Vertrouwen in de politiek is weg

Het is weg. Het was al wat minder geworden, maar na het gestuntel deze week in Den Haag ben ik het helemaal kwijt; mijn vertrouwen in de politiek. Door het lekken van de notities van Ollongren is wel duidelijk geworden dat de politiek het één grote slangenkuil is.

Liegen en bedriegen. Gekonkel onderling. Juist de man waar we blind op zouden moeten kunnen vertrouwen heeft  gelogen. Pieter Omzigt wist natuurlijk al lang dat Mark Rutte geen moeite heeft om de waarheid te verdraaien. Pitbull Pieter kreeg samen met Renske Leijten de toeslagenaffaire boven tafel ondanks alle tegenwerking. Ondertussen zijn verkiezingsbeloften ook niet meer zo heilig. Halvering van de veestapel blijkt geen harde eis van D66 en Jesse Klaver maakt van vluchtelingen ineens geen breekpunt meer. Snapt u het nog? Hoe moeten wij nog vertrouwen houden? 

De situatie in Amersfoort is minder explosief dan in Den Haag, maar ook in de lokale politiek heb ik steeds minder vertrouwen. Voor de vorige gemeenteraadsverkiezingen was GroenLinks tegen de Westelijke Rondweg, maar tijdens de formatie bleek het geen kantelpunt. En zou de stekker er niet uitgetrokken worden wanneer het budget wordt overschreden? Ik zie het voorlopig niet gebeuren. Wethouder Hans Buijtelaar is een beetje de Mark Rutte van Amersfoort. Niet dat hij liegt, maar transparant is hij ook niet altijd. Is het al bekend hoeveel de Amerena daadwerkelijk heeft gekost? En waarom een vergadering over Vahstal achter gesloten deuren? 

Gelukkig hebben we onze eigen pitbulls: Ben Stoelinga en Menno Fousert van Amersfoort2014. Zij eisen openheid van zaken en laten zich niet zo makkelijk afschepen. Waarschijnlijk vreselijk irritant voor iedereen op het stadhuis maar o zo nodig voor onze democratie.Ik ben benieuwd hoe het vertrouwen in de politiek weer terug kan komen. Over een jaar zijn er weer gemeenteraadsverkiezingen. Voor die tijd komen de beloftes. U bent gewaarschuwd.

Open brief aan Hans Vahstal

Beste meneer Vahstal, of mag ik Hans zeggen? Wat een gedoe heb je achter de rug met de gemeente Amersfoort. Ze beloofden van alles, maar uiteindelijk kwamen ze keer op keer hun afspraken niet na. Voor ons als normale bewoners van Amersfoort is het een ontzettend ingewikkelde zaak. Als ik het goed heb begrepen mocht je als projectontwikkelaar eerst een groot aantal huizen bouwen in de stad maar ging dat uiteindelijk niet door. En zo waren er nog meer toezeggingen die niet door gingen.

Wat lijkt het me frustrerend om elke keer te moeten soebatten met hoge ambtenaren van de gemeente. En dan die arrogante houding van die lui… Volgens mij komt het nooit meer goed tussen jullie. Ik ben benieuwd of die betreffende ambtenaren  momenteel lekker slapen. 

Het is natuurlijk ook van de zotte dat deze kwestie al meer dan vijftien jaar speelt. Ik snap dat je er nu wel eens een streep onder wil zetten. Aan de andere kant; elke dag dat het langer duurt kost het de gemeente 6-duizend euro extra. Grappig toch? Maar goed, het bindend advies is duidelijk. Nu nog kijken hoe hoog het bedrag is dat je van de gemeente Amersfoort krijgt. 

Trek een mooie fles whisky open, geniet van de overwinning maar denk alsjeblieft ook even aan ons. Wij hebben er niets mee te maken gehad maar betalen dadelijk wel de prijs voor dit gedoe. Misschien kun je het geld teruggeven aan de stad. Stop het in de culturele sector, steun de horeca of bouw nieuwe buurthuizen. Op die buurthuizen komt dan natuurlijk een mooi bord met jouw naam erop. Zorg dat het geld weer terugvloeit naar de stad en dan vooral naar projecten waar wij als gewone Amersfoorters iets aan hebben. Dan regelen wij een standbeeld voor je. Van jou als persoon. Op de Hof of voor het nieuw te bouwen stadhuis. Je mag zelf kiezen.

