Wanneer mijn vader mij als kind een knuffel gaf dan genoot ik. Van het vertrouwde gevoel, van zijn armen om me heen, maar ook van de heerlijke geur die in zijn blauwe schipperstrui hing. Een mengeling van zaagsel en rook. Zaagsel van het hout dat hij had bewerkt en rook uit het houtkacheltje in zijn schuur. Meestal zat er ook nog wat zaagsel aan zijn mouwen en soms ook in zijn verwarde haren.
Mijn hele leven heb ik genoten van de geur van verbrand hout. Eerst bij mijn vader in de schuur, later tijdens de vakanties. Samen met mijn broer en zus zocht ik naar droge takken in het bos. Mijn vader zorgde ervoor dat ervoor dat ’s avonds het kampvuur lang en hevig brandde. Uren kon ik kijken naar de vlammen die elkaar achterna leken te zitten. De verschillende kleuren, een blauwige gloed, soms meer rood of oranje. En als de vlammen verdwenen waren zag je de kooltjes nog gloeien. De volgende dag was er weinig meer over van dat mooie schouwspel.
De traditie werd voortgezet in ons eigen gezin. In onze tuin hakt meneer Enzofoort houtblokken in kleine stukjes en zorgt hij samen met Pien voor een mooi vuur in de openhaard. Zoon Teun, ook handig met takjes en lucifers, kookt tijdens vakanties soep boven zijn eigen kampvuur. En ik? Ik geniet van de warmte van het vuur en droom lekker weg.
Maar die droom wordt ruw verstoord sinds ik van alle kanten informatie krijg over hoe slecht houtrook wel niet is voor onze gezondheid. Dat is ook de reden waarom de kerstboomverbranding aan de Hamseweg in Hoogland niet meer doorgaat. De verbranding is te belastend voor het milieu en de luchtkwaliteit. De gemeente Amersfoort gaat een voorlichtingscampagne houden over de effecten van houtrook en een megagrote kerstboomverbranding staat natuurlijk haaks op zo’n campagne.
Ik snap het, maar vind het wel jammer. De lol van het fikkie stoken gaat er zo wel af. Meneer Enzofoort krijgt van mij geen pallet haardhout meer op zijn verjaardag. En onze kerstboom? Die gaat dit jaar waarschijnlijk voor de laatste keer in rook op. Niet op de Hamseweg, maar gewoon thuis. Afkicken kost tijd.