Denk niet aan een rode sjaal

,,Hoe krijgt hij het toch steeds weer voor elkaar om iedereen op de kast te jagen met zijn twitterberichtjes.” Ik smeer wat boter op mijn cracker en pak de kaasschaaf ,,Hij schrijft de meest vreselijke dingen maar voelt zich totaal niet aangesproken.” Ik zucht en kijk naar mijn dochter Pien die tegenover me zit.

,,Wat twitterde hij dan”, vraagt ze. Mijn man schenkt melk in en antwoordt: ,,Al die donkere mensen komen graag naar het lichte land, om daarna te klagen of te mopperen over al die lichte mensen.” Hij zet het pak weg. ,,En dan vraagt  Van Wegen zich ook nog af of je witte of blanke mensen moet zeggen.”

Pien kijkt me met grote ogen aan: ,,Zit deze man in de gemeenteraad, dat kan toch niet? Dit is toch een racistische opmerking?”  Ik knik, ja deze man zit in de gemeenteraad en ja dit is racistisch. Het is niet de eerste keer dat hij opmerkingen maakt die niet door de beugel kunnen, maar ja, vrijheid van meningsuiting is ook een groot goed.

,,Gelukkig heb ik hem al jaren geleden geblockt op twitter en dat bevalt me prima”, zegt mijn man.” Nou heb ik dat zelf ook gedaan maar ik heb niet het gevoel dat dat voldoende is. ,,Misschien kunnen de Amersfoorters die zijn uitspraken ook zo erg vinden hem ook blocken en daarnaast de komende week de hashtag #iknegeerhans toevoegen aan al hun twitterberichten”, opper ik.

Mijn zoon Teun pakt een boterham. ,,Dan negeer je hem dus niet. Dan geef je hem juist heel veel aandacht. Laat hem toch.” Ergens heeft mijn zoon gelijk. Had deze column er ook helemaal niet moeten komen. Maar hoe lang laat je iemand zijn gang gaan, waar ligt de grens, wat kun je doen?

Ik mijmer: ,,Het is als vissen. Vaak dobbert Hans mee in de gemeenteraad. Meestal kun je die bewegingen wel negeren, maar soms trekt hij de dobber zo onder de oppervlakte dat je wel móet reageren.” Terwijl hij hagelslag op zijn brood strooit zegt Teun; ,,Je kunt ook gewoon niet gaan vissen.”  Was het maar zo makkelijk.

Scheve Schaats

Ik denk dat wethouder Hans Buijtelaar niet zo van schaatsen houdt. Wel om naar te kijken, maar niet om zelf te beoefenen. Hoewel… Misschien houdt hij wel van schaatsen op natuurijs maar vooral niet in een hal op het Eemplein. Daar is het misschien te druk voor hem. Stel je voor; al die enthousiaste kinderen die daar gillend van plezier hun rondjes rijden. Of die oudere Amersfoorters die vertederend naar hun schaatsende kleinkinderen kijken terwijl ze zelf warme chocolademelk drinken. Of misschien vindt wethouder Buijtelaar het niet leuk om te zien hoe nieuwkomers voor het eerst voorzichtig over het ijs schuifelen. Het valt natuurlijk ook niet mee om je op glad ijs te begeven tussen vijfentwintig duizend bezoekers die wel de lol inzien van zo’n ijsbaan op het Eemplein.

Of er volgend jaar weer een ijsbaan op het plein komt is nog maar de vraag. Exploitant André van Gelderen is er wel klaar mee. Jaar na jaar investeert hij in deze ijsbaan en jaarlijks moet hij er op toeleggen. Dit jaar had hij een tekort van zo’n vijfduizend euro. Een bijdrage van de gemeente heeft hij niet gekregen en wanneer er volgend jaar weer geen subsidie wordt verstrekt wordt de stekker eruit getrokken.