Als jij zorgt dat onze stad niet failliet gaat dan stemmen wij voortaan op partijen die zich wel aan de afspraken houden. Afgesproken? Met vriendelijke groet, Nienke Gorter

Scheve Schaats

Ik denk dat wethouder Hans Buijtelaar niet zo van schaatsen houdt. Wel om naar te kijken, maar niet om zelf te beoefenen. Hoewel… Misschien houdt hij wel van schaatsen op natuurijs maar vooral niet in een hal op het Eemplein. Daar is het misschien te druk voor hem. Stel je voor; al die enthousiaste kinderen die daar gillend van plezier hun rondjes rijden. Of die oudere Amersfoorters die vertederend naar hun schaatsende kleinkinderen kijken terwijl ze zelf warme chocolademelk drinken. Of misschien vindt wethouder Buijtelaar het niet leuk om te zien hoe nieuwkomers voor het eerst voorzichtig over het ijs schuifelen. Het valt natuurlijk ook niet mee om je op glad ijs te begeven tussen vijfentwintig duizend bezoekers die wel de lol inzien van zo’n ijsbaan op het Eemplein.

Of er volgend jaar weer een ijsbaan op het plein komt is nog maar de vraag. Exploitant André van Gelderen is er wel klaar mee. Jaar na jaar investeert hij in deze ijsbaan en jaarlijks moet hij er op toeleggen. Dit jaar had hij een tekort van zo’n vijfduizend euro. Een bijdrage van de gemeente heeft hij niet gekregen en wanneer er volgend jaar weer geen subsidie wordt verstrekt wordt de stekker eruit getrokken.

Er moet toch potverdikkie wel een sport-potje zijn waaruit dit soort activiteiten betaald kan worden! De wethouder wil toch ook graag dat jongeren meer gaan sporten? De raadsleden zien toch ook graag dat nieuwkomers meedoen aan de maatschappij? De gemeente wil toch ook dat mensen die weinig geld te besteden hebben de kans krijgen om hun zorgen opzij te zetten door te schaatsen op de tijdelijke baan?

Ik begrijp er helemaal niets meer van. Terwijl er jaarlijks tienduizenden euro’s extra door de gemeente wordt bijgelegd om de Amerena draaiende te houden kan er geen geld af voor een evenement als het WinterparadIJS. De schaatsbaan op het Eemplein bereikt een hele andere doelgroep dan de Amerena en dat is juist zo waardevol! Dat moet de gemeenteraad toch ook wel zien? Je mag geen appels met peren vergelijken maar ergens klopt het niet. Vloeibaar water mag wat kosten maar zodra het bevriest…. Kom op gemeente Amersfoort. Wees sportief. Verzin een list. Doe iets. Zodat wij weer kunnen schaatsen volgend jaar.

Zwemles

,,Kom op, buik hoog houden!” Ik hoor de badmeester roepen terwijl hij een grote haak onder mijn nek houdt. Ik lig op mijn rug in het zwembad en voel hoe er ondanks de haak steeds golfjes water over mijn gezicht stromen. Zeven jaar ben ik en ik zwem in het kleine 25-meterbad in mijn geboortestad Bolsward. De les bijna afgelopen. We moeten alleen nog een minuut watertrappelen. Vreselijk vind ik het. Ik doe verwoede pogingen om mijn wijsvingers omhoog te houden, maar af en toe verdwijnen ze onder water.

Als kind groeide ik op in een stad met veel water en kunnen zwemmen was belangrijk. Dat vonden wij ook en daarom ging meneer Enzofoort wekelijks met onze kinderen Teun en Pien richting zwembad Liendert. Ze haalden hun diploma’s maar wat me opviel was dat ze pas echt leerden zwemmen tijdens de vakanties. Lekker spelen en spartelen in het zwembad of het meertje op de camping. Volgens mij is het heel belangrijk dat de kinderen blijven zwemmen nadat ze hun diploma’s hebben gehaald.

