Wie is de Mol?

Wat kan onze gemeente Amersfoort toch enorm blunderen. Ik sta er elke keer weer versteld van. Is het niet een datalek, dan is het wel het kappen van teveel bomen. Staat de gemeente niet onder curatele door wanbeleid dan krijgen ze ‘onverwacht’ te weinig geld via de precariobelasting. De gemeente heeft flinke steken laten vallen. Het hele breiwerk dat gemeentelijk bestuur heet, lijkt wel een broddellap te worden.

Het laatste debacle is de fout die gemaakt is tijdens de aanbesteding van het plaatselijk welzijnswerk. Hoe krijg je het voor elkaar om bij zo’n procedure, waarbij het gaat om miljoenen en om de banen van vele Amersfoorters, zo’n belachelijke fout te maken? Wie heeft er zitten slapen? Was er misschien opzet in het spel en wie is daar dan verantwoordelijk voor? Daar ben ik wel nieuwsgierig naar.

Het brengt me op het volgende programma-idee voor KeiTV of mediagroep EVA: een eigen Wie is de Mol van Amersfoort. Dat wordt een prachtig programma vol intriges. Ik zie het al voor me; een fietsende wethouder Hans Buijtelaar die de aandacht van de precariobelasting probeert af te leiden door een camera op zijn fiets te plaatsen en daar de aandacht op te vestigen.Of wethouder Fleur Imming die probeert zo onzichtbaar mogelijk te blijven zodat het rumoer omtrent het datalek en de mislukte aanbesteding wat naar de achtergrond verdwijnt.

Hans van Wegen van BPA heeft het hoogste woord en vertelt zoveel onzin dat hij de mol juist niet kàn zijn.Maar tijdens het programma is ook te zien hoe Jacques Happe enthousiast vertelt dat hij vindt dat het geruzie tussen #InDeBuurt en U Centraal over moet zijn. Hij stelt voor om deze partijen in één ruimte te zetten net zolang tot er één gemeenschappelijk resultaat is bereikt. Dat is een originele oplossing! Je blundert als gemeente en legt dan het ontstane probleem neer bij de gedupeerden: typisch een mollenstreek

Presentator van het programma is natuurlijk burgemeester Bolsius. Aan het eind van de serie zullen we zien wie De Mol van Amersfoort is. Wie de winnaar wordt moeten we nog afwachten maar maar de verliezer is al bekend; dat zijn wij. De inwoners van Amersfoort.

Datastop

,,Nee, er is niets binnengekomen”. De vrouw achter de balie kijkt naar het scherm. Ze heeft zojuist mijn geboortedatum ingetikt. ,,Ik kijk nog even bij de fax”, zegt ze en loopt naar achteren. Fax? Het recept zal toch niet per fax zijn doorgestuurd, denk ik nog. Ik heb gelijk. Ook niet per fax. ,,Het is half vijf geweest en het heeft nu geen zin meer om het ziekenhuis te bellen” zegt de medewerkster van apotheek Jansen aan de Liendertseweg. Ik zucht.

Dat was woensdag. De dag daarvoor was ik bij een specialist in het Meander geweest. Die vroeg of ik de benodigde medicijnen bij de ziekenhuisapotheek wilde halen of bij mijn eigen apotheek. Ik koos het laatste. Achteraf niet handig.

De volgende ochtend heb ik het ziekenhuis gebeld en het verhaal uitgelegd. De dame aan de telefoon was vriendelijk. ,,Het lijkt wel of het nog niet is doorgestuurd, maar ik ga er achteraan. Het moet naar apotheek Liendert toch?”. ,,Nee,” zei ik ,,Jansen op de Liendertseweg”. Ze zou het regelen. Eind van de middag bel ik weer naar de apotheek. Het recept was nog niet aangekomen. Mijn bloeddruk schoot in het rood, ik ging bijna hyperventileren.

Er kunnen mensen naar de maan. We kunnen skypen. We kunnen geld overmaken met ons mobieltje, maar een recept vanuit het Meander naar mijn apotheek sturen lijkt een onmogelijke opgave.

Gisterochtend belde ik opnieuw het Meander. De dame aan de telefoon zou het deze keer echt goed regelen. Ze zou me terugbellen. Dat deed ze twee uur later. ,,Ik heb het recept doorgestuurd naar de apotheek. Of het deze keer gelukt is weet ik niet want ik kan de apotheek niet bereiken door een telefoonstoring.” Het was gelukt; ik heb mijn pillen. Vier dagen na mijn bezoek aan de specialist.

Waarom ging het zo moeizaam? Ik denk dat er een leveringsfout is gemaakt. De datasystemen van het Meander en de gemeente zijn vast verwisseld. Bij het Meander blijven de gegevens ongewild hangen. Bij de gemeente worden vertrouwelijke gegevens tegen wil en dank doorgestuurd. Wellicht kunnen ze de systemen weer omwisselen. Wordt iedereen blij van.

