Passievol

Ik zie het al helemaal voor me. De Onze Lieve Vrouwetoren als mooi verlicht middelpunt van het decor. Daarvoor een podium met het koor van de Oratoriumvereniging SoliAmersfoort en de 37 professionele musici en zangers zodat alle mensen op het plein hen goed kunnen zien. En dan genieten van de prachtige mix van de klassieke Matthäus Passion gecombineerd met de rockopera Jesus Christ Superstar.  De Passie vrij toegankelijk voor alle Amersfoorters. Dat zou toch geweldig zijn?

Zelf zag ik De Passie woensdag in Theater Flint. Ik was zwaar onder de indruk en wilde meteen alweer een kaartje voor volgend jaar bestellen. Maar omdat het theater flink moet bezuinigen, minder subsidie krijgt en een dure verbouwing achter de rug heeft kiest Flint volgens organisator en dirigent Teun van Essen eerder voor producties met bekende Nederlanders dan voor Amersfoortse producties.

Dat doet me denken aan de gemiddelde winkelstraat. Daar vind je een Hema, een Rituals en misschien nog een Hudson’s Bay, maar daarmee is alles gezegd. De authentieke sfeer verdwijnt wanneer alleen grote winkels in de straat blijven zitten en de echte Amersfoortse winkeltjes zouden vertrekken. Zo zie ik dat ook gebeuren met Flint wanneer alleen gekozen wordt voor het bekende werk.

De geruchten gaan dat Teun van Essen misschien een doorstart wil maken in theater Orpheus in Apeldoorn. Ik zag directeur Mirjam Barendregt al glimmen na afloop van de voorstelling woensdag. Natuurlijk gun ik haar zo’n waanzinnige productie, maar liever nog houd ik die in Amersfoort.

Maar goed, als Flint geen optie meer is dan moeten we verder kijken. De gemeente is goed in grote projecten. Ze draaien hun hand niet om voor Koningsdag, hebben drie jaar geleden The Passion aangetrokken, dan lijkt het me ook wel logisch dat ze een Amersfoortse productie als De Passie binnen de stadsmuren proberen te houden.

Daarom deze oproep. Misschien kan wethouder Fatma Koser Kaya iets betekenen. Steun dit culturele pareltje en zorg alsjeblieft dat heel Amersfoort er kennis mee kan maken!  Het lijkt me super wanneer ik volgend jaar niet hoef af te reizen naar Apeldoorn maar dat ik gewoon op een vol plein kan genieten van de unieke theaterproductie De Passie. Dat gun ik iedere Amersfoorter.

 

 

 

Drie vliegen

“Een kopje koffie en een cappuccino” bestel ik, terwijl mijn haren nog wat nadruppelen. Het is voor de eerste keer dat mijn vriendin en ik na het baantjeszwemmen koffiedrinken in het zwembad. Die behoefte hadden we niet bij het Sportfondsenbad, maar de Amerena nodigt daartoe wel uit.

Terwijl we met de koffie naar een tafeltje lopen kijken we rond. ,,Het lijkt wel een soort hotellobby”, zegt mijn vriendin. ,,Ja, maar de gangen met die automatische deuren lijken meer op die van een ziekenhuis”, is mijn antwoord. Blauwe, grijze en witte stoelen vullen de ruimte. Verderop staan lekkere loungebanken. Het heeft wel iets, maar toch lijkt het ook nog wat leeg. Dat ligt niet aan de hoeveelheid mensen want het is al flink druk. Vaders met rondrennende peuters, mensen die rustig baantjes hebben gezwommen en topsporters met fitte lijven. Daarnaast lopen er ook nog heel wat bouwvakkers rond voor de laatste klusjes.

Die leegte komt dus niet door de mensen, maar het komt door de muren. De binnenmuren van de Amerena zijn wit. Wit en groot en ze schreeuwen om aandacht. ,,Volgens mij zou het geweldig zijn wanneer er mooie grote foto’s of schilderijen opgehangen worden aan de muren”, zeg ik tegen mijn vriendin. Ze knikt en we beginnen te fantaseren over een wedstrijd. Een wedstrijd uitgeschreven door de gemeente Amersfoort. Speciaal voor Amersfoortse fotografen, kunstenaars en dichters. Laat die creatievelingen een foto, schilderij of gedicht maken met als thema “water”. De winnende kunstwerken krijgen een jaar lang een prominente plek op de muren van de hal en de overige inzendingen kunnen worden opgehangen in de lange gang richting het 50-meter bad of in de gangen naar de sporthal boven.

Drie vliegen in een klap. Je gebruikt de mooie witte muren als expositieruimte. Je biedt de Amersfoortse kunstenaars een ruimte om hun werk tentoon te stellen en de kunst wordt door veel inwoners van Amersfoort bekeken.

Het kan een jaarlijks terugkerende wedstrijd worden. Ik heb nog wel wat thema’s in mijn hoofd; kracht, mensen, kleur… we kunnen nog jaren vooruit. De prijs noemen we dan “De Amarena van de Amerena”; de kers op de taart. Ben benieuwd wie de wethouders van cultuur en sport worden. Binnenkort maar flink lobbyen.

 

 

Applaus

“Als iedereen rechts gaat, wil ik links”. Eén van de weinige zinnen uit de voorstelling Kloon van Circus Amersfoort. Een voorstelling over jezelf durven zijn. Een ontsnapping uit de werkelijkheid waar je constant in de gaten wordt gehouden door de anderen.

Zeventien jongeren treden op in theater de Lieve Vrouw en één van die jongeren is mijn dertienjarige dochter Pien. Wekenlang heeft ze getraind en nu staat ze samen met de andere jeugdige artiesten in de spotlights. Ze doet mee met een acrobatiek-act, zit op de eenwieler, en jongleert met balletjes. Een diepe buiging en mijn applaus omdat ze zichzelf durft te zijn. Voor me zit een meisje van een jaar of zes bij haar moeder op schoot. Vol verwachting kijkt ze naar het podium. Terwijl er een paar meiden ondersteboven aan de trapeze hangen zegt ze net iets te hard. “Hoe doen ze dat nou?” Dat is de magie van het Circus! Het meisje is vol verwondering en enthousiast klinkt haar applaus.

Applaus ook voor de voorstelling van de derdejaars van het Vathorst College. Ruim 260 leerlingen deden daar vorige week aan mee. Dans, zang, drama en beeldende kunst. Geweldig hoe zoveel verschillende pubers samen één voorstelling kunnen maken. In één van de scènes loopt een jongen de verkeerde kant op. Hij gaat links in plaats van rechts. Hij durft zijn eigen keuzes te maken. Prachtig! Een andere jongen danst vol overtuiging een solo en ik word erdoor geraakt. Aan het eind van de voorstelling een dans met alle derdejaars. Tussen al die scholieren zie ik mijn zoon Teun staan. Volkomen zichzelf!

Ik heb bewondering voor al die mensen die met jongeren aan de slag gaan en prachtige voorstellingen maken. Bij Circus Amersfoort is sinds kort een club speciaal voor kinderen en jongeren met een beperking. Hoe gaaf is het dat ook zij op hun eigen niveau oefenen met acrobatiek, jongleren en andere circusacts. Dat zou nooit gaan zonder vrijwilligers. Ook voor hen klinkt applaus.

Ik wens Amersfoort voor 2017 veel cultuur met diepe buigingen. Vooral ook voor en door jonge mensen, tenslotte heeft de jeugd de toekomst. En onthoud; als iedereen naar rechts gaat, ga dan ook eens naar links! Of andersom…