De gemeente Amersfoort wil nu zwemles organiseren voor kinderen die niet door hun eigen ouders op zwemles worden gedaan. Alle kinderen vanaf groep zeven moeten in de gelegenheid worden gesteld alsnog hun zwemdiploma te halen. Een goed idee!  Aan wethouder Buijtelaar de eer om daarvoor een plan te maken.

Ik ben benieuwd hoe dat er uit zal zien. Het is nu al dikwijls dringen geblazen in de Amerena. Daarbij komt dat er maar weinig ruimte is om recreatief te zwemmen en juist dat met plezier blijven zwemmen lijkt me essentieel voor de zwemvaardigheid van kinderen. Om nou te zeggen dat de Amerena oogt als een aantrekkelijk zwemparadijs…nee. Daarvoor moet je toch naar de Octopus in Leusden en dat is toch enorm jammer met zo’n mooi zwembad in je eigen stad.

Zelf zwem ik op maandagochtend baantjes in de Amerena. Vrijwillig. Meestal een rustige schoolslag, maar soms doe ik een baantje op mijn rug. Er is niemand die roept dat ik mijn buik hoger moet houden. Het water gutst niet meer over mijn gezicht. Wel zwem ik door de drukte soms tegen iemand aan, maar zolang er niemand met een haak naar mij toe komt kan me dat niet zoveel schelen.

Anderhalve ton

‘Wat een topmiddag was het’. Wethouder Hans Buijtelaar zit in zijn kamer in het stadhuis en denkt met genoegen terug aan afgelopen zondag. Vanuit zijn stoel ziet hij nog net tussen de bomen en de gebouwen de Eem liggen. Daar sprongen op 8 september meer dan driehonderd stadgenoten het water in om geld in te zamelen voor de Amersfoortse Editie Swim to fight Cancer. En hij was er een van.

Sportief als hij is draaide hij zijn hand niet om voor die twee kilometer zwemmen. Met een paar collega’s vormde hij het team “Wij zijn Amersfoort”. Terwijl zijn teamgenoten op de zondag trainden in het Bosbad, had hij zelf flink geoefend in de Amerena. Na elke training ging hij ook even de glijbaan af. Dat was voor hem de kers op de taart.

In totaal was de opbrengst ruim anderhalve ton en met “wij zijn Amersfoort” had hij bijna vier en half duizend euro opgehaald. Dat ging nog niet eens zo makkelijk. Hij had best een beetje moeten leuren bij vrienden, familie en collega’s. Hij was natuurlijk niet de enige. Ook de andere deelnemers hebben enorm veel energie gestoken in het krijgen van sponsorgeld. In totaal hebben ruim zevenduizend mensen een donatie gegeven voor de zwemmers van Swim to fight Cancer. ‘Zevenduizend! Dat zijn er toch een heleboel,’ flitst het door het hoofd van Buijtelaar.

Sowieso hebben ontzettend veel mensen meegewerkt om deze dag tot een succes te maken. Naast de driehonderd zwemmers waren er veel supporters op de been en er waren veel vrijwilligers om alles in goede banen te leiden. Maar het ging natuurlijk ook om een waanzinnig goed doel. Het bij elkaar gezwommen bedrag, ruim anderhalve ton, wordt namelijk ingezet voor wetenschappelijk kankeronderzoek. En aangezien 1 op de 3 mensen ooit in zijn leven kanker krijgt…

,,Hans?” Buijtelaar schrikt op uit zijn gemijmer. Hij had het kloppen op de deur niet gehoord en nu stond ineens een van zijn medewerkers naast zijn stoel. Zij houdt een papier onder zijn neus. ,,Hier zijn de officiële documenten over de naamswijziging van het station”. Hans kijkt het papier vluchtig door. Hij leest de woorden, ProRail, Centraal Station, anderhalve ton.  Achteloos zet hij zijn handtekening.

De Eemhaven, waar driehonderd zwemmers geld bij elkaar zwommen op 8 september.

