Het wringt. Ik word er moe van. Dilemma’s in mijn hoofd. Ik kijk naar de wat kleurloze tuin. Het wordt wel tijd voor wat hangplanten, maar is dat nou noodzakelijk of is dat echt een luxe? En ga ik naar een tuincentrum of haal ik wat planten bij de supermarkt? Zal ik toch een keertje op afstand op kantoor afspreken met mijn collega of moeten we toch maar weer beeldbellen? En is het goed wanneer mijn driejarige buurjongetje gezellig naast me komt zitten terwijl ik voor op het bankje zit of moet ik hem toch wat meer op afstand houden?
De hele week moet ik keuzes maken waar ik normaal niet eens over na zou denken. Zijn er dilemma’s waar ik eigenlijk helemaal geen zin meer in heb. Ik heb behoefte aan meer bewegingsvrijheid maar vind het tegelijkertijd ook heel spannend om die vrijheid te nemen.
De eerste weken van de ‘lockdown’ was het niet zo moeilijk; thuisblijven was het devies. Ik kwam amper het huis uit. Maar naarmate de weken vorderen merk ik dat ik wat minder strikt zou willen zijn. En ik ben niet de enige zo te zien aan de rijen bij Ikea Amersfoort. Ik ben er zelf niet geweest, maar als Ikea en de bezoekers zich allemaal aan de regels van de RIVM hebben gehouden, wat is er dan mis mee? Waarom steigeren we wel wanneer mensen een ladekastje of servetten willen kopen en vinden we het minder erg wanneer er een rij voor de plaatselijke ijswinkel staat. Want hoe belangrijk zijn ijsjes?
Ooit zullen we weer terug moeten naar een ietwat normalere maatschappij. Dat het nooit meer wordt zoals het was is wel duidelijk, maar ergens moeten we ook leven. De een interpreteert de regels anders dan de ander. Misschien moeten we dat juist accepteren en elkaar minder de maat nemen. Het gaat er natuurlijk vooral om dat we ervoor zorgen dat er geen pieken op de IC terecht komen. Maar er is geen duidelijke, enige, juiste weg om de crisis te bestrijden.
Ondertussen gaat het maar door in mijn hoofd. Zo wil ik graag naar mijn moeder in Friesland maar ik ben bang haar te besmetten ook al voel ik mij niet ziek. Tegelijkertijd komt er wekelijks iemand haar huis schoonmaken. Wie van ons vormt het grootste risico? Doodmoe word ik van die dilemma’s. Dat zal nog wel even zo blijven.
enzofoort 