergaan. De grijze stoeptegels hebben plaatsgemaakt voor onder andere speelheuvels, verstopplekken en een pomp met water en zand. 

Terwijl ik sta te kijken wordt er gesjouwd, geschept en getimmerd. Van de bouwer hoor ik dat er van de stenen die uit het plein zijn gekomen een soort amfitheater gemaakt gaat worden waar de kinderen straks buitenles krijgen en er komt ook nog een boomhut. Niet in de 180 jaar oude plataan, want daar kunnen zijn wortels en stam niet tegen. De oude zal boom tijdens de verbouwing zoveel mogelijk met rust gelaten worden. 

De senioren boven de school krijgen ook meer rust want zo’n natuurplein scheelt vast enorm in het geluid. Het dempt, en ik denk dat de kinderen minder ruzie maken; ze hebben het te druk met spelen en klooien. In de zomer is het er niet meer zo loeiheet en tijdens de regenbuien in de herfst kan het water beter weglopen. Verder ziet het er natuurlijk ook veel avontuurlijker uit. Kortom; win-win! De wasmachines van de ouders moeten misschien frequenter draaien en er zal vaker een scheur in een broek  of een splinter in een hand zitten, maar dat mag de pret niet drukken. 

De kinderen zijn nauw betrokken bij het project. Ze hebben geld opgehaald met de verkoop van toffe sokken en in groepjes meegeholpen met de aanleg. Morgen vanaf 10 uur mag trouwens iedereen meehelpen; ook buurtbewoners. Het einde van de bouw is in zicht. Als de scholen niet dichtgaan kan de feestelijke heropening misschien nog dit jaar plaatsvinden. Betrokkenen kijken vanavond vast met extra interesse naar de persconferentie. Hoe dan ook; ik hoop dat alle  Amersfoortse scholen die nog een recht-toe-recht-aan-schoolplein hebben de Sint Joris volgen. Zo’n prachtige speelplek bij school gun je toch ieder kind?!

Halfzacht gedoe leidt tot niets…

Huh?! Wethouder Kees Kranen die met veger en blik de rommel opruimt na vernieling van een bushokje door vuurwerk? Ik schoot bijna in de lach toen ik de foto gisteren in de krant zag. Alsof hij zelf de zooi staat op te vegen… “En pa en ma maar klagen dat de belasting omhoog gaat”, aldus een woedende wethouder, doelend op de kosten die de vernielingen met zich mee brengen. Mooi hoor, die verontwaardiging, maar het was vooral voor de bühne denk ik. Als je echt baalt van de vernielingen door vuurwerk dan sta je toch achter een algeheel vuurwerkverbod?

GroenLinks en Lijst Sanders hebben vorige maand een motie ingediend maar omdat het te kort dag was om aan alle eisen te voldoen komt er weer geen algeheel verbod in Amersfoort. Kraanens partijgenote Hanneke Lap was maar wat blij want ze vindt dat vuurwerk bij Oud en Nieuw hoort. Als het veilig kan. En dat is het hem juist. Veilig vuurwerk bestaat niet. Niet alleen in Amersfoort gebeurt er volgens mij veel te weinig; ook landelijk komt er waarschijnlijk geen vuurwerkverbod. Het lijkt wel of iedereen moe is van de discussies, of bang is voor gedoe. Een rigoureus verbod voor al het vuurwerk is volgens mij het duidelijkst.

Onze wethouder Kraanen maakt zich zorgen om de grote kosten van de bushokjes. Ik vind het bijna peanuts in vergelijking met wat vuurwerk de maatschappij sowieso kost: Milieuverontreiniging, dierenleed, gezondheidsproblemen. De wethouder heeft het ook nog over het menselijk leed door deze vernielingen. Maar menselijk leed, meneer de wethouder, dat is wanneer je vader met COPD een paar dagen ziek is omdat er zoveel rotzooi in de lucht zit na oud en nieuw of wanneer je kind een vuurpijl in zijn oog krijgt.

Ik ben wel blij met deze wethouder die zich zo druk maakt. Misschien kan hij zijn partijgenoten meekrijgen zodat de plaatselijke VVD ook voor een vuurwerkverbod is. En dan wel even doorpakken lijkt me. Het heeft lang genoeg geduurd.

