Filezwemmen in de Amerena…

Kleedkamer 7 van de Amerena. Ik duw de deur open en val net in een gesprek van twee dames die zich aan het afdrogen zijn. ,,De paralympische ploeg heeft extra banen tot half elf, vandaar dat het zo druk was”, zegt een van de dames terwijl ze zich net in haar onderbroek hijst. ,,Ik hoorde in de wandelgangen dat ze er flink voor betalen’’. zegt de ander terwijl ze haar natte haren kamt. ,, Van die paar euro die ze van ons krijgen kan het zwembad niet blijven bestaan natuurlijk.”

De twee vrouwen zijn al klaar en ik moet nog. Het kost me altijd wat moeite om de stap naar de Amerena te zetten, maar het is gelukt. Ik doe mijn badpak aan en loop naar het 50-meter bad. Het is inderdaad druk. Nog drukker dan vorige week. Zes banen zijn bezet door de paralympische zwemploeg. Eén topper per baan. In de overige banen is het file-zwemmen. Ik zie een  bordje ‘snel tempo, Borstcrawlbaan’.  Hmm… ik ben niet snel en ik kan al helemaal geen borstcrawl maar toch laat ik me langzaam in het water van die baan zakken. Het is de minst drukke, vandaar. 

Misschien ben ik wel verwend geraakt tijdens de laatste lockdown. Toen moest je intekenen voor een tijdslot en had je bijna een baan voor jezelf. Nu word ik links en rechts ingehaald en voel ik af en toe een been of arm van een van de andere recreatiezwemmers. Niet echt fijn.

Het is natuurlijk super voor Amersfoort om topsport binnen de stadsgrenzen te hebben , maar een bad als de Amerena moet toch ook voor de gewone Amersfoorter aantrekkelijk blijven? Voor je het weet haken mensen af door de drukte. 

Ik besluit minder lang te zwemmen dan normaal. Als ik even later naar mijn fiets loop zie ik bij de uitgang het kunstwerk staan met namen van de Paralympiërs die prijzen binnen hebben gesleept. Ondanks mijn gemopper ben ik toch plaatsvervangend trots. Dat dan weer wel.

Scheve Schaats

Ik denk dat wethouder Hans Buijtelaar niet zo van schaatsen houdt. Wel om naar te kijken, maar niet om zelf te beoefenen. Hoewel… Misschien houdt hij wel van schaatsen op natuurijs maar vooral niet in een hal op het Eemplein. Daar is het misschien te druk voor hem. Stel je voor; al die enthousiaste kinderen die daar gillend van plezier hun rondjes rijden. Of die oudere Amersfoorters die vertederend naar hun schaatsende kleinkinderen kijken terwijl ze zelf warme chocolademelk drinken. Of misschien vindt wethouder Buijtelaar het niet leuk om te zien hoe nieuwkomers voor het eerst voorzichtig over het ijs schuifelen. Het valt natuurlijk ook niet mee om je op glad ijs te begeven tussen vijfentwintig duizend bezoekers die wel de lol inzien van zo’n ijsbaan op het Eemplein.

Of er volgend jaar weer een ijsbaan op het plein komt is nog maar de vraag. Exploitant André van Gelderen is er wel klaar mee. Jaar na jaar investeert hij in deze ijsbaan en jaarlijks moet hij er op toeleggen. Dit jaar had hij een tekort van zo’n vijfduizend euro. Een bijdrage van de gemeente heeft hij niet gekregen en wanneer er volgend jaar weer geen subsidie wordt verstrekt wordt de stekker eruit getrokken.

Er moet toch potverdikkie wel een sport-potje zijn waaruit dit soort activiteiten betaald kan worden! De wethouder wil toch ook graag dat jongeren meer gaan sporten? De raadsleden zien toch ook graag dat nieuwkomers meedoen aan de maatschappij? De gemeente wil toch ook dat mensen die weinig geld te besteden hebben de kans krijgen om hun zorgen opzij te zetten door te schaatsen op de tijdelijke baan?