Er moet toch potverdikkie wel een sport-potje zijn waaruit dit soort activiteiten betaald kan worden! De wethouder wil toch ook graag dat jongeren meer gaan sporten? De raadsleden zien toch ook graag dat nieuwkomers meedoen aan de maatschappij? De gemeente wil toch ook dat mensen die weinig geld te besteden hebben de kans krijgen om hun zorgen opzij te zetten door te schaatsen op de tijdelijke baan?

Ik begrijp er helemaal niets meer van. Terwijl er jaarlijks tienduizenden euro’s extra door de gemeente wordt bijgelegd om de Amerena draaiende te houden kan er geen geld af voor een evenement als het WinterparadIJS. De schaatsbaan op het Eemplein bereikt een hele andere doelgroep dan de Amerena en dat is juist zo waardevol! Dat moet de gemeenteraad toch ook wel zien? Je mag geen appels met peren vergelijken maar ergens klopt het niet. Vloeibaar water mag wat kosten maar zodra het bevriest…. Kom op gemeente Amersfoort. Wees sportief. Verzin een list. Doe iets. Zodat wij weer kunnen schaatsen volgend jaar.

Lachgasgast

Daar stond hij. In de stomende regen. Een jongen met een ballon aan zijn lippen en in zijn hand een flinke tank met lachgas. In de steeg. Onze steeg. De jongen was doorweekt.Ik schrok van de aanblik, was even sprakeloos en fietste door.Toen ik thuiskwam en mijn telefoon bekeek, zag ik dat er al een hele app-geschiedenis was over deze jongen. Hij stond er al meer dan twee uur. Meerdere buren hadden hem gezien en gevraagd of hij weg wilde gaan.

Het was eigenlijk voor het eerst dat ik zo geconfronteerd werd met lachgasgebruik. Natuurlijk had ik wel eens zilverkleurige patronen zien liggen, maar om iemand daadwerkelijk aan een ballon te zien lurken deed me wel wat. Lachgas klinkt zo leuk en onschuldig, distikstofmonoxide klinkt al een stuk schadelijker, wat het ook is.

Deze week is er nog over gesproken in bij de gemeenteraad. Er valt weinig te doen aan de verkoop van lachgas omdat het nog steeds onder de warenwet valt. Burgemeester Bolsius zegt genoeg handvatten te hebben om de openbare orde en veiligheid te waarborgen maar dat vraag ik mij af. Er is door verschillende bewoners naar 0900-8844 gebeld met de vraag of de wijkagent langs kon komen. En misschien heb ik het gemist maar ik heb geen agent gezien. Er blijken daar vaker jongeren met lachgas te staan, het heeft vast geen prioriteit en het is waarschijnlijk dweilen met de kraan open.

Ondertussen denk ik aan mijn kleine buurjongetjes van amper zes. Die zijn dol op ballonnen. Wat als de buurkinderen lekker buiten gaan spelen en zo’n jongen compleet stoned de kinderen een ballonnetje aanbiedt? Het is niet alleen een probleem in onze straat, maar in het hele land.  Staatssecretaris Blokhuis zal nog voor het eind van dit jaar kijken wat er te doen is aan maatregelen en voorlichting. Vooral waar het gaat om de combinatie lachgas en het verkeer. Ik ben benieuwd naar de campagne. Zal die zo’n jongen die bij ons in de steeg stond aanspreken?

Twee buurvrouwen hebben nog een gesprek met onze lachgasgast gehad en uiteindelijk droop de jongen, letterlijk en figuurlijk af. Hij zocht een nieuwe plek aan de andere kant van de straat. Volledig naar de klote. Triest wel.

Fikkie Stoken

,,Kom, we gaan fikkie stoken op het veldje.” Mijn buurjongen liep met grote passen richting het veld waar eerder nog een groot gebouw had gestaan. In zijn kielzog vijf andere buurtkinderen. Ik was de jongste en liep er achteraan. Zo ging dat vroeger. Iemand had een plan en wanneer je het een goed plan vond deed je mee. We gingen niet oeverloos discussiëren over wat we zouden doen. We gingen gewoon spelen. Meestal iets wat één van de grote jongens had bedacht. Had je geen zin, dan deed je niet mee.