Leukste straat

Tevreden kijk ik vanuit mijn slaapkamerraam de straat in. Na maandenlange werkzaamheden in de Kruiskamp is onze straat eindelijk klaar. Nieuwe riolering, nette stoepen en sinds deze week ook nieuwe boompjes. Wat wonen we toch leuk! Het enige waar ik me nog zorgen over maak is de enorme snelheid waarmee sommige auto’s door onze straat scheuren en het feit dat er misschien betaald parkeren wordt ingevoerd naast het vergunningstelsel dat er nu al is.

Niet dat ik andere mensen een parkeerplaats misgun, maar de grote vraag is: voor welk probleem wordt er eigenlijk een oplossing gezocht? Volgens verkeerswethouder Buijtelaar is betaald parkeren nodig omdat patiënten niet voor de deur van hun fysiotherapeut kunnen parkeren wanneer dat vergunningengebied is. Maar daar hoef je toch niet zo’n heel betaald parkeren beleid voor op te tuigen?

Als er echt een groot parkeerprobleem is vind ik dat we dat met zijn allen moeten dragen, we wonen nu eenmaal in een stad. Maar om heel veel geld in parkeerautomaten te investeren omdat sommige mensen niet voor de deur van hun fysiotherapeut kunnen staan vind ik raar. Daar moet je toch een simpelere oplossing voor kunnen bedenken?

Als het argument is dat mensen de stad niet meer in gaan om te winkelen omdat ze daar niet kunnen parkeren dan moet er meer aandacht komen voor de parkeergarages. Neem nu parkeergarage Flintplein. Bijna driehonderdvijftig auto’s kunnen daar terecht, 24 uur per dag, 7 dagen in de week en vanaf die plek is het een kippeneindje naar het centrum. Of stimuleer Amersfoorters op de fiets of met het openbaar vervoer naar de stad te komen. Amersfoort pretendeert toch zo’n groene stad te zijn? Doe daar dan ook wat aan!

Hopelijk stemt de meerderheid van de raad over twee weken tegen. Ik verwacht namelijk dat als ze voorstemmen het overleg met de bewoners van de B-vergunning-gebieden niet heel constructief zal worden. Als ze het wel door willen zetten raad ik wethouder Buijtelaar aan om in ieder geval duidelijk te maken wat het echte probleem is. En laat de stad meer gebruik maken van de Flint-garage om de hoek. Tenslotte wil ik wel dat onze straat de leukste straat van de Kruiskamp blijft.

 

Betrapt!

Ik zie hem nog zitten op de trap midden in onze huiskamer. Teuntje van vier jaar zat schuldbewust te wachten op onze vraag. ,,Weet je waarom je op de trap moet zitten?” Hij knikte en zei: ,,Ik heb Pien geslagen en dat mag niet.” Vervolgens liep hij met me mee naar zijn zusje, zei ‘sorry’ en we gaven elkaar een knuffel om te laten zien dat alles weer goed was. Je kunt zeggen wat je wil over deze methode, maar bij ons werkte het.Inmiddels is onze zestienjarige Teun een fijne jongeman met wie we gewoon praten over wat ons of hem dwars zit. Als volwassenen, zonder stemverheffing of vuilspuiterij.

Als je kijkt naar de gemeenteraad krijg je soms het gevoel alsof je met kleuters te maken hebt. Neem nou Hans van Wegen. Hij had ‘uit betrouwbare bronnen’ vernomen dat de aannemer van de Amerena in financiële problemen verkeerde. Maar het lijkt of hij maar wat rond toetert want met bewijzen komt hij niet. Onder het mom; ‘bronbescherming’. Bronbescherming ammehoela!  Als je met zoiets komt moet je ook bewijzen leveren anders is het laster of smaad.

Pvda-fractievoorzitter Louis de la Combé wil omgangsregels gaan vaststellen en op papier zetten. Er zou ook een straf moeten volgen als deze regels worden overtreden. Het moet toch niet gekker worden. Het gaat hier niet om vierjarige kleuters maar om volwassenen die zich volksvertegenwoordiging noemen. Het is toch van de zotte dat je een gedragscode zou moeten instellen voor raadsleden? Het is toch een kwestie van goed fatsoen? Net zoals het normaal zou moeten zijn dat er via twitter geen nare tweets naar elkaar gestuurd worden want daar hebben veel raadsleden ook een handje van.

