Heimwee

Nog een paar weken en dan pakken we onze tassen. Pien neemt haar bikini mee en een stapel boeken. Teun gooit een paar t-shirts in zijn tas, ik pak wat spelletjes. We laden de vouwwagen in en zorgen dat we er klaar voor zijn. De buren zwaaien ons uit en wensen ons een goede reis. Vol verwachting vertrekken we naar een land waar we de taal niet goed van kennen. Waar we wegen zullen gaan die we nooit eerder namen. Waar niemand weet wie we zijn.

Na twee weken krijgt Pien meestal heimwee en wil meneer Enzofoort ook wel weer naar huis. Gewoon je kleding uit een kast kunnen halen, geen gedoe met de boter in de koelbox die natuurlijk helemaal onderin ligt en naar je eigen kamer kunnen wanneer je de andere gezinsleden even niet wil zien. Terugkomen in je vertrouwde omgeving. Thuiskomen!

Wij kunnen zelf kiezen waar we deze zomer naar toe gaan. Het gezin Zelenkin met de drie kinderen Maksim, Denis en Arina niet. Tien politiemensen stonden in de vroege ochtend voor de deur.  Geen tijd om na te denken wat ze mee wilden nemen. Geen bikini in de tas, of een doos met spelletjes. Geen afscheid kunnen nemen van de buren. Ze werden zonder pardon naar het detentiecentrum Zeist in Soesterberg gebracht om te worden uitgezet. Ze gaan een lange reis tegemoet waarvan ze hoopten dat ze die nooit zouden hoeven maken. Naar een land waar ze niet willen zijn.

Het doet met denken aan de situatie van de Amersfoortse Howick en Lili. Deze tieners woonden ook bijna hun hele leven in Nederland. Zaten hier op school, spraken onze taal, hadden hier hun vrienden. Hun moeder werd vorige zomer uitgezet naar Armenië. Howick en Lili doken onder. Voor hen dreigt uitzetting nog steeds.

Voor Maksim, Denis en Arina is het morgen waarschijnlijk al zover. Dan worden ze samen met hun ouders op het vliegtuig gezet. In de Oekraïne pakken ze hun tassen uit. Dan wonen ze in een land waar ze de weg niet kennen, waarvan ze de taal niet spreken. Waar niemand weet wie ze zijn. Ze krijgen vast heimwee. Heimwee naar Nederland, hun thuisland. Maar teruggaan zal niet mogen. Ik vind het mensonterend.

 

 

 

Invliegen

Meneer Enzofoort had net een huis gekocht toen wij elkaar twintig jaar geleden leerden kennen. Een huis in de wijk Kruiskamp. Met veel plezier trok ik bij hem in maar het duurde wel flink wat jaren voordat ik Amersfoort en haar bewoners ook daadwerkelijk leerde kennen.

Hoe zou dat gaan met de drie beoogde wethouders die nu nog in Culemborg, Utrecht en Den Haag wonen? Vandaag wordt tijdens de presentatie van het coalitieakkoord bekend welke portefeuille ze krijgen. Als ze dan toch in Amersfoort zijn maken ze misschien meteen van de gelegenheid gebruik om even rond te neuzen. Om te kijken in welke wijk ze willen gaan wonen. Wordt het Liendert, het Soesterkwartier, of toch De Berg?

Ik gun ze een leuke woonplek, maar toch vind ik het niet helemaal goed voelen. Ik kies tijdens de gemeenteraadsverkiezingen uit allemaal ‘Amersfoorters’ en dan worden er voor het wethouderschap drie import-politici ingevlogen. Is dat wel zo wenselijk? Het is natuurlijk belangrijk dat er goede politici op het pluche zitten, maar ik vind het oprecht jammer dat die niet uit Amersfoort komen. Alsof hier niet genoeg zwaargewichten wonen om die taak op zich te nemen.

Het is net zoals bij voetbal. Vroeger zaten er echte Rotterdammers bij Feyenoord. Daarna werden er ook voetballers uit andere streken in Nederland naar de club getrokken en nu worden er ,voor veel geld, buitenlanders ingevlogen. Voetballers verhuizen voor het geld naar een ander land en na een paar jaar kijken ze weer verder. Wat blijft er over van de binding met de club?

Hoe zit het met de binding van de wethouders met Amersfoort? Tegen de tijd dat ze weten waar de Stier staat, wat er mis ging met De War en wat we bedoelen met de Kersenbaan gaan ze weer door naar hun volgende klus.

Tegen Fatma Koser Kaya, Cees van Eijk en Willem Jan Stegeman zou ik willen zeggen; Kom eens kijken in de wijk Kruiskamp. Er staan nog een paar huizen te koop en in deze wijk woon je echt tussen de Amersfoorters. Wanneer je over drie jaar ergens anders burgemeester kan worden kun je de woning ook makkelijk weer verkopen. Ze zijn gewild want ze zijn betaalbaar. De huizen, bedoel ik.