,,Ik had al het gevoel dat er iets niet helemaal in orde was aan het einde van de lange oprijlaan”, vertelde een man die al jaren naast de boerderij in het Drentse Ruinerwold woonde. Dat er in een geïsoleerde ruimte bij de boerderij al negen jaar een man leefde met vijf volwassen kinderen dat had hij natuurlijk nooit kunnen bedenken. ,,Hij zal wel iets met drugs doen”, dacht de buurman. En daar stopte zijn bemoeienis met zijn buren.
,,Had toch wat gedaan!”, was mijn eerste gedachte. Maar toen realiseerde ik mij dat het zo niet werkt. Mensen hebben recht op privacy en zijn niet altijd blij met bemoeienis van buitenaf. En we respecteren dat dikwijls. Vinden het ook wel makkelijk om ons daarachter te verschuilen.
Want wanneer onderneem je zelf actie? Bel je de politie wanneer je langs een huis loopt en hoort dat iemand wordt geslagen? Bel je Veilig Thuis, wanneer je vermoedt dat een kind mishandeld wordt? Bel je zelf aan om te vragen hoe het gaat met je buurvrouw die al weken haar gordijnen dichthoudt? Wanneer grijp je daadwerkelijk in?
Jaren geleden kwam een meisje van de school van onze kinderen bij ons thuis spelen. Ze was heel beleefd en lief, echt een schatje. Toch had ik het gevoel dat er iets niet klopte maar kon er mijn vinger niet op leggen. Ik twijfelde maar heb toen toch tegen de juf gezegd dat ik me zorgen maakte. Het enige dat zij kon zeggen was dat ze ‘ermee bezig’ waren. Voor mij was dat een opluchting; de verantwoordelijkheid viel van mijn schouders. Achteraf bleek dat mijn gevoel juist was geweest.
De uitbater van de kroeg in Ruinerwold had ook een niet-pluisgevoel. Hij tipte de politie waardoor eindelijk een eind kwam aan de bizarre situatie op de boerderij. Misschien moeten we allemaal wat beter naar ons gevoel luisteren en eerder in actie komen. Beter hulptroepen inschakelen terwijl het uiteindelijk niet nodig blijkt dan mensen in hun sop gaar laten koken en achteraf zeggen: ik had wel een niet-pluisgevoel maar dacht dat het wel mee zou vallen. Je zult maar het slachtoffer zijn en achteraf horen dat mensen wel iets vermoedden maar niets deden. Dat is toch onverteerbaar…
enzofoort 