Wat zou het mooi zijn wanneer Hans van Wegen dinsdag in het stadhuis even op de trap gaat zitten om na te denken over wat voor onzin hij heeft uitgekraamd. Nadenkt over de consequenties voor zowel het bedrijf dat hij zwart heeft gemaakt als voor wethouder Buijtelaar van financiën en verantwoordelijk voor de bouw van zwem- en sportcomplex Amerena.Wat zou het mooi zijn wanneer hij vervolgens de raadzaal inloopt en sorry zegt tegen Buijtelaar en de rest van de raad. Knuffelen om duidelijk te maken dat de lucht geklaard is lijkt me niet nodig. Het zijn tenslotte geen kleuters.

Knippen & Plakken

,,Met verkeerdadviesbureau Gorter, goedemiddag.” Ik klik de facebookpagina weg die ik voor me op het scherm heb en concentreer me op de beller. Tenslotte ben ik het visitekaartje van mijn eigen bedrijf en ik moet natuurlijk wel opdrachten binnen blijven slepen.

,,Hi, goedemiddag Nienke, met Hans.” Het is wethouder Buijtelaar die mij regelmatig belt met vragen over de verkeersveiligheid in de stad. ,,Ik wil graag weer advies over de Nieuwe Poort. Het wordt zo langzamerhand een hoofdpijndossier en ik krijg nu echt van alle kanten kritiek.” Mijn hart maakt een sprongetje. ,,Dat kan ik me voorstellen Hans”, zeg ik en ik zoek op de computer alvast wat oude adviezen op. De wethouder gaat door. ,,We willen de tunnelbak flink aanpakken maar als we dat doen krijg ik misschien een claim aan mijn broek van projectontwikkelaar Hans Vahstal. Ook de fietsersbond wil dat ik wat aan de rotonde doe en die willen niet wachten tot 2030, net als verschillende partijen in de gemeenteraad. Dus misschien heb jij weer een lapmiddel bij de hand waar we voorlopig even mee vooruit kunnen.” ,,Hans, ik ga meteen aan de slag en stuur je vanmiddag nog een uitgewerkt plan per email.” We nemen afscheid en ik ga aan het werk.

Ik neem het idee van de fietsersbond over om het weggetje achter het Eemhuis te gebruiken als fietspad, want ik fiets die route zelf ook altijd. En in mijn eigen archief zoek ik wat oude plannen op van het Stationsgebied waar ik eerder al vele verkeerde adviezen over gaf. Even wat knippen en plakken, foto’s erbij en het nieuwe plan kan worden verstuurd. Het gaat eigenlijk best goed met mijn eigen bedrijfje. Zo komt er op mijn advies een Westelijke Rondweg die helemaal niet nodig is. Ook gaat de rotonde bij de Holkerweg weer op de schop en worden er binnenkort fietspaden aangelegd met hekjes waardoor de doorstroming niet lekker loopt.

Ik krijg het nog druk want ik moet ook nog advies geven over de oplevering van de Amerena. Verder ga ik me bemoeien met de verbouwing van het Stadhuis en geef ik opnieuw tips over het lekken van data. Een gat in de Amersfoortse markt, zo’n verkeerdadviesbureau!

Gevelgeval

 ,,Gevelbedrijf Berouwers, goedemiddag” De stem van secretaresse Jessica klinkt vrolijk. Ze bekijkt ondertussen een reisgids. ,,Ja hoor, meneer Buijtelaar, de gevelplaten worden op tijd geleverd. Ik verbind u nog even door met de directeur.” Ze drukt op een knop en verbindt de wethouder met haar baas. Al tien jaar werkt ze hier en al die jaren gaat het enorm goed met het bedrijf.

Ze zat hier nog geen week en toen kregen ze de opdracht voor de glazen gevel van het RCE-complex aan het Smallepad. Dat gaf de zaak een flinke boost want het ging om enkele honderden ramen. En nu, na acht jaar, moet het huidige glas met scherpe punten vervangen worden door nieuw gelaagd glas. Geheel volgens planning. De planning van haar baas dan. Totale kosten van het project 2,25 miljoen euro. Kassa! Klantenbinding heet dat, daar is Berouwers goed in.

