Kerstdiner

,,Hier een boompje ter verhoging van de kerstsfeer”, zegt Kees terwijl hij de ruimte binnenloopt waar hij en zijn collega’s even later zullen gaan genieten van een heerlijk kerstdiner. Menno loopt achter hem aan met de lichtjes en de ballen. Kappen en planten van bomen, daar is Kees goed in. Samen met Menno heeft hij laatst nog wat bomen geplant bij Stadspark Elisabeth Groen. ,,Deze dennenboom moest er toch uit voor de westelijke rondweg”, zegt Kees net iets te hard. ,,Niet over werk praten”, zegt Menno. ,,We hebben vakantie.”

Lucas staat met de menukaart in zijn hand voor het raam en staart naar buiten. Hij is er met zijn hoofd niet echt bij want hij denkt aan de bestrijding van de georganiseerde criminaliteit. Dat gaat het komende jaar nog een hele klus worden. Hij leest het menu nog eens door. Vis nog vlees voor Lucas en ook geen water bij de wijn. Helaas…

De deur gaat open. Het is Youssef met een onbekende man. De man draagt een oude jas en heeft zijn shawl hoog opgetrokken. ,,Deze meneer zoekt een plekje om te eten en te slapen want de opvang zit helemaal vol.” Simone schuift een stoel naar achter en reikt een bakje nootjes aan. ,,Ik wil liever een woning”, moppert de man. Micheline hoort het en begint meteen over de nieuwe woontoren op het oude zwembadterrein in Liendert. ,,Maar misschien kun je vanavond wel terecht in de tijdelijke nachtopvang Amergaard op het terrein van Zon en Schild.”

Astrid doet nog een blok op het haardvuur. Ze kijkt naar buiten en ziet tot haar grote opluchting dat het een beetje waait. De rook kan dus goed wegkomen. Ze staart in de vlammen en overdenkt het afgelopen jaar. Het was niet makkelijk, stemmen voor zaken waar je eigenlijk niet achter staat.

,,Hallo allemaal.” Hans komt binnen. In zijn hand een bak met ijs. ,,Ik zou voor het toetje zorgen en heb ijs meegenomen. Vanille ijs, overgoten met Amarena-kersensaus met bovenop heerlijke witte chocolade krullen.” Hij kijkt trots. ,,Die witte chocoladekrullen doen me denken aan een glijbaan die nog steeds niet open is”, bijt Ben hem toe. ,,Niet over werk praten, we hebben kerstreces.” Astrid stookt het vuur nog even verder op.

Campingleven

 

Astrid Janssen zit voor haar De Waardtent. Ze probeert met wat lucifers de takjes aan te steken die voor haar liggen. Het hout heeft ze uit het bos rondom de camping gesprokkeld. Eigenlijk is het slecht voor het milieu, zo’n kampvuurtje, maar fikkie stoken is zo fijn. En nu kan het nog. Hopelijk gaat buurman Kees niet zeuren over de houtrook.

De caravan van buurman Kees Kranen is groot. Kees wacht op zijn collega’s voor een potje Blufpoker of Mens-erger-je-niet. Fatma Koser Kaya komt voor een dagje over uit Den Haag. Zij heeft nog geen eigen plek op de camping. Tahsin Bülbül zou gisteren al komen voor een spelletje maar hij kwam weer niet opdagen.

,,Te gek. Ik mag van de glijbaan!”, Tyas Bijholt rent naar Ben van Koningsveld. ,,Je mag er op vanaf tien jaar!”. Tyas is zo blij als een kind en ook Ben kan een glimlach niet onderdrukken. Het gaat eindelijk de goede kant op met die glijbaan. ,,Het kan wel tot na de zomer duren voor hij echt open gaat”, antwoordt Ben. Tyas druipt teleurgesteld af en loopt richting Kees. Dan maar een spelletje doen.

Hans Buijtelaar en Dillian Hos komen aanfietsen. Ze hebben een mooie tocht gemaakt in de omgeving van de camping. Ze moesten bij de spoorwegovergang wel even wachten op een trein. Over een paar jaar is dat verleden tijd, want dan kunnen ze doorpezen over het fietspad dat bij de Westelijke Rondweg hoort. Dat ze dan ook meer tegenwind hebben omdat er minder bomen staan nemen ze voor lief.

In de oude stacaravan aan de rand van camping zit Hans van Wegen. Hij staat al meer dan achttien jaar op deze camping en heeft mensen zien gaan en komen. Hij is boos omdat hij binnenkort moet vertrekken. Er komt een rondweg en daarvoor moet Camping Groen wijken. Wat moet hij nu met zijn tuinkabouters en met het zelfgemaakte bordje met de tekst “Oost West Groen Best”? Hans schrikt op uit zijn gemijmer. Lucas Bolsius klopt op de deur en vraagt of Hans mee wil doen aan de barbecue. ,,Ik heb vegetarische kipspiesjes of wil je liever een burger?”, vraagt Lucas. Het zomerreces zit er gelukkig bijna weer op.

Teleurstelling

Ik kon slecht in slaap komen. Rond middernacht lag ik nog te twitteren en probeerde ik alle argumenten voor en tegen te doorgronden. Het duurde lang voordat mijn hartslag normaal was en ik in slaap viel.

Voor de mensen die de Amersfoortse politiek niet helemaal hebben gevolgd; GroenLinks stemde tegen een motie van de SP om geld vrij te maken voor nieuw onderzoek naar de nut en noodzaak van de Westelijke Rondweg. Een rondweg waar miljoenen ingestoken gaat worden terwijl het volgens verschillende partijen niet helemaal helder is of de weg wel echt nodig is.

Mij lijkt zo’n onderzoek prima voor zowel voor- als tegenstanders van de weg. Als er twijfel is over de cijfers waarop het besluit gebaseerd is dan lijkt het mij niet zo raar om toch nog een keer alles te laten doorberekenen. Maar goed, ik ga daar niet over, daarvoor hebben we volksvertegenwoordigers gekozen. En daar ging het mis.

Ik ging er namelijk op 21 maart van uit dat GroenLinks alles zou doen om de aanleg van deze weg te voorkomen. Ik zie Astrid Janssen nog voor me staan bij het Valentijnsdebat in het KAdE-Café. Iemand uit het publiek poneerde de stelling: “De plannen zoals die er nu liggen voor de Westelijke ontsluiting moeten worden heroverwogen”. Astrid Janssen was het hiermee eens en hield daarom een groen hart boven haar hoofd.

Volgens mij was afgelopen dinsdag de laatste kans om die heroverweging te realiseren, en die kans liet ze lopen. GroenLinks stemde tegen het plan van de SP, ‘want er was toch al een meerderheid voor de rondweg en ze wilden mensen geen valse hoop geven.’  Auw. Dat raakt mij in mijn hart. Ik voel me bedonderd. Het lijkt niet meer te gaan om de principes maar om de positie in de raadzaal. Om het mee mogen doen in de coalitie. Wat krijgt GroenLinks hiervoor terug? Windmolens? Luchtkastelen?

GroenLinks heeft proberen uit te leggen waarom ze deze keuze heeft gemaakt maar ik als kiezer heb daar geen boodschap aan. Ik begrijp het allemaal met mijn hoofd, maar mijn hart heeft een knauw gekregen. Politiek wordt een soort wiskundige berekening. En wiskunde heeft mij nooit gelegen. Dan haak ik af.