Ik begrijp er helemaal niets meer van. Terwijl er jaarlijks tienduizenden euro’s extra door de gemeente wordt bijgelegd om de Amerena draaiende te houden kan er geen geld af voor een evenement als het WinterparadIJS. De schaatsbaan op het Eemplein bereikt een hele andere doelgroep dan de Amerena en dat is juist zo waardevol! Dat moet de gemeenteraad toch ook wel zien? Je mag geen appels met peren vergelijken maar ergens klopt het niet. Vloeibaar water mag wat kosten maar zodra het bevriest…. Kom op gemeente Amersfoort. Wees sportief. Verzin een list. Doe iets. Zodat wij weer kunnen schaatsen volgend jaar.

Zwemles

,,Kom op, buik hoog houden!” Ik hoor de badmeester roepen terwijl hij een grote haak onder mijn nek houdt. Ik lig op mijn rug in het zwembad en voel hoe er ondanks de haak steeds golfjes water over mijn gezicht stromen. Zeven jaar ben ik en ik zwem in het kleine 25-meterbad in mijn geboortestad Bolsward. De les bijna afgelopen. We moeten alleen nog een minuut watertrappelen. Vreselijk vind ik het. Ik doe verwoede pogingen om mijn wijsvingers omhoog te houden, maar af en toe verdwijnen ze onder water.

Als kind groeide ik op in een stad met veel water en kunnen zwemmen was belangrijk. Dat vonden wij ook en daarom ging meneer Enzofoort wekelijks met onze kinderen Teun en Pien richting zwembad Liendert. Ze haalden hun diploma’s maar wat me opviel was dat ze pas echt leerden zwemmen tijdens de vakanties. Lekker spelen en spartelen in het zwembad of het meertje op de camping. Volgens mij is het heel belangrijk dat de kinderen blijven zwemmen nadat ze hun diploma’s hebben gehaald.

De gemeente Amersfoort wil nu zwemles organiseren voor kinderen die niet door hun eigen ouders op zwemles worden gedaan. Alle kinderen vanaf groep zeven moeten in de gelegenheid worden gesteld alsnog hun zwemdiploma te halen. Een goed idee!  Aan wethouder Buijtelaar de eer om daarvoor een plan te maken.

Ik ben benieuwd hoe dat er uit zal zien. Het is nu al dikwijls dringen geblazen in de Amerena. Daarbij komt dat er maar weinig ruimte is om recreatief te zwemmen en juist dat met plezier blijven zwemmen lijkt me essentieel voor de zwemvaardigheid van kinderen. Om nou te zeggen dat de Amerena oogt als een aantrekkelijk zwemparadijs…nee. Daarvoor moet je toch naar de Octopus in Leusden en dat is toch enorm jammer met zo’n mooi zwembad in je eigen stad.

Zelf zwem ik op maandagochtend baantjes in de Amerena. Vrijwillig. Meestal een rustige schoolslag, maar soms doe ik een baantje op mijn rug. Er is niemand die roept dat ik mijn buik hoger moet houden. Het water gutst niet meer over mijn gezicht. Wel zwem ik door de drukte soms tegen iemand aan, maar zolang er niemand met een haak naar mij toe komt kan me dat niet zoveel schelen.

Anderhalve ton

‘Wat een topmiddag was het’. Wethouder Hans Buijtelaar zit in zijn kamer in het stadhuis en denkt met genoegen terug aan afgelopen zondag. Vanuit zijn stoel ziet hij nog net tussen de bomen en de gebouwen de Eem liggen. Daar sprongen op 8 september meer dan driehonderd stadgenoten het water in om geld in te zamelen voor de Amersfoortse Editie Swim to fight Cancer. En hij was er een van.

Sportief als hij is draaide hij zijn hand niet om voor die twee kilometer zwemmen. Met een paar collega’s vormde hij het team “Wij zijn Amersfoort”. Terwijl zijn teamgenoten op de zondag trainden in het Bosbad, had hij zelf flink geoefend in de Amerena. Na elke training ging hij ook even de glijbaan af. Dat was voor hem de kers op de taart.

In totaal was de opbrengst ruim anderhalve ton en met “wij zijn Amersfoort” had hij bijna vier en half duizend euro opgehaald. Dat ging nog niet eens zo makkelijk. Hij had best een beetje moeten leuren bij vrienden, familie en collega’s. Hij was natuurlijk niet de enige. Ook de andere deelnemers hebben enorm veel energie gestoken in het krijgen van sponsorgeld. In totaal hebben ruim zevenduizend mensen een donatie gegeven voor de zwemmers van Swim to fight Cancer. ‘Zevenduizend! Dat zijn er toch een heleboel,’ flitst het door het hoofd van Buijtelaar.

Sowieso hebben ontzettend veel mensen meegewerkt om deze dag tot een succes te maken. Naast de driehonderd zwemmers waren er veel supporters op de been en er waren veel vrijwilligers om alles in goede banen te leiden. Maar het ging natuurlijk ook om een waanzinnig goed doel. Het bij elkaar gezwommen bedrag, ruim anderhalve ton, wordt namelijk ingezet voor wetenschappelijk kankeronderzoek. En aangezien 1 op de 3 mensen ooit in zijn leven kanker krijgt…

,,Hans?” Buijtelaar schrikt op uit zijn gemijmer. Hij had het kloppen op de deur niet gehoord en nu stond ineens een van zijn medewerkers naast zijn stoel. Zij houdt een papier onder zijn neus. ,,Hier zijn de officiële documenten over de naamswijziging van het station”. Hans kijkt het papier vluchtig door. Hij leest de woorden, ProRail, Centraal Station, anderhalve ton.  Achteloos zet hij zijn handtekening.

De Eemhaven, waar driehonderd zwemmers geld bij elkaar zwommen op 8 september.

Drie vliegen

“Een kopje koffie en een cappuccino” bestel ik, terwijl mijn haren nog wat nadruppelen. Het is voor de eerste keer dat mijn vriendin en ik na het baantjeszwemmen koffiedrinken in het zwembad. Die behoefte hadden we niet bij het Sportfondsenbad, maar de Amerena nodigt daartoe wel uit.

Terwijl we met de koffie naar een tafeltje lopen kijken we rond. ,,Het lijkt wel een soort hotellobby”, zegt mijn vriendin. ,,Ja, maar de gangen met die automatische deuren lijken meer op die van een ziekenhuis”, is mijn antwoord. Blauwe, grijze en witte stoelen vullen de ruimte. Verderop staan lekkere loungebanken. Het heeft wel iets, maar toch lijkt het ook nog wat leeg. Dat ligt niet aan de hoeveelheid mensen want het is al flink druk. Vaders met rondrennende peuters, mensen die rustig baantjes hebben gezwommen en topsporters met fitte lijven. Daarnaast lopen er ook nog heel wat bouwvakkers rond voor de laatste klusjes.

Die leegte komt dus niet door de mensen, maar het komt door de muren. De binnenmuren van de Amerena zijn wit. Wit en groot en ze schreeuwen om aandacht. ,,Volgens mij zou het geweldig zijn wanneer er mooie grote foto’s of schilderijen opgehangen worden aan de muren”, zeg ik tegen mijn vriendin. Ze knikt en we beginnen te fantaseren over een wedstrijd. Een wedstrijd uitgeschreven door de gemeente Amersfoort. Speciaal voor Amersfoortse fotografen, kunstenaars en dichters. Laat die creatievelingen een foto, schilderij of gedicht maken met als thema “water”. De winnende kunstwerken krijgen een jaar lang een prominente plek op de muren van de hal en de overige inzendingen kunnen worden opgehangen in de lange gang richting het 50-meter bad of in de gangen naar de sporthal boven.

Drie vliegen in een klap. Je gebruikt de mooie witte muren als expositieruimte. Je biedt de Amersfoortse kunstenaars een ruimte om hun werk tentoon te stellen en de kunst wordt door veel inwoners van Amersfoort bekeken.

Het kan een jaarlijks terugkerende wedstrijd worden. Ik heb nog wel wat thema’s in mijn hoofd; kracht, mensen, kleur… we kunnen nog jaren vooruit. De prijs noemen we dan “De Amarena van de Amerena”; de kers op de taart. Ben benieuwd wie de wethouders van cultuur en sport worden. Binnenkort maar flink lobbyen.

