Wat een prachtig gezicht. Ik zie een roofvogel van heel dichtbij, hij maakt een duikvlucht en gaat daarna op een tak zitten. Ik blijf vol bewondering naar hem staren en moet vervolgens over mijn schouders kijken om hem nog te zien. Ik zit namelijk op de fiets en voor ik het weet rijd ik de vogel voorbij. Mijn moedertje van 77 rijdt zo’n veertig meter voor me, we gaan naar beneden en dus lekker hard. Even wil ik haar roepen en vertellen dat er zo’n prachtige roofvogel dichtbij vloog, maar ik doe het niet. Stel je voor dat ze omkijkt en zo van het fietspad af fietst.
Ik denk dat we er zo’n 15 kilometer op hebben zitten. Af en toe vallen er vlokjes sneeuw naar beneden. Terwijl Marcoen met de kinderen ergens in een zwembad zit, fietsen mijn moeder en ik door Gelderland. Ik kom bij plaatsen die me doen denken aan vroeger, toen ik nog bij Omroep Gelderland werkte. We fietsen bijna langs Marry, de kruidenmevrouw die ik jarenlang interviewde voor het programma “Dubbeluur” en als ik door de prachtige bossen rijdt denk ik aan boswachter Casper van der Bos, waarmee ik nog een keer midden in de nacht opnames heb gemaakt. Het was een bijzondere tijd, die inmiddels alweer een paar jaar achter me ligt. En nu, omdat we een weekje doorbrengen in een huisje in Hoenderloo, komen die herinneringen terug.
Trots kijk ik naar mijn moeder, die op een huurfiets de twintig kilometer fietst alsof ze nog twintig is. Ze klaagt niet over de kou, ze geniet. Net als ik.
enzofoort 