Hoe anders lijkt het te gaan bij de vorming van de gemeenteraad. Tien weken geleden hebben we gestemd en er zijn nog steeds geen knopen doorgehakt. Er is nog steeds geen coalitieakkoord. Naar de reden kunnen we alleen maar gissen. Zijn de partijen heel lang bezig omdat de standpunten echt niet verenigbaar zijn of duurt het zo lang omdat ze willen zorgen dat alles de komende vier jaar soepeltjes verloopt? Wie worden wethouders, wat doen we met die rondweg die eigenlijk overbodig is, en hoe lossen we het tekort voor de zorg op? Belangrijke zaken, maar is het echt nodig om daar zo lang over te vergaderen? Ik heb het idee dat alles alweer helemaal wordt dichtgetimmerd.Is de nieuwe coalitie bang voor het avontuur of heerst er angst om later afgerekend te worden op eerder gedane beloftes?

Een schop onder de kont zou wel welkom zijn. Amersfoort zit nu toch in een soort vacuüm, het wordt tijd dat er weer plannen worden gemaakt, beslissingen worden genomen, vooruit wordt gekeken. Het liefst zo transparant mogelijk zodat wij, gewone Amersfoorters, worden meegenomen in die plannen.

Als mijn buurjongen en andere buurtkinderen wekenlang zouden hebben overlegd zou er al een nieuw fundament hebben gelegen op het veldje. Waren onze kansen op een mooi groot vuur verkeken. Soms moet je gewoon doorpakken om het moment niet voorbij te laten gaan. Want terwijl bij ons fikkie op het veldje de rook redelijk zwart was door de plastic autoband die we erbij gooiden, wachten we hier in Amersfoort nog steeds op witte, duurzame, CO2-neutrale rook. Had de gemeenteraad maar zo’n buurjongen zoals ik had vroeger; niet lullen maar poetsen. Actie!

Seks

 

Zo. Nu heb ik uw aandacht en dat is precies wat ik wil. U denkt dat deze column over seks gaat maar ik moet u teleurstellen. Hij gaat namelijk niet over seks; hij gaat over de lokale politiek. Ik heb de afgelopen maanden gemerkt dat er maar weinig mensen echt belangstelling voor hebben en met deze column, en vooral dus deze titel, probeer ik u een beetje te prikkelen.

Politiek is niet echt sexy terwijl het toch belangrijk is. Die Amersfoortse politiek gaat tenslotte over het fietspad dat door uw straat komt, over de gevaarlijke rotonde waar u dagelijks over rijdt, over de zorg waar uw moeder misschien voor in aanmerking komt. Kortom; de lokale politiek gaat over uw eigen omgeving en dan moet je daar toch de juiste personen voor gaan inzetten?

Bij vorige gemeenteraadsverkiezingen ging maar de helft van de stemgerechtigden richting stembus, de andere helft bleef thuis. Ik vind dat schrikbarende cijfers. Dat moet toch anders? Volgens mij is het belangrijk dat politici de bewoners van Amersfoort bij hun besluitvorming weten te betrekken. Door in gesprek te gaan, door te luisteren, door duidelijk te maken waar ze voor staan. Met als doel dat u uiteindelijk massaal naar de stembus komt op 21 maart.

Helaas merk ik toch een desinteresse in de lokale politiek. Weet u bijvoorbeeld waar de partijen voor staan of wie de lijsttrekkers zijn? Als het antwoord ‘nee’ is, waar ligt dat dan aan? Is politiek stoffig en moet er misschien meer seks bij? Zou een liefdesaffaire tussen raadsleden de boel wat interessanter maken, de zaak wat opschudden?

De gemeenteraadsleden werken zich een slag in de rondte om potentiele kiezers te benaderen, twitteren dat het een lieve lust is en doen mee met allerlei debatten die worden gehouden in onze stad. Toch lukt het amper om mensen te trekken. Het lijkt wel of de politiek het contact met de kiezers kwijt is. Misschien moet de bevolking meer gestimuleerd worden. Meer geprikkeld.

