“Goedendag mevrouw, u heeft een tijdlang de Esta gehad en nu mag ik u een mooie aanbieding doen…” Ze wilde verder gaan met haar verhaal maar ik besloot haar te onderbreken. “Ik ben niet geïnteresseerd”, zei ik. Toen wilde ze weten waarom niet. Normaal gesproken zou ik vriendelijk geantwoord hebben, maar daar had ik geen zin in. Ik was al chagrijnig en stond op het punt om te gaan douchen dus dit telefoontje kwam niet uit. Verder was ik het hele jaar al bestookt met brieven van de Esta nadat ik 10 nummers als “kerstpakket” had gekozen en nu kwam dit telefoontje daar nog eens bij. Mijn oprechte antwoord “Nou, ik vond er eigenlijk helemaal niets aan”, had niet de verwachte uitwerking. In plaats van het telefoongesprek af te sluiten ging ze verder met: “Dan is misschien het blad Fab iets voor u”. Ik raakte geïrriteerd. “Ook daar heb ik geen zin in” was mijn antwoord. Ik ging verder: “ U treft het niet, ik ben spuugchagrijnig en heb hier geen zin in”. “Ik merk het”, zei ze. “Mag ik u er dan nog op wijzen….” “Ja”, zuchtte ik, “ik weet dat er zo een bandje komt met uitleg over het bel-me-niet-register maar ook daar heb ik geen zin in. Doei”. Ik verbrak de verbinding en toen kon ik eindelijk gaan douchen. Ik weet één ding zeker; ik kies dit jaar geen abonnement op een magazine als kerstpakket. Dan maar een paar flessen wijn, dat is altijd goed. Of zou ik daar ook weer telefoontjes over krijgen?
enzofoort 