“Ik ben er godverdomme helemaal klaar mee! Je moet me helpen, er is mij zo’n klotestreek geleverd! Mijn uitkering is gekort, er liggen stapels rekeningen… hoe moet het nu verder?” Tom staat tegenover een collega en hij is boos. Hij ontploft bijna. Hij komt steeds dichter bij mijn collega staan en zij doet een stap naar achteren. “Je beeft als een rietje, jij rothoer” sneert Tom nog. Mijn collega zegt duidelijk; “ik vind het niet fijn wanneer je zo schreeuwt en dichtbij komt. Ik wil best met je praten, maar dan moet je wel even rustig gaan zitten”.
Vol bewondering kijk ik naar Tom en naar mijn collega. Tom is acteur en helpt ons tijdens onze agressie-training. Vorige week hebben we de theorie geleerd en gekeken welke vormen van agressie er kunnen zijn en vandaag spelen we situaties na. Het komt enorm realistisch over. Bij de ene collega reageert Tom weer heel anders dan bij een andere. Achteraf krijgen we feedback over wat wel en wat niet werkt. Hoewel ik in mijn werk niet vaak met agressie te maken heb denk ik dat ik er in de toekomst echt wel wat aan heb; ik kan beter inschatten waar de boosheid van de cliënt vandaan komt en wat ik er mee kan doen.
Als ik na de training naar huis fiets realiseer ik me dat ik dit soort dingen vaker wil doen. En dan bedoel ik niet nog zo’n zelfde cursus volgen, het gaat meer om nieuwe dingen leren, me ontwikkelen. Mijn mindfulness-cursus zit er bijna op en ik wil weer iets nieuws. Op facebook lees ik dat een nichtje heeft geleerd om stoelen te stofferen, een oud-collega schildert, weer een ander fotografeert en dan heb je ook nog de vader die met twee dochters het podium op gaat. Wat het gaat het voor mij worden? Ik ben er nog niet uit.
enzofoort 