Stoelendans

Als kind vond ik het enorm spannend. Stoelendans. Lopen om een kring met stoelen en wanneer de muziek stopt snel naar een lege stoel rennen. Dat gevoel wanneer je net wat eerder was dan je klasgenootje. Of die teleurstelling omdat één van de jongens zo hard tegen je aan liep dat je wankelde waarna hij snel op het stoeltje ging zitten.

De gemeenteraadsverkiezing is ook een soort stoelendans. Een stoelendans in de klas van meester Bolsius. Sommige kinderen delen flinke rake klappen uit om maar met alle macht een stoeltje te veroveren, andere klasgenootjes verdwijnen stilletjes uit beeld. Er komen nieuwe, onbekende kinderen bij en andere vertrekken met veel bombarie. Maar er zijn ook slimme meiden die met goede argumenten een plekje in de klas veroveren.

Toen de muziek woensdag rond middernacht uitging bleven een paar stoeltjes over. Voor een paar leerlingen was het even afwachten. Konden ze nog plaatsnemen in de klas? Hadden ze genoeg voorkeurstemmen? Kwam er toch nog een zeteltje bij? Vandaag zal duidelijk worden wie er allemaal in de klas zitten. Daarna moet er nog een klassenverdeling gemaakt worden. Wie mag er dicht bij de burgemeester zitten, en wie krijgt een plekje achterin de klas? Welke leerlingen krijgen een extra taak en welke staan aan de zijlijn? Meester Bolsius staat straks voor een nieuwe klas. Sommige branieschoppers zitten er nog steeds en zullen er met gestrekt been in gaan. Er komt een nieuwe einzelgänger die nog weinig aansluiting heeft met de anderen. En er zijn dromers. Dat zijn de besten. Die dromen van een betere wereld en hebben nog idealen.

Ik hoop dat het geen klas wordt met een zesjes-cultuur. Dat de volksvertegenwoordigers gaan voor een dikke voldoende. Dat ze elkaar inspireren, uitdagen, motiveren. Weg met het vileine getwitter. Stop met het elkaar publiekelijk afkraken, zoals in het verleden vaak gebeurde. Veel stemmen heeft dat niet opgeleverd. Integendeel zou ik juist zeggen. Burgemeester Bolsius, vertel uw klas over het pestprotocol. Wijs hen op het feit dat je respectvol met elkaar om moet gaan en niet de poten onder elkaars stoelen moet wegzagen. Dan krijg je een stoelendans met brokken en daar schiet de Amersfoortse bevolking niets mee op.

Goed Jaar

Ik voel het gewoon. 2018 wordt een goed jaar voor de stad Amersfoort. Na jaren van financiële debacles, domme beslissingen en gehakketak gaan we een mooi jaar tegemoet. En dat begon al met een enorme opsteker omdat er geen rellen ontstonden tijdens de jaarwisseling. Politie, brandweer en ambulancepersoneel werd met rust gelaten en het vreugdevuur in de Kruiskamp deed zijn naam eer aan. Dan kun je toch spreken van een goed begin!

Als ik denk aan het nieuwe jaar kijk ik nu al uit naar de opening van de Amerena. Nog een paar maanden en ik kan mijn wekelijkse baantjes trekken in een supersonisch zwembad. Tenminste… Ik ga ervanuit dat de opening ook daadwerkelijk in april is en dat het niet wordt uitgesteld door vallende tegeltjes, gedoe rondom de bar-vrijwilligers of constructiefouten.

En misschien geloven de bewoners van de wijk Jeruzalem het niet, maar ik hoop oprecht dat er dit jaar een oplossing komt voor de parkeerproblemen in hun wijk. Misschien toch overstappen op betaald parkeren. Kost wel wat, maar het geeft in ieder geval rust en ruimte. Ook hoop ik nog altijd dat de Westelijke Rondweg er niet komt. De Raad van State is er nog niet uit dus wie weet. Een rondweg lijkt mij overbodig, maar wat mij betreft zou het wel fijn zijn wanneer er in 2018 in alle wijken van Amersfoort een wijkmobiel komt zodat senioren er makkelijker op uit trekken.

En laten we ervoor zorgen dat er na de gemeenteraadsverkiezingen meer vrouwen in de gemeenteraad komen zodat het politieke klimaat wat vriendelijker wordt. Het zou helemaal te gek zijn wanneer een bepaald raadslid afscheid moet nemen. Te weinig stemmen. Klaar. Minder ruis. 2018 zou pas echt een goed jaar worden wanneer er geen Amersfoortse kinderen meer hoeven worden uitgezet naar een land dat ze niet kennen. En hoe mooi zou het zijn wanneer er een oplossing wordt gevonden voor die gevaarlijke rotonde De Nieuwe Poort. Natuurlijk wel een simpele oplossing die niet al te veel geld kost.

Zo heb ik nog wat wensen voor het komende jaar. Ik kijk uit naar 2018 en ben nieuwsgierig naar wat komen gaat. We gaan het meemaken.

Gehakketak

,,De lokale politiek, is dat niet iets voor jou”, die vraag is mij al een paar keer gesteld. En ja… Misschien is het wel iets voor mij, maar dan wel om te beschouwen en niet om zelf te bedrijven. Ik kan slecht tegen mijn verlies, mijn koppigheid zou mij in de weg zitten en ik heb een hekel aan het gehakketak over en weer op twitter of facebook. Maar wat me helemaal erg lijkt; wanneer je binnen je eigen partij niet wordt gewaardeerd.

De afgelopen periode zijn enkele kieslijsten bekend geworden en weten we op wie we kunnen stemmen tijdens de gemeenteraadsverkiezingen op 21 maart 2018. Maar zonder slag of stoot ging dat opstellen van die lijsten niet.

Zo had ik Maria Ballast-Tatarian van het CDA in de top vijf verwacht. Ze is betrokken bij de stad en liet zich vaak zien bij verschillende activiteiten. Volgens mij is zij echt iemand die de afstand tussen politiek en burgers prima kan overbruggen door haar enthousiasme, kennis en toegankelijkheid. Maar helaas. Ze krijgt de rol van lijstduwer toebedeeld.

En wat te denken van Ida Bromberg van Groen Links. Over haar werd door de partij in eerste instantie geschreven dat ze haar ‘nog niet stevig genoeg achten voor een direct verkiesbare plaats’. Ik denk dat ik na zo’n opmerking de handdoek in de ring had gegooid. Gelukkig heeft Ida meer doorzettingsvermogen en is ze van nummer twaalf naar nummer acht gegaan.

Maar helemaal bont maken ze het bij D66 waar ze Jacques Happe op een onverkiesbare dertiende plaats hebben gezet. Hij lijkt mij een gedreven, kundig en mondig politicus. Vinden ze die kwaliteiten niet belangrijk binnen D66? Ik zou hevig teleurgesteld zijn wanneer ik voorbij gestreefd zou worden door een 18-jarige, die door de leden op de negende plaats is gezet. Tja…met sommige vrienden heb je geen vijanden meer nodig. Misschien wordt Jacques nog met voorkeursstemmen gekozen, maar of hij daar op zit te wachten?

Lokale Politiek. Je doet het nooit goed. Je krijgt commentaar van politieke tegenstanders, de inwoners van de stad hebben een mening over je en met een beetje pech ontbreekt ook de waardering van partijgenoten. Je moet er maar zin in hebben. Ik schrijf er liever over.