 

 

Goed Jaar

Ik voel het gewoon. 2018 wordt een goed jaar voor de stad Amersfoort. Na jaren van financiële debacles, domme beslissingen en gehakketak gaan we een mooi jaar tegemoet. En dat begon al met een enorme opsteker omdat er geen rellen ontstonden tijdens de jaarwisseling. Politie, brandweer en ambulancepersoneel werd met rust gelaten en het vreugdevuur in de Kruiskamp deed zijn naam eer aan. Dan kun je toch spreken van een goed begin!

Als ik denk aan het nieuwe jaar kijk ik nu al uit naar de opening van de Amerena. Nog een paar maanden en ik kan mijn wekelijkse baantjes trekken in een supersonisch zwembad. Tenminste… Ik ga ervanuit dat de opening ook daadwerkelijk in april is en dat het niet wordt uitgesteld door vallende tegeltjes, gedoe rondom de bar-vrijwilligers of constructiefouten.

En misschien geloven de bewoners van de wijk Jeruzalem het niet, maar ik hoop oprecht dat er dit jaar een oplossing komt voor de parkeerproblemen in hun wijk. Misschien toch overstappen op betaald parkeren. Kost wel wat, maar het geeft in ieder geval rust en ruimte. Ook hoop ik nog altijd dat de Westelijke Rondweg er niet komt. De Raad van State is er nog niet uit dus wie weet. Een rondweg lijkt mij overbodig, maar wat mij betreft zou het wel fijn zijn wanneer er in 2018 in alle wijken van Amersfoort een wijkmobiel komt zodat senioren er makkelijker op uit trekken.

En laten we ervoor zorgen dat er na de gemeenteraadsverkiezingen meer vrouwen in de gemeenteraad komen zodat het politieke klimaat wat vriendelijker wordt. Het zou helemaal te gek zijn wanneer een bepaald raadslid afscheid moet nemen. Te weinig stemmen. Klaar. Minder ruis. 2018 zou pas echt een goed jaar worden wanneer er geen Amersfoortse kinderen meer hoeven worden uitgezet naar een land dat ze niet kennen. En hoe mooi zou het zijn wanneer er een oplossing wordt gevonden voor die gevaarlijke rotonde De Nieuwe Poort. Natuurlijk wel een simpele oplossing die niet al te veel geld kost.

Zo heb ik nog wat wensen voor het komende jaar. Ik kijk uit naar 2018 en ben nieuwsgierig naar wat komen gaat. We gaan het meemaken.

Betrapt!

Ik zie hem nog zitten op de trap midden in onze huiskamer. Teuntje van vier jaar zat schuldbewust te wachten op onze vraag. ,,Weet je waarom je op de trap moet zitten?” Hij knikte en zei: ,,Ik heb Pien geslagen en dat mag niet.” Vervolgens liep hij met me mee naar zijn zusje, zei ‘sorry’ en we gaven elkaar een knuffel om te laten zien dat alles weer goed was. Je kunt zeggen wat je wil over deze methode, maar bij ons werkte het.Inmiddels is onze zestienjarige Teun een fijne jongeman met wie we gewoon praten over wat ons of hem dwars zit. Als volwassenen, zonder stemverheffing of vuilspuiterij.

Als je kijkt naar de gemeenteraad krijg je soms het gevoel alsof je met kleuters te maken hebt. Neem nou Hans van Wegen. Hij had ‘uit betrouwbare bronnen’ vernomen dat de aannemer van de Amerena in financiële problemen verkeerde. Maar het lijkt of hij maar wat rond toetert want met bewijzen komt hij niet. Onder het mom; ‘bronbescherming’. Bronbescherming ammehoela!  Als je met zoiets komt moet je ook bewijzen leveren anders is het laster of smaad.

Pvda-fractievoorzitter Louis de la Combé wil omgangsregels gaan vaststellen en op papier zetten. Er zou ook een straf moeten volgen als deze regels worden overtreden. Het moet toch niet gekker worden. Het gaat hier niet om vierjarige kleuters maar om volwassenen die zich volksvertegenwoordiging noemen. Het is toch van de zotte dat je een gedragscode zou moeten instellen voor raadsleden? Het is toch een kwestie van goed fatsoen? Net zoals het normaal zou moeten zijn dat er via twitter geen nare tweets naar elkaar gestuurd worden want daar hebben veel raadsleden ook een handje van.