Daarna kwam het plaatsen en het vervangen van de rode betegelde geveloppervlakten van de HU aan de rotonde bij De Nieuwe Poort. Haar eigen echtgenoot heeft op een nacht met veel moeite één keramieken tegel losgewrikt. Daarna moest alle rode betegeling worden vervangen want stel je voor dat zo’n tegel op het hoofd van een student belandt.

Jessica vijlt haar nagels en denkt aan de bollen op het Eemhuis. Daar kon haar man natuurlijk niet bij. Maar haar baas had al lang bedacht dat de bollen los zouden laten wanneer ze vol zouden lopen met water en dat water zou bevriezen. Pure natuurkunde; ijs zet uit. En ja hoor, ook dat was gelukt. Die bol was naar beneden gedonderd en ook daar hadden haar collega’s een paar dagen werk aan.

Aan het eind van dit jaar hebben ze nog de oplevering van de Amerena. Ook zo’n leuk project. Prachtige blauwe en zeegroene gevelplaten zullen er worden geleverd. Deze keer heeft de directeur bedacht dat er iets moet gebeuren met de verlijming van de platen. Als de temperatuur hoger is dan 30 graden dan smelt de lijm. Kortom: de komende jaren zit het nog wel goed met Gevelbedrijf Berouwers. Ze bladert door de reisgids voor haar neus. Misschien kan ze nog een last-minute regelen. Van de bonus die ze kreeg van haar baas.

In de War

Wat een deceptie! Het kostte mij een paar glazen wijn om mijn hartslag weer normaal te krijgen en echt lekker geslapen heb ik niet. Wat zo’n avond lokale politiek al niet met je doet!

We waren nog hoopvol toen we in optocht van De War naar het stadhuis liepen.
Een optocht voor de broedplaats waar ondermeer kunst, theater en wetenschap bij elkaar komen. Jarenlang is er door creatieve geesten veel tijd geïnvesteerd in deze plek, maar de gemeente verkocht het aan een projectontwikkelaar. In de hoop het tij te keren hadden honderden mensen zich verzameld op het plein voor het gemeentehuis. Van Lois van zes tot Atze van 87. Van betrokken burgers tot Amersfoortse kunstenaars. In de war, enthousiast en gemotiveerd.
Eigenlijk vraag ik me achteraf af waarom. Ik heb niet het idee dat veel raadsleden écht geïnteresseerd waren in onze boodschap: “De War moet blijven”. Zijn de wethouders eigenlijk wel in gesprek gegaan met de mensen op het plein of hebben ze op de wc zitten wachten tot ze veilig binnendoor naar de raadzaal konden? Hans Buijtelaar kwam daar als laatste binnen. Liep met zijn neus in de lucht richting wethouder Bertien Houwing. Die is van cultuur en participatie maar straalde uit dat ze liever niets te maken had met De War.
Ik hoopte op een duidelijk verhaal, maar als leek was het niet te volgen. Het voelde een beetje als de wiskundeles op de middelbare school. Ik deed mijn best, maar begreep er geen zak van.
De Amersfoortse politiek heeft namelijk haar mond vol over burgerinitiatieven, cultureel ondernemerschap en maatschappelijk draagvlak, maar als puntje bij paaltje komt kiezen ze toch voor het grote geld. Er gebeuren zulke wonderlijke dingen op het stadhuis die voor de gewone man niet te bevatten zijn. Het lijkt alsof de politici er vooral voor zichzelf zitten in plaats van voor de inwoners. Een raadsvergadering is als een slecht toneelstuk. De publieke tribune zat stampvol maar uiteindelijk konden we vertrekken met loze beloftes. Teleurgesteld ging ik naar huis en terwijl ik aan de wijn zat is de Westelijke Rondweg er ook nog even doorgedrukt. Buijtelaar kwam, zag en overwon. Hij sliep die avond vast niet op zijn buik…