Kortsluiting in mijn hoofd…

‘Festival van Inzicht’ gaat het heten. Bij mij veroorzaakt het een soort kortsluiting in mijn hoofd. Ik begrijp het niet. Eind maart wordt een deel van de Stadsring afgesloten en wordt er op die afgesloten rijbanen een festival georganiseerd. De gemeente heeft al een ton toegezegd.

De initiatiefnemers D66 en GroenLinks willen kijken wat er gebeurt met de verkeersstroom wanneer je een deel van de stadsring afsluit. Huh? Daar heb je toch geen festival voor nodig? Als je dat echt wil testen dan sluit je de Stadsring toch gewoon af?  En dan doe je dat toch juist tijdens de spits en niet in een weekend?

Ik denk dat het experiment ‘Festival’ wordt genoemd om draagvlak te creëren bij de Amersfoorters. Ik zou echt geen andere reden weten. ,,Laten we voor verschillende groepen wat organiseren dan krijgen we iedereen mee”, zal er wel zijn geopperd.,,Om dertigers te trekken regelen we muziek en voor kinderen organiseren we wat stoepkrijt”, zei het ene raadslid. Een ander voegde daar aan toe, ,,we moeten ook iets sportiefs inplannen”. En vanaf de achterste bankjes riep iemand,,O ja, laten we straattheater niet vergeten” Kortom: Het wordt een soort potpourri aan festiviteiten, zonder visie. Ik vind het raar. Voor cultuur hebben we al prachtige locaties zoals De Hof, de Nieuwe Stad of het Eemplein. Sporten kan op de velden en stoepkrijten kun je, de naam zegt het al, gewoon op de stoep doen in de straat waar je woont.

Dit bijzondere experiment wordt gehouden om te kijken of de Stadsring in de toekomst omgevormd kan worden tot een stadsgracht met park. Prachtig idee natuurlijk, maar volgens mij heeft Amersfoort momenteel urgentere zaken die aandacht vragen: De enorme kosten van het nieuwe stadhuis, de woningnood en de claim van Vahstal.

Festival van Inzicht. Het kwartje, of in dit geval de ton, is bij mij nog niet gevallen. O, wacht eens…maart 2022,  was er dan niet iets met gemeenteraadsverkiezingen? Hmm…een bijzondere timing D66 en GroenLinks, maar een waardeloos idee! 

Filezwemmen in de Amerena…

Kleedkamer 7 van de Amerena. Ik duw de deur open en val net in een gesprek van twee dames die zich aan het afdrogen zijn. ,,De paralympische ploeg heeft extra banen tot half elf, vandaar dat het zo druk was”, zegt een van de dames terwijl ze zich net in haar onderbroek hijst. ,,Ik hoorde in de wandelgangen dat ze er flink voor betalen’’. zegt de ander terwijl ze haar natte haren kamt. ,, Van die paar euro die ze van ons krijgen kan het zwembad niet blijven bestaan natuurlijk.”

De twee vrouwen zijn al klaar en ik moet nog. Het kost me altijd wat moeite om de stap naar de Amerena te zetten, maar het is gelukt. Ik doe mijn badpak aan en loop naar het 50-meter bad. Het is inderdaad druk. Nog drukker dan vorige week. Zes banen zijn bezet door de paralympische zwemploeg. Eén topper per baan. In de overige banen is het file-zwemmen. Ik zie een  bordje ‘snel tempo, Borstcrawlbaan’.  Hmm… ik ben niet snel en ik kan al helemaal geen borstcrawl maar toch laat ik me langzaam in het water van die baan zakken. Het is de minst drukke, vandaar. 

Misschien ben ik wel verwend geraakt tijdens de laatste lockdown. Toen moest je intekenen voor een tijdslot en had je bijna een baan voor jezelf. Nu word ik links en rechts ingehaald en voel ik af en toe een been of arm van een van de andere recreatiezwemmers. Niet echt fijn.

Het is natuurlijk super voor Amersfoort om topsport binnen de stadsgrenzen te hebben , maar een bad als de Amerena moet toch ook voor de gewone Amersfoorter aantrekkelijk blijven? Voor je het weet haken mensen af door de drukte. 

Ik besluit minder lang te zwemmen dan normaal. Als ik even later naar mijn fiets loop zie ik bij de uitgang het kunstwerk staan met namen van de Paralympiërs die prijzen binnen hebben gesleept. Ondanks mijn gemopper ben ik toch plaatsvervangend trots. Dat dan weer wel.