Wat zou het mooi zijn wanneer Hans van Wegen dinsdag in het stadhuis even op de trap gaat zitten om na te denken over wat voor onzin hij heeft uitgekraamd. Nadenkt over de consequenties voor zowel het bedrijf dat hij zwart heeft gemaakt als voor wethouder Buijtelaar van financiën en verantwoordelijk voor de bouw van zwem- en sportcomplex Amerena.Wat zou het mooi zijn wanneer hij vervolgens de raadzaal inloopt en sorry zegt tegen Buijtelaar en de rest van de raad. Knuffelen om duidelijk te maken dat de lucht geklaard is lijkt me niet nodig. Het zijn tenslotte geen kleuters.

Billen omhoog

,,Billen omhoog Joop”, de sportieve badjuffrouw spoort Joop aan om nog even extra te strekken. Joop, een man van middelbare leeftijd, doet met zo’n twintig jongedames mee aan de aqua bootcamp in het Sportfondsenbad. De helft van de deelnemers ligt in het water, de andere helft –waaronder Joop- doet oefeningen op de kant. Ik heb bewondering voor Joop. Terwijl ik rustig baantjes zwem met een vriendin werkt hij zich in het zweet tussen al die jonge meiden.

Het heeft wat voeten in de aarde gehad dat ik hier nu zwem. Een half jaar geleden zat ik met vriendinnen op een terras en toen hadden we het over sporten. Het gesprek kwam op zwemmen. Goed voor de spieren, weinig kans op blessures en als je samen met een vriendin zwemt kun je ook nog een beetje kletsen. ,,Weet je dat je in het zwembad de grootste kans loopt om voetschimmel op te lopen”, zei één van mijn vriendinnen. Ze keek bedenkelijk. ,,En je wil niet weten wat er allemaal in het water zit. Haren, schilfers, urine.” Mijn motivatie daalde meteen. ,,De Amerena wordt nieuw gebouwd en daar zal het nog wel schoon zijn”, zei ik. ,, Na de zomer gaat het nieuwe zwembad open en dat is een mooi moment om weer te starten met zwemmen.” Wat was ik naïef. De opening wordt minstens een half jaar uitgesteld en om dan pas te gaan beginnen duurt mij te lang. Ik spreek af met een vriendin om toch maar in het oude Sportfondsenbad te gaan zwemmen en deze week was het dan zover.

Terwijl ik baantjes trek zie ik dat het gebouw gedateerd is, maar het water is zeker niet vies. Ook is het niet extreem druk en hangt er een gezellige sfeer. Wel mis ik muziek. Gewoon wat gezellige muziek op de achtergrond. Misschien kunnen ze ’s ochtends wat lichte, klassieke klanken laten horen en tegen de avond wat pittigere rock. In de baan naast ons sloven mannen met blitse zwembrilletjes zich uit. Ze borstcrawlen soepeltjes. Daarnaast ligt nog een baan voor 50-plussers. Als de opening van de Amerena nog veel langer op zich laat wachten mogen we daar straks ook zwemmen. Komen we Joop vast wel weer tegen.

Knippen & Plakken

,,Met verkeerdadviesbureau Gorter, goedemiddag.” Ik klik de facebookpagina weg die ik voor me op het scherm heb en concentreer me op de beller. Tenslotte ben ik het visitekaartje van mijn eigen bedrijf en ik moet natuurlijk wel opdrachten binnen blijven slepen.

