Op de Schop

Terwijl ik over de Hof loop probeer ik me voor te stellen hoe het plein er over een paar jaar uit zal zien. Horecaondernemers, marktlieden en wethouder Stegeman willen dit plein aantrekkelijker maken. Mijn eerste reactie was; goed idee! Maar nu ik over dit plein loop weet ik het niet zo zeker.

Om eerlijk te zijn vind ik het plein nu wel oké. Overal zie je verschillende horecagelegenheden met ieder zijn eigen uitstraling.  Zelfs de stadsbron midden op het plein, oorspronkelijk een 15^e -eeuwse waterput, past in het geheel.

Om die stadsbron nu te gaan verwijderen en daarvoor in de plaats waterspuiters in de bestrating te plaatsen lijkt me geen goed idee. Volgens mij past zo’n moderne, speelse fontein veel beter op het Eemplein dan op een van oorsprong Middeleeuws plein als de Hof.

Er wordt ook gesproken over permanente gevelterrassen die in de winter verwarmd kunnen worden. Huh?! Dat past toch absoluut niet bij de groene koers die deze gemeenteraad voorstaat? Dat er echte bomen op het plein geplaatst gaan worden snap ik dan weer wel. Dat zorgt voor sfeer en de gemeente kan meteen iets van de bomenkap compenseren.

Maar dan de plannen voor een centrale overkapping. Daar kan ik me helemaal niets bij voorstellen. Een plein is toch juist een plein door de open lucht erboven? Verder schijnt de Hof onbekend te zijn bij veel bezoekers van de winkels aan de Lange- en de Krommestraat. De toegang vanaf die straten moet aantrekkelijker. Studenten van de kunsthogeschool hebben alvast nagedacht over entrees waarbij onder meer gebruik wordt gemaakt van spiegels. Dat maakt me wel weer nieuwsgierig.

Toch ben ik ook een beetje bang voor een invasie van toeristen op de Hof. Het zogenoemde ‘lonely planet effect’. Denk aan Giethoorn. Sinds dit plaatsje wordt beschreven in het bekende reisboek kun je je kont er niet meer keren, laat staan een boot. Dit moeten we voorkomen bij de Hof.

Ik kijk nog eens naar de stadsbron. Het verhaal gaat dat er een draak onder zit. Die wil je natuurlijk niet kwaad maken door de fontein te verwijderen. Misschien kan een kunstenaar een aantal moderne beelden op de bron zetten met een soort bladerdak erboven. Het is maar een ideetje…

 

 

Schijndemocratie

,,Als mensen het echt niet willen gaat het niet door”, dat liet oud-wethouder Fons Asselbergs een tijdje geleden optekenen in deze krant. Hij had het over het ontwerp voor een soort ombouw om de fontein op de Hof. ‘De Stadsbron’ heet het ontwerp dat gemaakt is door de Amersfoortse beeldenmaker Ton Mooij. Het bronzen kunstwerk zal zes meter hoog worden en bestaan uit vijf beelden van mensen die onder een boom staan. Ik heb het ontwerp bekeken en vond het foeilelijk. Een kwestie van smaak natuurlijk. Dat is altijd een dingetje bij kunst. Zo ben ik zelf dol op de Stier die gemaakt is door Thijs Trompert en vind ik de Pelgrimsdeur van de Onze Lieve Vrouwetoren ook prachtig. Het beeld van Johan van Oldenbarnevelt bij de gracht vond ik juist weer heel lelijk. Maar goed. Nu dus plannen voor de fontein op de hof.

Stichting Open Oog organiseert morgen een presentatie van het project “De Stadsbron” in de Sint Joriskerk. Meer dan honderd genodigden krijgen uitleg over het project. Open Oog wil op basis van de reacties in de kerk aantonen dat voor dit project een breed draagvlak bestaat. 
Wacht eens even; je nodigt zelf mensen uit en vraagt hen wat ze vinden van je kunstwerk. Hmm…
Kunstenaar Ton Mooij zal er ook aanwezig zijn. Ik zou hem niet recht in zijn gezicht durven zeggen dat ik het beeld niet mooi vindt, hij heeft er zijn ziel en zaligheid in gelegd. Hoe zit dat bij die genodigden, en zijn die genodigden een afspiegeling van de Amersfoortse bevolking?

Wanneer de meerderheid van Amersfoort het beeld graag wil dan moet dat maar, maar zorg er dan wel voor dat mensen ook de kans hebben gehad er wat van te vinden.
Ga morgen de markt op en laat foto’s zien van het ontwerp. Vraag mijn buurvrouw Siep wat ze van het beeld vindt, laat de jeugd er eens naar kijken of vraag de dropverkoper zijn mening. Houd een peiling. Regel een enquête. Doe iets. Maar preek niet voor eigen parochie en duw de bevolking daarna zo’n beeld door hun strot. “De Stadsbron” moet juist de gewone bevolking uitbeelden, maar op deze manier wordt het een elitair kunstproject. Jammer. Gemiste kans.

Knellende Schoenen

,,En, hoe vind je ze?”. Ik keek naar meneer Enzofoort en tilde mijn been iets op zodat hij mijn nieuwe schoenen kon zien. ,,Echt Nienke-schoenen”, was zijn antwoord. Ik wist genoeg. Hij vond ze niet mooi. Omdat ze ook nog een beetje knelden verdwenen de schoenen achter in de kast.

Ik vraag me af hoe het gegaan is toen de Amersfoortse beeldhouwer Ton Mooy zijn bronzen ontwerp voor de fontein op de Hof liet zien aan wethouder Houwing van cultuur. Was haar reactie ,,een echte Ton Mooy” of zou ze enthousiast opgesprongen zijn en vol overtuiging ‘prachtig’ hebben geroepen? Ik zou niet graag in haar schoenen hebben gestaan. Het lijkt me moeilijk om compleet eerlijk te zijn wanneer een gerenommeerd kunstenaar met zijn schaalmodel binnen komt alsof het een prachtige taart is en dan te zeggen; ,,Mwah…..” Het is tenslotte toch zijn ‘kindje’ waar hij maanden aan gewerkt heeft.

Dat brengt me op het volgende dilemma; ik ben voor kunst en cultuur in Amersfoort en ik waardeer enorm de inzet van een organisatie als stichting “Open Oog” die zelf het benodigde geld door sponsoring bij elkaar probeert te krijgen maar ik vind het kunstwerk niet mooi. Ik heb er meerdere keren naar gekeken en heb geprobeerd er open voor te staan maar het lukt me niet om enthousiast te worden.De gedachte achter het kunstwerk kan me wel bekoren: Het moet een monument worden voor alle Amersfoorters en daarom zijn er beelden van gewone mensen in verwerkt zoals een vrouw met hoofddoek, een verliefd stelletje en twee vrouwen hand in hand. Toch een moderne gedachte.Het plan wordt voorgelegd aan de bewoners van Amersfoort. Ik ben benieuwd hoe. Komt er een soort enquête of wordt er op een andere manier gekeken naar de mening van de ‘gewone man’?
Ik wens de stad een goede keuze toe, ook al is het misschien niet mijn keuze.

Nog even over mijn schoenen. Ze stonden een tijdje in de kast tot mijn dochter vroeg waarom ik die leuke schoenen nooit meer aan had. Ik heb ze weer eens aangetrokken en inmiddels draag ik ze bijna dagelijks. Ze zitten nu namelijk heerlijk. Soms moet je even ergens doorheen voordat je iets gaat waarderen.