Politiek is net als seks. Soms heb je niet zo’n zin, maar dan moet je zin maken. Uiteindelijk geeft het je een voldaan gevoel. Laat je stem dus horen op 21 maart! Wel zachtjes voor de buren…

 

 

Rood Rondje

Ik weet nog waar het was, die eerste keer dat ik mocht stemmen. Ik was net 18 geworden, woonde in Bolsward en ging samen met mijn moeder naar ‘De Doele’. Waar normaal feesten werden gehouden mocht ik het hokje in. Een beetje zenuwachtig was ik. De medewerkers van het stembureau keken streng en intimiderend. Het was een plechtig moment. Met het potlood kleurde ik een rondje rood.

Hoe betrokken ik was bij de lokale politiek? Niet heel erg denk ik. Annemarie Jorritsma was gemeenteraadslid voor de VVD en mijn aardrijkskundeleraar Stef de Haas was wethouder. Meer lokale politici kende ik niet. Welke zaken er destijds in de stad speelden? Geen idee.

Dan zijn dertig jongeren van het Vathorstcollege beter geïnformeerd. Zij hebben een lijst met onderwerpen gemaakt waarover ze afgelopen week in de raadzaal debatteerden met onder meer burgemeester Bolsius en de wethouders Buijtelaar en Houwing. Onderwerpen die aan bod kwamen waren onder andere het coffeeshopbeleid, gevaarlijke rotondes en een werkplek voor kunstenaars. Zouden ze zenuwachtig zijn geweest? De burgemeester en wethouders?

De jeugd heeft de toekomst en het is natuurlijk prachtig om hen te betrekken bij de lokale politiek. Politiek die invloed heeft op je leefomgeving. Nog een paar maanden en dan mag u ook weer uw stem laten gelden. Om ook u te betrekken bij de lokale politiek is AmersfoortKiest.nl in het leven geroepen. Dat is een website, een soort platform, waarop filmpjes, foto’s en verhalen over het lokale beleid en de politici staan.

Samen met andere enthousiastelingen probeer ik de Amersfoortse bevolking met dit platform te interesseren voor de lokale politiek zodat kiezen ietsje makkelijker wordt tijdens de gemeenteraadsverkiezingen op 21 maart. Naast de informatie op de website organiseren we debatten en komen er activiteiten in de bibliotheek aan het Eemplein.

En heeft u het debat in de raadzaal met de Vathorst-scholieren gemist? Geen punt. Verslaggever Rob Lampe was er bij en het moet gek lopen wil er niet binnenkort op www.amersfoortkiest.nl een filmpje verschijnen met beelden uit dit debat.

Bizar trouwens dat in een tijd waarin de jongeren beter weten hoe ze een telefoon moeten bedienen dan hoe ze een potlood moeten vasthouden, het stemmen nog steeds gebeurt met een rood potlood. Hopeloos ouderwets!

 

 

 

In de politiek

Het lijkt me wel wat: met mijn eigen partij in de gemeenteraad. ‘Amersfoort Enzofoort’ zou ik de partij noemen. Bekt wel lekker. En de speerpunten? Zorg, cultuur en duurzaamheid.Ik heb de dinsdagavond nu nog vrij, dus dat komt goed uit. De rest van de week kan ik besteden aan het lezen van stukken en het discussiëren over belangrijke zaken. Dat zou ik dan doen in het KAdECafé of de bibliotheek want ik denk dat ik daar meer inspiratie krijg dan in het aftandse stadhuis dat gerenoveerd gaat worden.

Wat mij ook wel leuk lijkt; eindelijk eens door de wandelgangen lopen. Verder vaak lunchen en af en toe een toneelstukje opvoeren bij een raadsvergadering. Want ik heb begrepen dat de beslissingen vaak al eerder zijn genomen en de discussies en stemmingen tijdens de raadsvergaderingen vooral voor de show zijn. Als cultuurliefhebber ben ik dol op toneel dus dat zit wel goed.