Om te janken

Oh bah! Wat kan ik er slecht tegen wanneer mensen proberen een slaatje te slaan uit iets dat op zichzelf al erg genoeg is. Dat van bijna 2000 klanten van het wijkteam informatie is gemaild naar iemand die het niet had mogen ontvangen is een fout. Dat daar drie afdelingen en de gemeentesecretaris wekenlang van op de hoogte waren en het niet werd doorgegeven aan wethouder Imming is niet goed te praten. Dat cliënten boos en geschrokken zijn snap ik ook nog wel. Maar dat er dan een advocatenbureau is die gaat kijken of er een schadeclaim kan worden neergelegd bij de gemeente vind ik echt om te janken.

We hebben hier in Amersfoort onze eigen meester Visscher, sinds deze week ook wel bekend als de datalekadvocaat.nl. Zou hij trots zijn op zichzelf? Trots op het feit dat hij de domeinnaam heeft kunnen claimen en geïnteresseerden door worden verwezen naar zijn al bestaande advocatenbureau? Zou hij zich echt inzetten voor het leed dat de gedupeerden is aangedaan of gaat het hem om geld en naamsbekendheid? Ik heb zo mijn twijfels.

Naast de advocaat zijn er twee dames die een besloten facebookpagina zijn begonnen voor datalekgedupeerden. Ze zijn boos dat hun privacy te grabbel is gegooid. Nou dames, dan zou ik ook iets doen aan jullie eigen datalek. Via Facebook kwam ik van alles te weten over jullie. De één houdt van Eddy Wally, de andere heeft een tatoeage en ik zag ook veel foto’s. Kortom; hoe datalek ben je zelf? Gaat het jullie echt om de schending van privacy of om het geld?

Terwijl ik dit schrijf vraag ik me af of het wel zo verstandig is een column te schrijven waarin ik niet zo aardig ben voor advocaten en gedupeerden. Voor ik het weet heb ik een claim aan mijn broek hangen omdat ik een advocaat én gedupeerden van het datalek dupeer. Op zich heb ik nog niet echt iets ergs over hen gezegd, maar het had wel gekund! Net zoals bij het datalek van de gemeente; er is geen misbruik gemaakt van de gegevens, maar het had wel gekund!

Kent iemand trouwens nog een goede advocaat? Voor de zekerheid?

Safe of zeef

Het zou mij kunnen overkomen. Een typefout maken waardoor mijn columntekst niet bij het AD terecht komt maar bij het blad Adformatie. Onhandig, maar geen man overboord. Als je de gegevens van bijna tweeduizend zorgontvangers naar het verkeerde email-adres stuurt is het andere koek. Stel dat ik die Amersfoortse ambtenaar was geweest. Het zweet zou me uitbreken, mijn hart zou sneller kloppen en ik zou precies doen wat er gedaan is; vragen om het bericht te vernietigen.

Dat de ontvanger het incident heeft aangegeven bij de Autoriteit Persoonsgegevens snap ik, daartoe is hij zelfs verplicht maar dat hij een tijdlang weigerde de gegevens te verwijderen vind ik raar.
Toch is dat niet het ergste. Wat mij het meeste zorgen baart; de fout is tien weken lang door ambtenaren stilgehouden! Nu heb je de poppen aan het dansen.

Arme Fleur Imming. Als verantwoordelijk wethouder is ze niet meteen op de hoogte gebracht en nu moet zij de boel weer recht breien. Hopelijk weet ze dinsdag, tijdens de ingelaste raadsvergadering, antwoord op alle vragen. Bijna tweeduizend gedupeerden; ik verwacht dat de publieke tribune aardig vol zal zitten.

Ik vraag mij ook af hoe erg het eigenlijk is. Begrijp me goed, het doorsturen van privacy-gevoelige gegevens via de mail zou niet moeten kunnen maar het is gebeurd en nu moeten we zorgen dat het nooit meer voorkomt. Vraag is; welke gegevens waren er precies doorgestuurd en is het erg wanneer iemand kan zien dat je hulp ontvangt van bijvoorbeeld een thuisbegeleidster van Welzin? Of is het pas erg wanneer je diagnose er ook bij staat?

We leven in een maatschappij waar constant informatie uitgewisseld wordt. Overal laten we, vaak zonder dat we het doorhebben, onze gegevens achter. Via mijn mobiel ben ik traceerbaar, facebook weet welke reclames mij aanspreken en Albert Heijn weet door de bonuskaart dat ik van rode wijn houd.

Maar eerlijk is eerlijk; ik zou er heel erg van balen wanneer door het datalek bekend wordt dat ik in therapie zit omdat ik soms complotten zie die er niet zijn. Vaak met ambtenaren en raadsleden als hoofdpersoon. Of ben ik nu te paranoïde? Dinsdag toch maar even horen of dat soort informatie in de gelekte mail stond.