,,Hi, goedemiddag Nienke, met Hans.” Het is wethouder Buijtelaar die mij regelmatig belt met vragen over de verkeersveiligheid in de stad. ,,Ik wil graag weer advies over de Nieuwe Poort. Het wordt zo langzamerhand een hoofdpijndossier en ik krijg nu echt van alle kanten kritiek.” Mijn hart maakt een sprongetje. ,,Dat kan ik me voorstellen Hans”, zeg ik en ik zoek op de computer alvast wat oude adviezen op. De wethouder gaat door. ,,We willen de tunnelbak flink aanpakken maar als we dat doen krijg ik misschien een claim aan mijn broek van projectontwikkelaar Hans Vahstal. Ook de fietsersbond wil dat ik wat aan de rotonde doe en die willen niet wachten tot 2030, net als verschillende partijen in de gemeenteraad. Dus misschien heb jij weer een lapmiddel bij de hand waar we voorlopig even mee vooruit kunnen.” ,,Hans, ik ga meteen aan de slag en stuur je vanmiddag nog een uitgewerkt plan per email.” We nemen afscheid en ik ga aan het werk.

Ik neem het idee van de fietsersbond over om het weggetje achter het Eemhuis te gebruiken als fietspad, want ik fiets die route zelf ook altijd. En in mijn eigen archief zoek ik wat oude plannen op van het Stationsgebied waar ik eerder al vele verkeerde adviezen over gaf. Even wat knippen en plakken, foto’s erbij en het nieuwe plan kan worden verstuurd. Het gaat eigenlijk best goed met mijn eigen bedrijfje. Zo komt er op mijn advies een Westelijke Rondweg die helemaal niet nodig is. Ook gaat de rotonde bij de Holkerweg weer op de schop en worden er binnenkort fietspaden aangelegd met hekjes waardoor de doorstroming niet lekker loopt.

Ik krijg het nog druk want ik moet ook nog advies geven over de oplevering van de Amerena. Verder ga ik me bemoeien met de verbouwing van het Stadhuis en geef ik opnieuw tips over het lekken van data. Een gat in de Amersfoortse markt, zo’n verkeerdadviesbureau!

Gevelgeval

 ,,Gevelbedrijf Berouwers, goedemiddag” De stem van secretaresse Jessica klinkt vrolijk. Ze bekijkt ondertussen een reisgids. ,,Ja hoor, meneer Buijtelaar, de gevelplaten worden op tijd geleverd. Ik verbind u nog even door met de directeur.” Ze drukt op een knop en verbindt de wethouder met haar baas. Al tien jaar werkt ze hier en al die jaren gaat het enorm goed met het bedrijf.

Ze zat hier nog geen week en toen kregen ze de opdracht voor de glazen gevel van het RCE-complex aan het Smallepad. Dat gaf de zaak een flinke boost want het ging om enkele honderden ramen. En nu, na acht jaar, moet het huidige glas met scherpe punten vervangen worden door nieuw gelaagd glas. Geheel volgens planning. De planning van haar baas dan. Totale kosten van het project 2,25 miljoen euro. Kassa! Klantenbinding heet dat, daar is Berouwers goed in.

Daarna kwam het plaatsen en het vervangen van de rode betegelde geveloppervlakten van de HU aan de rotonde bij De Nieuwe Poort. Haar eigen echtgenoot heeft op een nacht met veel moeite één keramieken tegel losgewrikt. Daarna moest alle rode betegeling worden vervangen want stel je voor dat zo’n tegel op het hoofd van een student belandt.

Jessica vijlt haar nagels en denkt aan de bollen op het Eemhuis. Daar kon haar man natuurlijk niet bij. Maar haar baas had al lang bedacht dat de bollen los zouden laten wanneer ze vol zouden lopen met water en dat water zou bevriezen. Pure natuurkunde; ijs zet uit. En ja hoor, ook dat was gelukt. Die bol was naar beneden gedonderd en ook daar hadden haar collega’s een paar dagen werk aan.

Aan het eind van dit jaar hebben ze nog de oplevering van de Amerena. Ook zo’n leuk project. Prachtige blauwe en zeegroene gevelplaten zullen er worden geleverd. Deze keer heeft de directeur bedacht dat er iets moet gebeuren met de verlijming van de platen. Als de temperatuur hoger is dan 30 graden dan smelt de lijm. Kortom: de komende jaren zit het nog wel goed met Gevelbedrijf Berouwers. Ze bladert door de reisgids voor haar neus. Misschien kan ze nog een last-minute regelen. Van de bonus die ze kreeg van haar baas.