Ik zou wel in de buurt willen zitten van de tweelingzussen Rita en Bettie van Plateringen. Zij willen de komende verkiezingen mee doe met hun partij ‘Amersfoort Anders’. Ze vragen zich bij elk politiek initiatief af; “worden we daar gelukkiger van?”. Zo niet, dan moet er een streep doorheen. Het lijkt mij een gezellig stel. Zij willen dat geluk centraal staat in het besturen van de stad en niet het geld. Klinkt goed, maar als ik in de raad zou komen, zou ik toch mijn best doen om met  een realiseerbaar partijprogramma te komen. Helaas kost bijna alles geld. Roepen dat geluk centraal moet staan is mij wat te gemakkelijk.

De zussen willen afstand nemen van ‘het voortdurende zeiken, zeuren en zielig doen dat de plaatselijke politiek nu kenmerkt.’ Daar zeggen ze wat. Het is inderdaad vaak gezeur en gezeik. Dat zie je ook terug op twitter.  Volg de raadsleden maar eens en lees hoe ze op elkaar reageren. Af en toe heb ik last van plaatsvervangende schaamte als ik de rotopmerkingen lees. Er is weinig respect naar elkaar toe.

Nu ik er zo over nadenk… Die stukken die ik dan moet lezen. Geen dinsdagavond meer vrij.  De venijnige respectloze opmerkingen via twitter. ‘Word ik daar gelukkig van?’. Ik denk het eigenlijk niet. Streep er doorheen!

 

Ontsluiting

Ik kan er niets aan doen. Elke keer wanneer ik iets over de Westelijke Ontsluiting lees of hoor denk ik aan een bevalling. Letterlijk en figuurlijk. Een zware! Wat een gedoe om zo’n rondweg. Ik begrijp niet hoe iets dat jaren geleden bedacht is koste wat het kost -en dat is nogal wat- aangelegd moet worden terwijl het idee al lang achterhaald is.

Jaren geleden werd er bedacht dat het in de toekomst wel eens heel druk zou kunnen worden op de weg door Birkhoven en het Bergkwartier en dat een rondweg dé oplossing was. Er werden plannen gesmeed en er werd veel tijd en geld in geïnvesteerd. Inmiddels is die toekomst aangebroken en nu blijkt er van verkeersopstoppingen geen sprake te zijn.

Ik vergelijk het met een vrouw die denkt dat ze zwanger is. Er zijn plannen voor een extra verdieping op het huis en de eerste spulletjes worden gekocht om de baby te laten voelen dat het welkom is. Terwijl de architect bezig is met het ontwerpen van de extra verdieping blijkt dat er toch geen kindje op komst is en er ook geen kinderen meer zullen komen. Het zaadje kon het eitje niet bereiken want de man blijkt ‘geknipt’ voor zijn vrouw. Het echtpaar weet dat, maar laat toch een extra verdieping aanleggen. Ze hadden immers al behang gekocht.

Zo lijkt de gemeenteraad ook wel met deze weg om te gaan. De rondweg is niet nodig want de toename van het verkeer is niet zo groot als ze jaren geleden hadden ingeschat. Toch willen ze die weg er doorheen drukken. Toegeven dat ze de situatie verkeerd hadden ingeschat doen, kunnen of willen ze niet. Ze blijven bij hun standpunt.

De weeën zijn inmiddels wel begonnen en die doen flink pijn. Duizenden bomen zullen worden gekapt. Natuurliefhebbers hebben het tij proberen te keren, maar das mislukt Bijna zeventig miljoen euro wordt geïnvesteerd en de tijdwinst voor automobilisten is nihil. De bevalling is in aantocht. Ik heb nu al medelijden met de gemeenteraad, want die verrekte persweeën kunnen flink venijnig zijn.

Ik zou zeggen: puffen geblazen. Lukt het niet op de natuurlijke manier dan staat op 11 oktober een keizersnede gepland. Of er van volledige ontsluiting sprake zal zijn is nog niet bekend.