Hou op met al die regels!

Wat een teleurstelling. Het etentje in de Mannenzaal is afgelast. Mijn man en ik hadden ons er zo op verheugd. Lekker eten in een mooie ambiance, helemaal coronaproof. We wilden hiermee onze lokale ondernemers steunen, maar helaas. Hoewel alle vergunningen kloppen past het diner niet binnen het bestemmingsplan. Hallo gemeente…het is crisis!

Veel ondernemers hebben creatieve oplossingen verzonnen om ondanks alles hun hoofd boven water te houden. Zo zijn bij Queens tijdelijk mondkapjes te koop. Ideaal wanneer je geen knoop aan kunt naaien en niet zo’n handige schoonzus hebt als ik. Johnny’s Burger Company aan de Stadsring maakte ook van de nood een deugd en plaatste een ijscorner voor de winkel. De heiligenbeelden die over zijn bij cafe ’t Nonnetje worden binnenkort te koop aangeboden in een tijdelijk curiosawinkeltje in het restaurantgedeelte en Flint start met Festival Sessies op hun terras. Kortom; ondernemers zitten niet stil, ondanks alle beperkingen.

Maar het lijkt wel alsof ze niet altijd alle ruimte krijgen van de gemeente. Waar de een wel een live-concert mag organiseren, wordt het bij de ander verboden. Terwijl de een wel een winkel mag beginnen in zijn café, mag de ander geen diner organiseren omdat dat niet binnen het bestemmingsplan past. Volgens mij is het nu niet de tijd om alle regels en de vergunningen onder een vergrootglas te leggen.

Het kan toch niet de bedoeling zijn dat regels creatieve ondernemerschap in de weg zitten waardoor een hardwerkende ondernemer uiteindelijk failliet gaat? Dat kost de gemeente op langere termijn toch veel meer geld? Wat heb je aan het strikt handhaven van vergunningen wanneer die geen positieve bijdrage leveren tijdens deze onverwachte crisis? Juist nu moeten alle kansen die er liggen gepakt worden.

Alleen samen krijgen we corona  onder controle. Samen. De inwoners van Amersfoort, de lokale ondernemers én de gemeente. Maar wat meer flexibiliteit is dan wel op zijn plaats.

Briljant idee

Shit man, wat een knal. Mijn hart slaat ineens een stuk sneller. Ik zit net met een kopje koffie aan tafel terwijl er buiten vuurwerk wordt afgestoken. Aan de linkerkant hoor ik geblaf van een hond, aan de rechterkant het zachte gehuil van een pasgeboren baby. Beiden vast geschrokken. Net als ik. Dat klote-vuurwerk!

Nu las ik dat de gemeente het fantastische idee heeft opgepakt om tien vrijwillige vuurwerkvrije zones in te richten in de stad. Het is een proef. Het is de bedoeling dat je bij je buren gaat vragen of ze zo’n zone willen. Ze zien me al aankomen. We hebben nogal een lange straat dus dat betekent dat ik bij zo’n honderd mensen aan moet bellen. Zestig procent moet ermee eens zijn. Misschien dat een groot deel van de bewoners achter zo’n zone staat, maar ik ben bang dat de buren die juist wel vuurwerk willen afschieten mij nooit meer gedag zullen zeggen.

Wanneer onze straat wordt uitgekozen door de gemeente krijgen we vier borden waarmee de zone wordt aangegeven. Mijn buren krijgen dan ook een brief van de gemeente met informatie. Maar van enige handhaving is geen sprake; het gaat namelijk om onderlinge afspraken tussen buren.

En dan misschien wel het meest irritante; de vuurwerkvrije zone zou moeten gelden op oudjaarsdag tussen 18.00 uur en 02.00 uur ‘s nachts. Dat is nou precies de periode dat ik het minst last heb van vuurwerk omdat ik me er dan op in stel. Ik erger me vooral in de periode voorafgaand. Wanneer je boodschappen doet en een rotje naar je hoofd krijgt. Of wanneer je midden in de nacht ineens wakker wordt gedreund.

Ergens vind ik dat je beslissingen over vuurwerkvrije zones niet bij de burgers moet neerleggen. Het is laf van de gemeente om zelf geen keuze te maken. Verwachten ze nou echt dat mensen hun nek uit steken voor een vuurwerkvrije straat?

Ik ben benieuwd welke briljante geest dit heeft verzonnen. Het staat misschien leuk op papier maar ik denk dat het in de praktijk niet gaat werken. Een algeheel verbod voor heel Amersfoort lijkt me beter. Gewoon voor altijd. Met flinke boetes bij overtreding. Dat is fijner voor de buurhond, de pasgeboren baby en voor mijn hart.