Het kwam precies op het juiste moment. Op het moment dat ik er een beetje doorheen zat omdat ik het idee had dat de toekomst één grote leegte zou worden. Festivals als Spoffin en Theater Terras gaan niet door, we moeten nog weken thuiswerken, een wit wijntje op de Hof zit er ook nog niet in en alleen al aan een vakantie dénken voelt onzinnig. Na al het negatieve nieuws van de afgelopen dagen was ik wel toe aan iets positiefs.
Ik gilde het dan ook uit van blijdschap toen ik las dat het kunstwerk op het dak van restaurant Dara aan de Grote Koppel weer terugkomt. Het kunstwerk waarop ruim twee jaar lang teksten te lezen waren die me aan het denken zetten of die mij een glimlach ontlokten zoals de tekst van stadsdichter Cees van Weerd: ‘Wat open jij voor mij als ik voor je dicht’.
Wat was ik pissig toen vijf jaar geleden het bord van het restaurant af moest omdat een boze buurman bezwaar maakte. Hij kon vanuit zijn huis door de teksten de ‘Lange Jan’ niet meer zien en omdat er geen vergunning was aangevraagd kon de gemeente niets anders doen dan zijn bezwaar gegrond verklaren, ondanks de vele protesten. Met de tekst ‘Alles van waarde is weerloos, zo ook dit kunstwerk’ werd een periode afgesloten. Dat veel mensen juist enorm van de teksten genoten maakte deze ene buurtbewoner niets uit.
Wat zal hij geschrokken zijn toen duidelijk werd dat Bülent Yokus van Dara na al die jaren alsnog een vergunning heeft aangevraagd. Met wat kleine aanpassingen aan het formaat en doordat de tekst nu evenwijdig aan het pand staat in plaats van schuin mag het wel. En de bewoner kan stampvoeten wat hij wil: het bord komt er. Vandaag wordt de tekst onthuld.
Is het een tekst geworden met humor? Zet het ons aan het denken? Biedt het gedicht misschien troost? In ieder geval heeft het feit dat dit kunstwerk terug is mij uit mijn dip getrokken. De komende maanden zal ik met veel plezier kijken naar de teksten die aangedragen zijn door bewoners van Amersfoort. Het is namelijk echt een project van de stad. Iedereen mag meedenken en suggesties doen. Ik raakte geïnspireerd en hoop dat deze tekst de boze buurman aan het denken zet: ‘Je blik wordt nooit beperkt door woorden, enkel verruimd!’
Hij is weg! Zomaar… Verdwenen. Was het u eigenlijk al opgevallen? Misschien bent u er de laatste weken al menigmaal langsgefietst maar heeft u het helemaal niet gemerkt. De sculptuur van het been van Henk Visch staat niet meer voor de vroegere Kunsthal aan het Smallepad. Hij is verhuisd. Naar een plekje in een nieuwbouwwijk in Amsterdam.
enzofoort 