Autoluwe binnenstad is leuk, maar die app…

,,Kijk Teun, als je die website opent op je mobiel dan zie je dit”, mijn man laat het scherm van zijn telefoon zien aan onze 19-jarige zoon. ,,Via ParkStart kun je de auto van bezoekers registreren.’’ Mijn zoon pakt de telefoon en probeert het uit. ,,Huh?”, zegt hij terwijl zijn wenkbrauwen omhoog schieten, ,,dit is toch geen app.” Hij begint keihard te lachen en geeft het mobieltje terug. ,,wat een bizar slechte site.”

Hij heeft gelijk. Wij hebben inmiddels door hoe we onze visite aan kunnen melden maar het blijft elke keer weer een gedoe. Nu moeten bewoners van de binnenstad deze ‘app’ ook gaan gebruiken omdat het centrum autoluw wordt gemaakt. Punt is dat hun bezoek binnen 15 minuten moet zijn aangemeld nadat ze het centrum zijn binnengereden. Dat zal flink wat stress opleveren, helemaal wanneer het ook nog even duurt voordat de visite een parkeerplaats heeft gevonden. 

Nou heb je als gemeente Amersfoort zo’n groot project in handen als het autoluw maken van de binnenstad. Er wordt over alles nagedacht; door welke straten mag er nog wel gereden worden, welke verkeersborden moeten er komen? Dat lijkt allemaal prima geregeld en dan investeer je niet in een goede, duidelijke app waardoor het voor iedereen eenvoudig is om bijvoorbeeld bezoek aan te melden of een tijdelijke ontheffing aan te vragen? 

Ik begrijp daar helemaal niets van. Al jaren lopen we te kloten.  Vier jaar geleden was dat via Key2Park. Toen dat een ramp bleek kwam er ParkStart maar dat is niet veel beter. Er is dikwijls over geklaagd en gesproken maar een oplossing is er nog niet gevonden. Dus wees niet verbaasd dat er nu weer klachten over komen. Dat was te voorspellen. Inmiddels is er een speciaal hulpteam in het leven geroepen om mensen uit te leggen hoe ze visite moeten aanmelden. Dat zegt wel iets over de kwaliteit van de app. Dus kom op gemeente. Zorg nu voor eens en voor altijd voor een goede parkeer-app. Dat zou een hoop onrust schelen. 

Hoop doet leven

Het lijkt me een nachtmerrie voor elke moeder: je kind te zien afglijden. Zien dat hij de vernieling in gaat en daar niets tegen kunnen doen. Een zoon hebben die zijn school niet afmaakt, geen woonruimte heeft, aan de drugs verslaafd raakt en uiteindelijk in de criminaliteit terecht komt. Hopelijk is en blijft het een ver-van-mijn-bed-show, maar toch zijn er in Amersfoort veel moeders die zo’n zoon -of dochter-  hebben.

Vorig jaar zwierven er vijfentachtig kwetsbare jongeren door de Amersfoortse straten omdat er onvoldoende opvangplekken voor hen waren. Kwintes luidde al een half jaar geleden de noodklok. De wachttijden voor opvangplekken beschermd- en begeleid wonen zijn lang. Veel te lang.

Veel kwetsbare jongeren zitten daardoor noodgedwongen tussen de volwassen daklozen waardoor hun situatie verslechtert.. Zonder dak boven je hoofd kun je vaak geen uitkering krijgen en wordt het moeilijk om je leven weer op orde te krijgen. Voor je het weet beland je in een neerwaartse spiraal en zie daar maar eens uit te komen.

Het geluid van die noodklok heeft nu ook de gemeenteraad bereikt. Youssef el Messaoudi van de PvdA heeft een motie ingediend bij het college van burgemeester & wethouders. “Hoop doet leven” is de titel. El Messaoudi wil een diepgaand onderzoek naar de aanpak van zwerfjongeren in Amersfoort en naar de noodzaak van het openen van een jongerenpension.

Help. Een diepgaand onderzoek. Ik zie het al helemaal voor me. Er wordt een extern bureau ingehuurd en die begint met het inventariseren van het probleem. Daarna gaan de medewerkers in gesprek met verschillende organisaties in de stad, zoeken ze de kwetsbare jongeren zelf op en na maanden van diepgaand onderzoek concluderen ze dat er een tekort is aan opvang- en behandelplekken in Amersfoort. Dat wisten we dus al.

Laat dus dat diepgaande onderzoek maar zitten gemeente Amersfoort en onderneem actie. En luister deze keer wel naar El Messaoudi want drie jaar geleden heeft hij dit probleem ook al aan de orde gesteld en toen is er niets mee gedaan. Had maar meteen naar hem geluisterd, dan liepen er nu niet zoveel kwetsbare jongeren door de stad. En ik denk dat tientallen moeders beter zouden slapen.

In de War

Eind Maart 1977, ik ben 8 jaar. Het is midden in de nacht. Ik word wakker van het geluid van rennende voetstappen op de trap. Mijn moeder komt mijn slaapkamer binnen. ,,Er is brand in de binnenstad!” Nog wankelend van de slaap loop ik naar het raam en doe de gordijnen open. Vanuit mijn kamer zie ik één grote vuurzee. Het lijkt wel of de hele binnenstad van Bolsward in de fik staat.

Een kwartier later zit de huiskamer vol. De brand is begonnen in de meubelzaak en het woonhuis van vrienden. Hun kinderen zitten stilletjes op de bank. Om de angst en onrust te beteugelen doen we een spelletje. Het vuur is inmiddels overgeslagen naar drie andere panden. Het gezin blijft bij ons logeren tot er een ander huis beschikbaar komt. Binnen no-time worden er schoolspullen aangeboden, komen er tassen vol kleding binnen en brengen mensen overtollig huisraad zodat het gezin een nieuwe start kan maken. Het is bijzonder om te zien hoe snel mensen toen in beweging kwamen na de verschrikkelijke brand waarbij onze vrienden echt alles kwijtraakten.

Hetzelfde gebeurt nu, min of meer, na de brand in het Knopjesmuseum. Diana Wildschut en Harmen Zijp, twee kunstzinnige Amersfoorters waren jarenlang bezig met hun museum. Het zou een mengeling worden van wetenschapsmuseum, sprookje en escaperoom. De opening zat er al aan te komen en de laatste puntjes werden op de i gezet. Tot die fatale avond; 5 februari. Toen ontstond er brand in het gebouw. Een flinke. In tegenstelling tot het pand van onze vrienden ging niet alles in vlammen op. Hetzelfde weekend kwamen veel mensen spontaan helpen om de beschadigde spullen schoon te maken en te redden wat er te redden viel. Het knopjesmuseum moest hoe dan ook weer opgebouwd worden!

Al snel ontstond het idee voor een benefietfestival. Dat resulteerde in het initiatief: In de brand? Uit de brand! Een festival met live muziek, optredens, kunst en een veiling. Mooi dat dit kan. Ik ben er bij maandag 7 maart in de Flint. En u? Overigens is de meubelzaak van de vrienden van mijn ouders destijds opnieuw opgebouwd en hebben zij een nieuwe start kunnen maken. Ik gun Diana en Harmen hetzelfde.