Komen en Gaan

Hij is weg! Zomaar… Verdwenen. Was het u eigenlijk al opgevallen? Misschien bent u er de laatste weken al menigmaal langsgefietst maar heeft u het helemaal niet gemerkt. De sculptuur van het been van Henk Visch staat niet meer voor de vroegere Kunsthal aan het Smallepad. Hij is verhuisd. Naar een plekje in een nieuwbouwwijk in Amsterdam.
Ik vind het jammer. Ik hield van het been. Het deed mij altijd denken aan een sprookje. Alsof er een reus door het gebied had gelopen. Helemaal wanneer je de koppelpoort op de achtergrond zag.

Daarom vond ik de reuzestoel van Rietveld misschien ook wel zo gaaf. Die stoel stond tijdens het themajaar “100 jaar De Stijl” bij de Koppelpoort. Het was grappig om te zien hoe toeristen en stadgenoten de drie meter hoge stoel beklommen. Er zijn heel wat foto’s van genomen. Ook dit grote kunstwerk is weggehaald.

Gelukkig kwam De Boei wel weer terug in het gebied. Dit rood-witte gevaarte mocht eerder niet geplaatst worden bij de Kwekersbrug omdat het aan vergunningen ontbrak. Het werd daarom tijdelijk bij De Spullenmannen gestald maar nu staat hij wel weer in de haven. Helaas wel wat verdekt opgesteld op de hoek van Zandfoort aan de Eem, ik had hem toch liever bij de kwekersbrug gezien. Ietsje verder, onder de spoorbrug, hangt ook nog steeds de kroonluchter van 80-duizend euro. Hoewel je wel moet weten dat hij er hangt want voor je het weet ben je hem voorbijgefietst.

Het kunstwerk “alles wat ik zie is van mij” van kunstenaar Peter Stel draait volgens mij ook weer overuren. De ronde bank stond een tijdje stil maar er zit weer beweging in.Hangende kunst, draaiende kunst, boeiende kunst. Ik ben er dol op.

Eén kunstuiting die een paar jaar geleden verdwenen is zou ik graag terugzien; de poëtische teksten bovenop Dara. Ooit weggehaald omdat een buurtbewoner bezwaar maakte. Hij zou door de tekst niet meer naar de “Lange Jan” kunnen kijken. Wie weet is die buurtbewoner inmiddels verhuisd en kunnen we alsnog een tekstbord op het pand laten plaatsen.

Ik heb zitten piekeren over een mooie pakkende zin maar als iemand anders nog een leuke tekst heeft liggen; laat het me weten!

 

 

 

 

Liedjes en Gedichten

Je hebt liedjes waarbij herinneringen opborrelen zodra je het nummer hoort. Dat heb ik bijvoorbeeld met het nummer “Dromendief” van Van Dikhout, een nummer dat een bijzondere betekenis voor me had aan het begin van mijn relatie met Marcoen.

Nummers van de Dijk doen het ook altijd goed, ze vertegenwoordigen bepaalde gevoelens tijdens verschillende momenten in mijn leven. Soms krijg ik kippevel omdat ik bijvoorbeeld “What a wonderfull world” hoor, een nummer dat ook op de uitvaart van een oom te horen was. Andere nummers kan ik weer koppelen aan Bolsward, waar ik als kind heb gewoond. Ze roepen dan weer het gevoel van toen op. Hoor ik het nummer “To much love can kill you” dan ben ik zo weer terug op het strand aan de Oostkust van Australië.

Zo gaat het soms ook met gedichten. Jarenlang hadden we het gedicht “Kunst” van Martin Bril op ons keukenraam hangen. Een prachtig gedicht met als boodschap dat je niet altijd maar moet zoeken, maar dat het je  –als je loslaat- vanzelf overkomt.

Een ander gedicht dat bij mij en mijn man past is een gedicht van Hans Andreus. We hebben het gebruikt tijdens ons huwelijk bijna twaalf jaar geleden en gisteren kreeg ik van Marcoen een kussensloop met het gedicht er op. Prachtig!  Waarom? Dat moet je zelf maar lezen: